archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Ruigoord Katharina Kouwenhoven

2008BS RuigoordJa, ook Ruigoord behoort tot de Gemeente Amsterdam, sinds januari 1997. Dat kwam zo. Ruigoord is een voormalig eiland in het Houtrak dat werd ingepolderd bij de aanleg van het Noordzeekanaal. Toen was het geen eiland meer en er verrees een dorp voor ongeveer 100 mensen uit Zeeland en West-Friesland die werden ingeschakeld als landarbeiders in de nieuwe polder. Er kwam een café en een RK kerkje, de St Gertrudiskerk.
In de 20e eeuw groeide het tot ongeveer 200 inwoners en er kwam een schooltje en, natuurlijk, een bankinstelling, maar het ontbeerde gas en een riolering.

In 1964 werd het gebied bestemd tot haventerrein (Afrikahaven) en industrieterrein (petrochemische industrie); Ruigoord zou moeten verdwijnen. Slechts enkele bewoners tekenden verzet aan, maar eind 1972 werd Ruigoord ontdekt door Amsterdamse kunstenaars  en deels gekraakt.

De kunstenaars, onder leiding van de dichter Hans Plomp en de schrijver Gerben Hellinga wisten te voorkomen dat slopers Ruigoord kwamen afbreken. Diezelfde dag nog werd de sloopvergunning ingetrokken. Als gevolg van de oliecrisis waren de plannen voor petrochemische industrie op het terrein al bevroren.
Een deel van de oorspronkelijke bewoners keerde terug en dat gaf wrijving met de krakers, maar uiteindelijk leefden zij in harmonie samen.

In 1991 werd in het zoveelste bestemmingsplan het gebied weer bestemd voor een gemengd industrie- en haventerrein en zou Ruigoord weer grotendeels moeten verdwijnen. Na een langdurige juridische strijd werd een deel van de Houtrakpolder, inclusief het dorp Ruigoord, onderdeel van de Gemeente Amsterdam. In alle strijd bleef Ruigoord overeind en in 2000 werd besloten dat het dorp Ruigoord zou blijven bestaan, maar er mocht niet meer worden gewoond. Maar ongeveer 17 mensen hebben er een atelier. En de haven werd ook aangelegd.

----------

De tekening is van de schrijfster zelf.




© 2023 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Ruigoord Katharina Kouwenhoven
2008BS RuigoordJa, ook Ruigoord behoort tot de Gemeente Amsterdam, sinds januari 1997. Dat kwam zo. Ruigoord is een voormalig eiland in het Houtrak dat werd ingepolderd bij de aanleg van het Noordzeekanaal. Toen was het geen eiland meer en er verrees een dorp voor ongeveer 100 mensen uit Zeeland en West-Friesland die werden ingeschakeld als landarbeiders in de nieuwe polder. Er kwam een café en een RK kerkje, de St Gertrudiskerk.
In de 20e eeuw groeide het tot ongeveer 200 inwoners en er kwam een schooltje en, natuurlijk, een bankinstelling, maar het ontbeerde gas en een riolering.

In 1964 werd het gebied bestemd tot haventerrein (Afrikahaven) en industrieterrein (petrochemische industrie); Ruigoord zou moeten verdwijnen. Slechts enkele bewoners tekenden verzet aan, maar eind 1972 werd Ruigoord ontdekt door Amsterdamse kunstenaars  en deels gekraakt.

De kunstenaars, onder leiding van de dichter Hans Plomp en de schrijver Gerben Hellinga wisten te voorkomen dat slopers Ruigoord kwamen afbreken. Diezelfde dag nog werd de sloopvergunning ingetrokken. Als gevolg van de oliecrisis waren de plannen voor petrochemische industrie op het terrein al bevroren.
Een deel van de oorspronkelijke bewoners keerde terug en dat gaf wrijving met de krakers, maar uiteindelijk leefden zij in harmonie samen.

In 1991 werd in het zoveelste bestemmingsplan het gebied weer bestemd voor een gemengd industrie- en haventerrein en zou Ruigoord weer grotendeels moeten verdwijnen. Na een langdurige juridische strijd werd een deel van de Houtrakpolder, inclusief het dorp Ruigoord, onderdeel van de Gemeente Amsterdam. In alle strijd bleef Ruigoord overeind en in 2000 werd besloten dat het dorp Ruigoord zou blijven bestaan, maar er mocht niet meer worden gewoond. Maar ongeveer 17 mensen hebben er een atelier. En de haven werd ook aangelegd.

----------

De tekening is van de schrijfster zelf.


© 2023 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2