archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 3
8 juni 2006
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Profijtelijk besturen Evelien Polter

0105 Is veel wel genoeg?
De wil om mee te tellen van bestuurders van grote overheidsorganisaties in de wereld van het grootkapitaal heeft iets sneus. Het is sneu omdat door die bestuurders geïntroduceerde begrippen als klanten (de leerlingen) en producenten (de docenten) geen ingang vinden in de taal van alledag. En het is sneu omdat hun vat op de medewerkers in de school niet volledig is. In een democratisch land vindt tegenspraak nu eenmaal altijd uiteindelijk een podium.

Een van de voorbeelden daarvan is het volgende voorval. Een medewerker van de PR afdeling vraagt me of ik denk dat het leuk voor onze bestuurders is, als ze tijdens een borrel met bestuurders van grote ondernemingen (ING, Joop van de Ende), geconfronteerd worden met een artikel in de krant over problemen van jongeren van hun eigen school. Dat artikel verscheen buiten het toezicht van de PR medewerker om en ging over de schuldproblematiek en moeilijke thuissituatie van de leerlingen. Dat artikel had niet mogen verschijnen omdat de bestuurders alleen succesverhalen in de media willen.

Een ander probleem is de afstand van de bestuurders tot de werkvloer. Contact van individuele docenten met hen is uitgesloten. Alles moet via de lijn met als gevolg dat er geen interactie plaats vindt over wat dan ook. Gebeurtenissen in de stad en de gevolgen daarvan voor het onderwijs; de bestuurders hebben er geen weet van. Net zo min als dat de docenten weten waar de bestuurders zich mee bezig houden of waar zij zich mee verbonden voelen.

De lonen, plus bonussen en de hoge onkostenvergoedingen, van bestuurders van non-profit instellingen liggen volgens de FNV onderwijsvakbond boven het loon van Balkenende. Net als hun, aan de markt ontleend, taalgebruik past deze beloning niet bij een school. Als je in de publieke sector werkt kies je voor maatschappelijk zinvol werk waar je als manager een belangrijke rol speelt in het leven van veel jonge mensen. Dan kun je niet tegelijkertijd een leven leiden zoals de leidinggevenden van een op winst gerichte onderneming.

Een school en degenen die daar werken zijn bedieners van de morele goederen onderwijs, zorg, veiligheid en democratie en niet vergelijkbaar met personeel van een commercieel bedrijf. Het grote geld en de markt moet je daar niet verwachten, net zo min als een leerling die zich als klant gedraagt en dat is maar goed ook.




© 2006 Evelien Polter meer Evelien Polter - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Profijtelijk besturen Evelien Polter
0105 Is veel wel genoeg?
De wil om mee te tellen van bestuurders van grote overheidsorganisaties in de wereld van het grootkapitaal heeft iets sneus. Het is sneu omdat door die bestuurders geïntroduceerde begrippen als klanten (de leerlingen) en producenten (de docenten) geen ingang vinden in de taal van alledag. En het is sneu omdat hun vat op de medewerkers in de school niet volledig is. In een democratisch land vindt tegenspraak nu eenmaal altijd uiteindelijk een podium.

Een van de voorbeelden daarvan is het volgende voorval. Een medewerker van de PR afdeling vraagt me of ik denk dat het leuk voor onze bestuurders is, als ze tijdens een borrel met bestuurders van grote ondernemingen (ING, Joop van de Ende), geconfronteerd worden met een artikel in de krant over problemen van jongeren van hun eigen school. Dat artikel verscheen buiten het toezicht van de PR medewerker om en ging over de schuldproblematiek en moeilijke thuissituatie van de leerlingen. Dat artikel had niet mogen verschijnen omdat de bestuurders alleen succesverhalen in de media willen.

Een ander probleem is de afstand van de bestuurders tot de werkvloer. Contact van individuele docenten met hen is uitgesloten. Alles moet via de lijn met als gevolg dat er geen interactie plaats vindt over wat dan ook. Gebeurtenissen in de stad en de gevolgen daarvan voor het onderwijs; de bestuurders hebben er geen weet van. Net zo min als dat de docenten weten waar de bestuurders zich mee bezig houden of waar zij zich mee verbonden voelen.

De lonen, plus bonussen en de hoge onkostenvergoedingen, van bestuurders van non-profit instellingen liggen volgens de FNV onderwijsvakbond boven het loon van Balkenende. Net als hun, aan de markt ontleend, taalgebruik past deze beloning niet bij een school. Als je in de publieke sector werkt kies je voor maatschappelijk zinvol werk waar je als manager een belangrijke rol speelt in het leven van veel jonge mensen. Dan kun je niet tegelijkertijd een leven leiden zoals de leidinggevenden van een op winst gerichte onderneming.

Een school en degenen die daar werken zijn bedieners van de morele goederen onderwijs, zorg, veiligheid en democratie en niet vergelijkbaar met personeel van een commercieel bedrijf. Het grote geld en de markt moet je daar niet verwachten, net zo min als een leerling die zich als klant gedraagt en dat is maar goed ook.


© 2006 Evelien Polter
powered by CJ2