archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 2
Jaargang 22
3 oktober 2024
Nummer 3 verschijnt op
17 oktober 2024
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Vewaarloosde allure Arie de Jong

2120BZ Allure1
Ik was op bezoek bij mijn zoon. Hij woont in Den Haag en heeft een toegangskaart voor het landgoed Sorghvliet, het landschapspark van het Catshuis, de residentie van de Nederlandse minister-president en door de verbouwing van het Binnenhof sinds kort ook de vergaderplaats van het kabinet. Mijn zoon mag met die toegangskaart twee gasten meenemen, dus gingen we erheen op een zonnige dag om samen rond te wandelen.

Dat viel niet mee. Dat wandelen was geen punt, het landgoed heeft juist plezierige wandelpaden. Een stevige onverharde ondergrond, soms graspaden, daar was niets mis mee. Ook is het bijzonder dat het een van de weinige plekken is waar je de Haagse Beek goed kunt zien. De begroeiing was weelderig, maar nogal verwaarloosd. Het landgoed is niet alleen een Rijksmonument, maar ook in bezit van en beheerd door het Rijk, zodat het een onprettig gevoel geeft dat het beheer maar zozo is. Deels komt dat door de omstandigheden, waarmee ik bedoel dat de idioot veel aanwezige brandnetels en braamstruiken wijzen op een geweldige stikstofoverlast in combinatie met zeer groeizaam weer. Op een of andere manier komt die stikstofovermaat van buiten, maar is typerend voor de toestand van de Nederlandse natuur. Zoals je misschien de lichte verwaarlozing van zo’n landgoed ook kunt duiden als een typering hoe Nederland er voor staat.

Geschiedenis

Het gehele landgoed Sorghvliet kent dus ook de ambtswoning van de minister-president, maar daar kun je niet komen. Door de bomen zie je op een gegeven moment wel een stukje van de witte gevel doorschemeren, maar met behulp van veel prikkeldraad en dergelijke is het (gelukkig) onmogelijk om er te komen. Dat was in de tijd van Jacob Cats wel anders. Toen was niet alleen het landgoed niet vrij toegankelijk maar was ook het parkachtige bos alleen toegankelijk voor de bewoners en hun gasten. Jacob Cats, raadspensionaris tijdens het bewind van stadhouder Frederik Hendrik, kocht een boerderij met 3 hectare land in 1643 (hij was toen al 662120BZ Allure2 jaar oud) om een buitenplaats te maken, waar hij zijn ‘sorgen kon laten vlieden’. In 1652 kon hij het in gebruik nemen, toen was hij 75, en we mogen hopen dat hij er tot zijn dood in 1660 van heeft mogen genieten. Na Cats waren er nog vele eigenaren die het buitenhuis van Cats verbouwden en vergrootten en het landgoed ooit wisten uit te breiden tot 600 hectare, maar uiteindelijk bleef het beperkt tot 25 hectare, de huidige omvang. Telkens werd een stuk verkocht, zoals voor de bouw van het Vredespaleis. Er om heen treffen we nu een diplomatenwijk, een villawijk, internationale gebouwen, de Scheveningse bosjes en een congrescentrum.

Hoe dan ook doet het pijn aan de ogen om er doorheen te wandelen. Met een optimistische blik kun je natuurlijk zeggen dat de natuur hier haar kansen krijgt midden in een grote stad, maar gelet op de historie van het park zou wat meer herstel van de eerdere allure niet misstaan. Vergelijk het bijvoorbeeld met Groeneveld in Baarn of landgoed Beeckestijn in Driehuis, waar het aangenaam toeven is. En die zijn echt openbaar toegankelijk, want dat is Sorghvliet niet. Een beperkt aantal uitgegeven jaarkaarten (die wel zeer schappelijk geprijsd zijn: € 8,70 voor een jaarkaart) houdt de bezoekersaantallen laag. Ook worden de openingstijden door een functionaris, die het toegangsbewijs controleert en overigens boeken leest, strikt gehanteerd. Toen we twee minuten voor zes Sorghvliet verlieten, werd achter ons de sleutel omgedraaid. Wie er nog was (en we meenden dat er nog een enkeling aanwezig was, er stonden ook nog twee fietsen) had pech gehad en kon er niet meer uit tot aan de volgende ochtend.

De dag na deze teleurstellende ervaring ben ik naar Oud Velsen gereden en heb van daaruit een wandeltocht gemaakt die mij bracht in Beeckestijn dat ik helemaal ben doorgelopen. Dat was een heerlijke ervaring, de tuinen stonden er ook goed bij. Een aanrader voor wie het niet kent.

