 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |

archief vorig nr. lopend nr. |
 |
 |
 |

Nummer 10
Jaargang 22
13 februari 2025 Nummer 11 verschijnt op 27 februari 2025 |  |
 |
Bezigheden > Op de fiets |
delen printen
terug
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Amsterdam-Praag (4) |
Bram Schilperoord |
 |
 |

Dresden is mooi maar Praag slaat alles, was onze stedenbouwkundige beoordeling. Na wat verwarring over de Tsjechische munteenheid (hoeveel is een Kroon?), laadden we onze fietsen in de metro richting Strizkov, ruim 8 kilometer uit het stadscentrum, waar we om budgettaire redenen hadden geboekt in een soort jeugdherberg. Wél een eigen kamer met douche en wc, dat kon. Tarief 20 euro pppn. Duitsland is goedkoper dan Nederland wordt er wel gezegd maar daar hadden wij niet veel van gemerkt. Begonnen in Emmerich voor 40 euro waren onze verblijfkosten alleen maar opgelopen met als hoogtepunt het stadje Paderborn waar we 110 euro betaalden, riante kamer, dat wel. Een hotelkamer, een paar dagen eerder in Warburg, waarbij ik telefonisch 40 euro was overeengekomen bleek de volgende morgen bij het afrekenen 70 euro te kosten. Wat moet je doen als dat oude dametje, tevens eigenaresse van het hotel bij hoog en laag volhoudt dat er zeventig is afgesproken? De keel dichtknijpen en een greep uit de kas doen? Nee, mijn blanco strafregister wil ik nog even zo houden.
Ook in de prijs van maaltijden en drinkbare consumpties kon ik geen significant verschil ontdekken tussen Duitse en Nederlandse eetgelegenheden. Terwijl de Duitse bierglazen weliswaar groter zijn dan bij ons kost een biertje zelden minder dan 4 euro. Wijn idem dito. Een fietstocht wordt meestal gezien als een goedkope manier van reizen maar na enig gereken kwamen we er achter dat we gemiddeld honderd euro per dag uitgaven en dat 'een maand fietsen' op 3 mille zou uitkomen. Effe teveel vonden we beiden, er maar niet aan denkend wat je allemaal voor feestelijks kon doen voor zo'n bedrag. De toer met een week inkorten en goedkopere verblijfplaatsen zoeken werd ons motto. De hotels in centrum Praag op booking dot com deden niet onder voor Duitsland. Tweehonderd euro in een 3-sterren hotel bleek heel gewoon.
Zo kwamen we dus terecht in het A&O hostel Praag, een afzichtelijke 14-verdiepingen hoge 'Bijlmerflat'. Wel een ruime kamer met vier bedden en een hok waar we de fietsen stalden. Uitzicht: gelijksoortige Oost-blok flatgebouwen waarop elk balkon de was tevergeefs te drogen hing. Tevergeefs, want dachten we met Dresden de regen achter ons gelaten te hebben, die wens was met enig understatement niet bepaald in vervulling gegaan. Het regende geen pijpenstelen, zoals een oude uitdrukking luidt, nee, het viel met bakken uit de lucht. En dat 2x24 uur lang, de volledige tijd die we doorbrachten in Praag. In werkelijkheid nog langer maar dat hoefden wij niet meer mee te maken want één dag eerder dan we van plan waren bliezen we de aftocht. Geheel tegen de plannen in stapten we zaterdagavond in de nachttrein om er 16 uur later (gebroken) weer uit te strompelen op het centraal station in Amsterdam. Mission Completed, maar niet heus.
De twee dagen in Praag hebben we zeker benut. Kerken hebben we ditmaal gemeden maar een paar musea moesten er aan geloven. In het 'Tsjechisch Museum voor Schone Kunsten' (zo heet dat museum), stelde ik mijn hoogtevrees op de proef door plaats te nemen in een geheel glazen liftje dat los van de wanden in het midden van een grote zaal tergend langzaam omhoog kroop tot aan het plafond van het 8-verdiepingen hoge gebouw. Volledig gestrest stapte ik er boven uit. Een uurtje later bewonderend opkijkend naar het fameuze Christal Palace kon ik me nog maar net staande houden en trapte in een enkeldiepe plas water: natte poten! In de supersnelle metro reden we vervolgens van hot naar haar, waar we en passant ook nog even het Frank Gehry Haus meenamen.
Een vreemd voorover hangend gebouw van de architect die ook het Guggenheim museum in Bilbao op zijn geweten heeft. Het Gehry Haus staat aan de Moldaukade en ik vrees dat zeker de kelder en begane grond zijn ondergelopen want zag de Dresdner Elbe er al dreigend uit, tussen de rijweg en de Praagse Moldau restte nog maar een halve meter hoogteverschil. Half Tsjechië en Zuidoost Duitsland stonden onder water, zagen we op de tv in een café waar we even later ons laatste Urquell pilsje dronken. Mijn maat at nog een Hranolky/Krokety, ik koos een Smazené Zampiony. Naar Dresden ga ik niet meer terug besloot ik en ook over Praag heb ik mijn twijfels. En de fietsen hadden we net zo goed thuis kunnen laten. Alles bij elkaar hebben we niet meer dan 600 kilometer gefietst in plaats van de beoogde 1500. Een fiets zou een dakje moeten hebben, opperde mijn fietsmaat in de trein terug. Ja, waarom is dat nog niet uitgevonden? beaamde ik. Volgend jaar maar weer fietsen naar een land 'met alle dagen zon'.
----------
De sfeervolle tekening is van Han Busstra.

