 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 14
Jaargang 21
18 april 2024
Nummer 15 verschijnt op
9 mei 2024 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Luxeproblemen |
Claude Aendenboom |
|
|
 Toen ik tijdens mijn tienerjaren even voor verpleegkunde studeerde in een Gentse hogeschool dachten alle leerlingen dat ik steenrijk was en hoewel ik meermalen benadrukte dat ik niet in weelde ben geboren, ze geloofden me niet. En dus trok ik die zonnige lentedag mijn meest versleten jeansbroek aan maar mijn klasgenoten bleven mij bekijken als een rijkeluiszoon. Ik liet een rosse baard groeien om eruit te zien als een landloper. Maar ook dat hielp niet om van mijn blauwbloed stigma af te geraken. De bourgeoispater die daar les chemie gaf, kende de bisschoppen van mijn familie en wist dat er een Gentse straat naar een van die bisschoppen is vernoemd. Alweer kreeg ik te maken met veel te positieve vooroordelen.
Zo nam ik het eerstvolgende weekend enkele foto's van vaders kleine beschimmelde Brusselse kamer waar hij vertoefde en bracht het 'bewijsmateriaal' mee naar de verpleegschool. Enkele schoolmakkers bekeken deze foto's vluchtig tijdens de lunchpauze maar toch werd ik niet au sérieux genomen. Voor hen bleef ik Claude, de verwaande goodlooking snob. Zelfs hier in de buurt waar moeder jarenlang met oude kleine tweedehands wagentjes reed, bleef men ons met afgunstige ogen bekijken. Ik begreep er niks meer van.
En op een dag besloot ik dus om mij neer te leggen bij mijn lot en nam de rol van Claude Money aan. Ik begon me opvallend te kleden, blondeerde mijn haar, deed aan krachttraining en reed op zonnige zondagen mee in de sportwagens van mijn beste vrienden. Langzaam maar zeker begon ik op te scheppen over mijn familieleden langs vaders kant: de kolonels, de ingenieurs en de advocaten. En plots geloofde niemand mij meer, men schold mij uit voor 'leugenaar' en 'bedrieger'. In de kroeg meden m'n beste vrienden mij, ik was gedegradeerd tot armoedzaaier. En zo leerde ik dat je nooit over je geld en je status mag praten. Laat de mensen maar in het ongewisse.
Ach, eigenlijk zijn dat alleen maar luxeproblemen. Dat besef ik nu ten volle want ik kijk naar het tv-journaal en zie de oorlog die momenteel woedt in Oekraïne, de helse hongersnood op onze eenzame planeet en de vele akelige aardbevingen. Die mensen zitten met een reëel probleem, namelijk een probleem dat niet opgelost raakt, niet door onze koningen en ook niet door de religieuze machthebbers. Ach, hebben die geen andere zaken aan hun hoofd? Jawel, het in balans houden van hun mijter of wankele kroon die gevuld is met vele diamanten luxeproblemen.
----------
De illustratie is van Petra Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Luxeproblemen |
Claude Aendenboom |
Toen ik tijdens mijn tienerjaren even voor verpleegkunde studeerde in een Gentse hogeschool dachten alle leerlingen dat ik steenrijk was en hoewel ik meermalen benadrukte dat ik niet in weelde ben geboren, ze geloofden me niet. En dus trok ik die zonnige lentedag mijn meest versleten jeansbroek aan maar mijn klasgenoten bleven mij bekijken als een rijkeluiszoon. Ik liet een rosse baard groeien om eruit te zien als een landloper. Maar ook dat hielp niet om van mijn blauwbloed stigma af te geraken. De bourgeoispater die daar les chemie gaf, kende de bisschoppen van mijn familie en wist dat er een Gentse straat naar een van die bisschoppen is vernoemd. Alweer kreeg ik te maken met veel te positieve vooroordelen.
Zo nam ik het eerstvolgende weekend enkele foto's van vaders kleine beschimmelde Brusselse kamer waar hij vertoefde en bracht het 'bewijsmateriaal' mee naar de verpleegschool. Enkele schoolmakkers bekeken deze foto's vluchtig tijdens de lunchpauze maar toch werd ik niet au sérieux genomen. Voor hen bleef ik Claude, de verwaande goodlooking snob. Zelfs hier in de buurt waar moeder jarenlang met oude kleine tweedehands wagentjes reed, bleef men ons met afgunstige ogen bekijken. Ik begreep er niks meer van.
En op een dag besloot ik dus om mij neer te leggen bij mijn lot en nam de rol van Claude Money aan. Ik begon me opvallend te kleden, blondeerde mijn haar, deed aan krachttraining en reed op zonnige zondagen mee in de sportwagens van mijn beste vrienden. Langzaam maar zeker begon ik op te scheppen over mijn familieleden langs vaders kant: de kolonels, de ingenieurs en de advocaten. En plots geloofde niemand mij meer, men schold mij uit voor 'leugenaar' en 'bedrieger'. In de kroeg meden m'n beste vrienden mij, ik was gedegradeerd tot armoedzaaier. En zo leerde ik dat je nooit over je geld en je status mag praten. Laat de mensen maar in het ongewisse.
Ach, eigenlijk zijn dat alleen maar luxeproblemen. Dat besef ik nu ten volle want ik kijk naar het tv-journaal en zie de oorlog die momenteel woedt in Oekraïne, de helse hongersnood op onze eenzame planeet en de vele akelige aardbevingen. Die mensen zitten met een reëel probleem, namelijk een probleem dat niet opgelost raakt, niet door onze koningen en ook niet door de religieuze machthebbers. Ach, hebben die geen andere zaken aan hun hoofd? Jawel, het in balans houden van hun mijter of wankele kroon die gevuld is met vele diamanten luxeproblemen.
----------
De illustratie is van Petra Busstra. |
| © 2024 Claude Aendenboom |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|