---------

De foto's zijn van Henk Klaren.



© 2024 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Vewaarloosde allure Arie de Jong
2120BZ Allure1
Ik was op bezoek bij mijn zoon. Hij woont in Den Haag en heeft een toegangskaart voor het landgoed Sorghvliet, het landschapspark van het Catshuis, de residentie van de Nederlandse minister-president en door de verbouwing van het Binnenhof sinds kort ook de vergaderplaats van het kabinet. Mijn zoon mag met die toegangskaart twee gasten meenemen, dus gingen we erheen op een zonnige dag om samen rond te wandelen.

Dat viel niet mee. Dat wandelen was geen punt, het landgoed heeft juist plezierige wandelpaden. Een stevige onverharde ondergrond, soms graspaden, daar was niets mis mee. Ook is het bijzonder dat het een van de weinige plekken is waar je de Haagse Beek goed kunt zien. De begroeiing was weelderig, maar nogal verwaarloosd. Het landgoed is niet alleen een Rijksmonument, maar ook in bezit van en beheerd door het Rijk, zodat het een onprettig gevoel geeft dat het beheer maar zozo is. Deels komt dat door de omstandigheden, waarmee ik bedoel dat de idioot veel aanwezige brandnetels en braamstruiken wijzen op een geweldige stikstofoverlast in combinatie met zeer groeizaam weer. Op een of andere manier komt die stikstofovermaat van buiten, maar is typerend voor de toestand van de Nederlandse natuur. Zoals je misschien de lichte verwaarlozing van zo’n landgoed ook kunt duiden als een typering hoe Nederland er voor staat.

Geschiedenis

Het gehele landgoed Sorghvliet kent dus ook de ambtswoning van de minister-president, maar daar kun je niet komen. Door de bomen zie je op een gegeven moment wel een stukje van de witte gevel doorschemeren, maar met behulp van veel prikkeldraad en dergelijke is het (gelukkig) onmogelijk om er te komen. Dat was in de tijd van Jacob Cats wel anders. Toen was niet alleen het landgoed niet vrij toegankelijk maar was ook het parkachtige bos alleen toegankelijk voor de bewoners en hun gasten. Jacob Cats, raadspensionaris tijdens het bewind van stadhouder Frederik Hendrik, kocht een boerderij met 3 hectare land in 1643 (hij was toen al 662120BZ Allure2 jaar oud) om een buitenplaats te maken, waar hij zijn ‘sorgen kon laten vlieden’. In 1652 kon hij het in gebruik nemen, toen was hij 75, en we mogen hopen dat hij er tot zijn dood in 1660 van heeft mogen genieten. Na Cats waren er nog vele eigenaren die het buitenhuis van Cats verbouwden en vergrootten en het landgoed ooit wisten uit te breiden tot 600 hectare, maar uiteindelijk bleef het beperkt tot 25 hectare, de huidige omvang. Telkens werd een stuk verkocht, zoals voor de bouw van het Vredespaleis. Er om heen treffen we nu een diplomatenwijk, een villawijk, internationale gebouwen, de Scheveningse bosjes en een congrescentrum.

Hoe dan ook doet het pijn aan de ogen om er doorheen te wandelen. Met een optimistische blik kun je natuurlijk zeggen dat de natuur hier haar kansen krijgt midden in een grote stad, maar gelet op de historie van het park zou wat meer herstel van de eerdere allure niet misstaan. Vergelijk het bijvoorbeeld met Groeneveld in Baarn of landgoed Beeckestijn in Driehuis, waar het aangenaam toeven is. En die zijn echt openbaar toegankelijk, want dat is Sorghvliet niet. Een beperkt aantal uitgegeven jaarkaarten (die wel zeer schappelijk geprijsd zijn: € 8,70 voor een jaarkaart) houdt de bezoekersaantallen laag. Ook worden de openingstijden door een functionaris, die het toegangsbewijs controleert en overigens boeken leest, strikt gehanteerd. Toen we twee minuten voor zes Sorghvliet verlieten, werd achter ons de sleutel omgedraaid. Wie er nog was (en we meenden dat er nog een enkeling aanwezig was, er stonden ook nog twee fietsen) had pech gehad en kon er niet meer uit tot aan de volgende ochtend.

De dag na deze teleurstellende ervaring ben ik naar Oud Velsen gereden en heb van daaruit een wandeltocht gemaakt die mij bracht in Beeckestijn dat ik helemaal ben doorgelopen. Dat was een heerlijke ervaring, de tuinen stonden er ook goed bij. Een aanrader voor wie het niet kent.

---------

De foto's zijn van Henk Klaren.

© 2024 Arie de Jong
powered by CJ2