|
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
Bezigheden > Op de fiets |
Amsterdam-Praag (4) |
Bram Schilperoord |
Dresden is mooi maar Praag slaat alles, was onze stedenbouwkundige beoordeling. Na wat verwarring over de Tsjechische munteenheid (hoeveel is een Kroon?), laadden we onze fietsen in de metro richting Strizkov, ruim 8 kilometer uit het stadscentrum, waar we om budgettaire redenen hadden geboekt in een soort jeugdherberg. Wél een eigen kamer met douche en wc, dat kon. Tarief 20 euro pppn. Duitsland is goedkoper dan Nederland wordt er wel gezegd maar daar hadden wij niet veel van gemerkt. Begonnen in Emmerich voor 40 euro waren onze verblijfkosten alleen maar opgelopen met als hoogtepunt het stadje Paderborn waar we 110 euro betaalden, riante kamer, dat wel. Een hotelkamer, een paar dagen eerder in Warburg, waarbij ik telefonisch 40 euro was overeengekomen bleek de volgende morgen bij het afrekenen 70 euro te kosten. Wat moet je doen als dat oude dametje, tevens eigenaresse van het hotel bij hoog en laag volhoudt dat er zeventig is afgesproken? De keel dichtknijpen en een greep uit de kas doen? Nee, mijn blanco strafregister wil ik nog even zo houden.
Ook in de prijs van maaltijden en drinkbare consumpties kon ik geen significant verschil ontdekken tussen Duitse en Nederlandse eetgelegenheden. Terwijl de Duitse bierglazen weliswaar groter zijn dan bij ons kost een biertje zelden minder dan 4 euro. Wijn idem dito. Een fietstocht wordt meestal gezien als een goedkope manier van reizen maar na enig gereken kwamen we er achter dat we gemiddeld honderd euro per dag uitgaven en dat 'een maand fietsen' op 3 mille zou uitkomen. Effe teveel vonden we beiden, er maar niet aan denkend wat je allemaal voor feestelijks kon doen voor zo'n bedrag. De toer met een week inkorten en goedkopere verblijfplaatsen zoeken werd ons motto. De hotels in centrum Praag op booking dot com deden niet onder voor Duitsland. Tweehonderd euro in een 3-sterren hotel bleek heel gewoon.
Zo kwamen we dus terecht in het A&O hostel Praag, een afzichtelijke 14-verdiepingen hoge 'Bijlmerflat'. Wel een ruime kamer met vier bedden en een hok waar we de fietsen stalden. Uitzicht: gelijksoortige Oost-blok flatgebouwen waarop elk balkon de was tevergeefs te drogen hing. Tevergeefs, want dachten we met Dresden de regen achter ons gelaten te hebben, die wens was met enig understatement niet bepaald in vervulling gegaan. Het regende geen pijpenstelen, zoals een oude uitdrukking luidt, nee, het viel met bakken uit de lucht. En dat 2x24 uur lang, de volledige tijd die we doorbrachten in Praag. In werkelijkheid nog langer maar dat hoefden wij niet meer mee te maken want één dag eerder dan we van plan waren bliezen we de aftocht. Geheel tegen de plannen in stapten we zaterdagavond in de nachttrein om er 16 uur later (gebroken) weer uit te strompelen op het centraal station in Amsterdam. Mission Completed, maar niet heus.
De twee dagen in Praag hebben we zeker benut. Kerken hebben we ditmaal gemeden maar een paar musea moesten er aan geloven. In het 'Tsjechisch Museum voor Schone Kunsten' (zo heet dat museum), stelde ik mijn hoogtevrees op de proef door plaats te nemen in een geheel glazen liftje dat los van de wanden in het midden van een grote zaal tergend langzaam omhoog kroop tot aan het plafond van het 8-verdiepingen hoge gebouw. Volledig gestrest stapte ik er boven uit. Een uurtje later bewonderend opkijkend naar het fameuze Christal Palace kon ik me nog maar net staande houden en trapte in een enkeldiepe plas water: natte poten! In de supersnelle metro reden we vervolgens van hot naar haar, waar we en passant ook nog even het Frank Gehry Haus meenamen.
Een vreemd voorover hangend gebouw van de architect die ook het Guggenheim museum in Bilbao op zijn geweten heeft. Het Gehry Haus staat aan de Moldaukade en ik vrees dat zeker de kelder en begane grond zijn ondergelopen want zag de Dresdner Elbe er al dreigend uit, tussen de rijweg en de Praagse Moldau restte nog maar een halve meter hoogteverschil. Half Tsjechië en Zuidoost Duitsland stonden onder water, zagen we op de tv in een café waar we even later ons laatste Urquell pilsje dronken. Mijn maat at nog een Hranolky/Krokety, ik koos een Smazené Zampiony. Naar Dresden ga ik niet meer terug besloot ik en ook over Praag heb ik mijn twijfels. En de fietsen hadden we net zo goed thuis kunnen laten. Alles bij elkaar hebben we niet meer dan 600 kilometer gefietst in plaats van de beoogde 1500. Een fiets zou een dakje moeten hebben, opperde mijn fietsmaat in de trein terug. Ja, waarom is dat nog niet uitgevonden? beaamde ik. Volgend jaar maar weer fietsen naar een land 'met alle dagen zon'.
----------
De sfeervolle tekening is van Han Busstra.
|
© 2025 Bram Schilperoord |
 |
 |
 |
 |
powered by CJ2 |
|