archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 22
13 februari 2025
Nummer 11 verschijnt op
27 februari 2025
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Afzien bij extreem slecht weer heeft ook iets aantrekkelijks Jack Luiten

2208BZ Sporten
Het had gesneeuwd, het waaide flink en er lag nog natte sneeuw op de weg. Bij een temperatuur van net boven nul kwam het regenwater ook nog eens met bakken uit de hemel. Bepaald geen ideale omstandigheden om mee te doen aan een loop, die vooral is gericht op recreanten. 

Ook in de wintermaanden is hardlopen hot. Tot ieders verbazing trok de 39e Meerhorstloop onlangs méér deelnemers dan de laatste jaren. Menig deelnemer zal ’s morgens even hebben getwijfeld over wel of niet meedoen. Het was koud en extreem slecht weer. Toch togen op deze eerste zondag van het nieuwe jaar een paar honderd liefhebbers naar Stompwijk om de weergoden te trotseren. Eerder hadden de meesten al een keuze gemaakt voor vijf, tien of vijftien kilometer. De uitgezette routes  waren op wat sneeuwresten na goed begaanbaar.

Als eenmaal het startschot valt, gebeurt er iets merkwaardigs. Deelnemers zijn in hun bovenkamer niet meer zo zeer bezig met het bizarre weer, maar met andere dingen. Met hardloopkalenders, routes en eigen looptechniek tot en met eigen tempo (per kilometer) en het moment om onderweg aan te klampen bij een groepje lopers. Dwars door het open polderlandschap, eerst wind in de rug, op weg naar de finish vierkant tegen.   

Opvallend aan de finish van zo’n extreme loop: deelnemers met bijna allemaal blije gezichten. Wie z’n oor te luisteren legt bij deelnemers hoort verschillende dingen. Lopen onder zware, extreme omstandigheden heeft naar verluidt iets stoers, iets onoverwinnelijks. Het gevoel van ‘dat heb ik toch maar mooi gedaan!’. De meesten vonden het met de kou, regen en wind uiteindelijk wel meevallen.

Euforisch gevoel

Een enkeling was zelfs enthousiast: ‘Afzien bij extreem slecht weer heeft ook iets aantrekkelijks. Nog net geen heldendom.’ En weer een ander: ‘Eenmaal over de finish geeft zo’n prestatie toch een wat euforisch gevoel. Je kunt de rest van de dag verder met een blij en opgewekt gevoel.’ Hardlopen is blijkbaar niet alleen goed voor de stoffelijke verpakking, maar ook voor de geest.     

Dat2208BS afzien euforisch gevoel heeft alles te maken met de stof endorfine, die je lichaam aanmaakt tijdens het hardlopen. Het is zelfs wetenschappelijk bewezen dat hardlopen dit fijne gevoel kan veroorzaken. Endorfine is als het ware een natuurlijke drug, die zorgt voor een gevoel van sereniteit en kracht. Ze worden ook wel gelukshormonen genoemd en verspreiden zich door de bloedbanen en komen zo overal in het lichaam terecht.

Digitale trainers

Misschien is het geen toeval dat er juist tegenwoordig meer wordt hardgelopen dan ooit tevoren.  Grote evenementen (City-Pier-City loop, de (halve) marathons van Amsterdam, Rotterdam, Egmond) trekken duizenden lopers. Overal zie je mensen hardlopen, ’s morgens vroeg en sommigen zelfs ’s avonds laat. Digitale trainers geven via horloge of telefoon aan welke afstanden hun ‘cliënten’ moeten lopen en in welk tempo. Ze lopen de verlangde afstand of maken het aantal ‘afgesproken’ passen zonder morren vol.

Veel mensen lopen individueel, maar de meesten lopen hard met een groepje. Je wordt dan meer gestimuleerd om te gaan, bij concurrentie kun je nét iets meer en de gezelligheid na afloop blijkt in de praktijk ook een factor van belang.

Volkomen idioot

Wat (duur)sporten met de menselijke geest kan doen, heb ik zelf eens meegemaakt. Jaren geleden deden we mee aan de alternatieve Elfstedentocht op de schaats op de Oostenrijkse Weissensee. Bij aankomst in de namiddag waren op straat volop mensen te zien met ‘beplakte’ neus, oren, kin en vingers. Die ‘onderdelen’ waren daags tevoren bevroren geraakt tijdens dezelfde tocht van tweehonderd kilometer.

De volgende dag gingen we (achteraf volkomen idioot) ’s morgens om vijf uur op de noren van start bij een temperatuur van 21 graden onder nul. Ik heb die tocht toen zonder noemenswaardig letsel volbracht. Sporten is mooi, zeker onder extreem zware omstandigheden. Ik herken veel van die euforie, die onverwinnelijkheid. Maar pas op, het kan mensen ook gek maken.

---------

De foto's komen van de auteur.



© 2025 Jack Luiten meer Jack Luiten - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Afzien bij extreem slecht weer heeft ook iets aantrekkelijks Jack Luiten
2208BZ Sporten
Het had gesneeuwd, het waaide flink en er lag nog natte sneeuw op de weg. Bij een temperatuur van net boven nul kwam het regenwater ook nog eens met bakken uit de hemel. Bepaald geen ideale omstandigheden om mee te doen aan een loop, die vooral is gericht op recreanten. 

Ook in de wintermaanden is hardlopen hot. Tot ieders verbazing trok de 39e Meerhorstloop onlangs méér deelnemers dan de laatste jaren. Menig deelnemer zal ’s morgens even hebben getwijfeld over wel of niet meedoen. Het was koud en extreem slecht weer. Toch togen op deze eerste zondag van het nieuwe jaar een paar honderd liefhebbers naar Stompwijk om de weergoden te trotseren. Eerder hadden de meesten al een keuze gemaakt voor vijf, tien of vijftien kilometer. De uitgezette routes  waren op wat sneeuwresten na goed begaanbaar.

Als eenmaal het startschot valt, gebeurt er iets merkwaardigs. Deelnemers zijn in hun bovenkamer niet meer zo zeer bezig met het bizarre weer, maar met andere dingen. Met hardloopkalenders, routes en eigen looptechniek tot en met eigen tempo (per kilometer) en het moment om onderweg aan te klampen bij een groepje lopers. Dwars door het open polderlandschap, eerst wind in de rug, op weg naar de finish vierkant tegen.   

Opvallend aan de finish van zo’n extreme loop: deelnemers met bijna allemaal blije gezichten. Wie z’n oor te luisteren legt bij deelnemers hoort verschillende dingen. Lopen onder zware, extreme omstandigheden heeft naar verluidt iets stoers, iets onoverwinnelijks. Het gevoel van ‘dat heb ik toch maar mooi gedaan!’. De meesten vonden het met de kou, regen en wind uiteindelijk wel meevallen.

Euforisch gevoel

Een enkeling was zelfs enthousiast: ‘Afzien bij extreem slecht weer heeft ook iets aantrekkelijks. Nog net geen heldendom.’ En weer een ander: ‘Eenmaal over de finish geeft zo’n prestatie toch een wat euforisch gevoel. Je kunt de rest van de dag verder met een blij en opgewekt gevoel.’ Hardlopen is blijkbaar niet alleen goed voor de stoffelijke verpakking, maar ook voor de geest.     

Dat2208BS afzien euforisch gevoel heeft alles te maken met de stof endorfine, die je lichaam aanmaakt tijdens het hardlopen. Het is zelfs wetenschappelijk bewezen dat hardlopen dit fijne gevoel kan veroorzaken. Endorfine is als het ware een natuurlijke drug, die zorgt voor een gevoel van sereniteit en kracht. Ze worden ook wel gelukshormonen genoemd en verspreiden zich door de bloedbanen en komen zo overal in het lichaam terecht.

Digitale trainers

Misschien is het geen toeval dat er juist tegenwoordig meer wordt hardgelopen dan ooit tevoren.  Grote evenementen (City-Pier-City loop, de (halve) marathons van Amsterdam, Rotterdam, Egmond) trekken duizenden lopers. Overal zie je mensen hardlopen, ’s morgens vroeg en sommigen zelfs ’s avonds laat. Digitale trainers geven via horloge of telefoon aan welke afstanden hun ‘cliënten’ moeten lopen en in welk tempo. Ze lopen de verlangde afstand of maken het aantal ‘afgesproken’ passen zonder morren vol.

Veel mensen lopen individueel, maar de meesten lopen hard met een groepje. Je wordt dan meer gestimuleerd om te gaan, bij concurrentie kun je nét iets meer en de gezelligheid na afloop blijkt in de praktijk ook een factor van belang.

Volkomen idioot

Wat (duur)sporten met de menselijke geest kan doen, heb ik zelf eens meegemaakt. Jaren geleden deden we mee aan de alternatieve Elfstedentocht op de schaats op de Oostenrijkse Weissensee. Bij aankomst in de namiddag waren op straat volop mensen te zien met ‘beplakte’ neus, oren, kin en vingers. Die ‘onderdelen’ waren daags tevoren bevroren geraakt tijdens dezelfde tocht van tweehonderd kilometer.

De volgende dag gingen we (achteraf volkomen idioot) ’s morgens om vijf uur op de noren van start bij een temperatuur van 21 graden onder nul. Ik heb die tocht toen zonder noemenswaardig letsel volbracht. Sporten is mooi, zeker onder extreem zware omstandigheden. Ik herken veel van die euforie, die onverwinnelijkheid. Maar pas op, het kan mensen ook gek maken.

---------

De foto's komen van de auteur.

© 2025 Jack Luiten
powered by CJ2