 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |

archief vorig nr. lopend nr. |
 |
 |
 |

Nummer 17
Jaargang 22
5 juni 2025 Nummer 18 verschijnt op 26 juni 2025 |  |
 |
Bezigheden > Ergernissen |
delen printen
terug
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Geen electriciteit, 28 april 2025 |
Nienke Nieuwenhuizen |
 |
 |

Het schijnt een perfecte dag te worden. We hebben een koude winter en voorjaar in Portugal, maar vandaag lacht de zon ons toe. Eén keer per maand laat ik mijn bloed prikken. Ik heb namelijk, net als de zanger van 'De Dijk, een te groot hart. Je kunt er oud mee worden! Ik kan met Luis van Bar do Rio meerijden. Hij moet zijn geopereerde heup laten controleren bij hetzelfde medisch centrum. maar ik hou sowieso meer van fietsen dan in een auto zitten en zeker met het heerlijke weer van deze maandag laat ik die tocht niet aan me voorbijgaan. Al fietsend word ik meteen al verwend door het zonnige getwinkel van het water in de rivier. Vervolgens stuift een groepje patrijzen voor mijn fiets uit. Ik zie konijnen en een zilveren slang en de vogels laten hun prachtigste geluiden horen. Ik hoor voor het eerst dit voorjaar de nachtegaal. Zijn mooie tonen worden gelardeerd met het vrolijke 'dudeljoho' van de wielewaal.
Hartslag
In het 'Centre de Saude' blijkt mijn gemeten hartslag, 104 om 70. Mijn pols geeft 64 aan. Dat kan ook eigenlijk niet anders met al die positieve vibes vandaag. Na de deskundige metingen van onze enfermeira Margarida, trakteer ik mezelf op koffie onder de grote schaduwrijke boom aan de kade van Alcoutim. Terug in huis nestel ik me in een stoel met mijn telefoon. Die werkt niet. Hij moet opgeladen. Maar ook dat werkt niet. Hè? Geen elektra? Zou er iets gebeurd zijn met de wasmachine terwijl ik weg was? Nee, mijn was was klaar bij thuiskomst. Nog maar eens de meterkast checken? Nee, alle knoppen staan in de juiste formatie. Er is echter geen elektriciteit. Dan maar even bij de buren vragen. Zij blijken hetzelfde probleem te hebben. Langzaam druppelt de informatie binnen. Er zouden wel vijf landen bij betrokken zijn! Frankrijk, Nederland, België, Spanje en Portugal!
Storing
Bij de borrel in het café, de koffiemachine doet het niet, doen we er wat lacherig over (zal er een geboortegolf uit voortvloeien? Net als toen in New York?), tot we ons af gaan vragen hoe het zal gaan met de navigatie van trein, vliegtuig, etc. En de werking van de apparatuur in de ziekenhuizen. Enkelen van ons hebben een elektrische kookplaat... Hebben we kaarsen, hebben we wel genoeg geld om het een poosje uit te zingen? Ik ga morgen een klein reisje maken naar Spanje. Mijn busticket staat op mijn telefoon, maar die is leeg! Ook de booking van het hotel staat erop... Zou het nu 'echt', ook voor ons, oorlog zijn? Ik herinner me de uitspraak van mijn moeder: 'Vier mei was een heerlijke zonnige voorjaarsdag!'
Ik ga maar vroeg naar bed. Zin in schemeren bij kaarslicht, daar houd ik niet van. Dat doet me teveel denken aan de stinkende, walmende oliepitjes tijdens de verduistering. Ter middernacht word ik wakker van de ijskast die aanspringt. Het licht doet het ook weer. Ik laad mijn telefoon op en zet de wekker op kwart voor zes. Om kwart over zeven gaat de bus. Die komt ook echt en ook die van Vila Real naar Tavira. Daar op het grote plein in het centrum werken de koffiemachines ook weer. De Rede Express naar Sevilla is tien minuten te laat, maar rijdt gewoon zijn route. Anderen zullen waarschijnlijk weten wat er echt is gebeurd. Ik tast nog steeds in het duister. Dat het vijf landen betrof is inmiddels ontzenuwd. De storing zou alleen Spanje en Portugal hebben getroffen.
Ik geniet op een bepaalde manier. Vooral elke kleinigheid van de reis wil ik me herinneren. Maar mijn hersens malen en ik weet ook, dat wat je ook doet je niets vóór kan zijn. Je kan het hooguit wat uitstellen! En de rest hangt van geluk hebben af.
----------
De plaat is van Han Busstra.

|
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
Bezigheden > Ergernissen |
Geen electriciteit, 28 april 2025 |
Nienke Nieuwenhuizen |
Het schijnt een perfecte dag te worden. We hebben een koude winter en voorjaar in Portugal, maar vandaag lacht de zon ons toe. Eén keer per maand laat ik mijn bloed prikken. Ik heb namelijk, net als de zanger van 'De Dijk, een te groot hart. Je kunt er oud mee worden! Ik kan met Luis van Bar do Rio meerijden. Hij moet zijn geopereerde heup laten controleren bij hetzelfde medisch centrum. maar ik hou sowieso meer van fietsen dan in een auto zitten en zeker met het heerlijke weer van deze maandag laat ik die tocht niet aan me voorbijgaan. Al fietsend word ik meteen al verwend door het zonnige getwinkel van het water in de rivier. Vervolgens stuift een groepje patrijzen voor mijn fiets uit. Ik zie konijnen en een zilveren slang en de vogels laten hun prachtigste geluiden horen. Ik hoor voor het eerst dit voorjaar de nachtegaal. Zijn mooie tonen worden gelardeerd met het vrolijke 'dudeljoho' van de wielewaal.
Hartslag
In het 'Centre de Saude' blijkt mijn gemeten hartslag, 104 om 70. Mijn pols geeft 64 aan. Dat kan ook eigenlijk niet anders met al die positieve vibes vandaag. Na de deskundige metingen van onze enfermeira Margarida, trakteer ik mezelf op koffie onder de grote schaduwrijke boom aan de kade van Alcoutim. Terug in huis nestel ik me in een stoel met mijn telefoon. Die werkt niet. Hij moet opgeladen. Maar ook dat werkt niet. Hè? Geen elektra? Zou er iets gebeurd zijn met de wasmachine terwijl ik weg was? Nee, mijn was was klaar bij thuiskomst. Nog maar eens de meterkast checken? Nee, alle knoppen staan in de juiste formatie. Er is echter geen elektriciteit. Dan maar even bij de buren vragen. Zij blijken hetzelfde probleem te hebben. Langzaam druppelt de informatie binnen. Er zouden wel vijf landen bij betrokken zijn! Frankrijk, Nederland, België, Spanje en Portugal!
Storing
Bij de borrel in het café, de koffiemachine doet het niet, doen we er wat lacherig over (zal er een geboortegolf uit voortvloeien? Net als toen in New York?), tot we ons af gaan vragen hoe het zal gaan met de navigatie van trein, vliegtuig, etc. En de werking van de apparatuur in de ziekenhuizen. Enkelen van ons hebben een elektrische kookplaat... Hebben we kaarsen, hebben we wel genoeg geld om het een poosje uit te zingen? Ik ga morgen een klein reisje maken naar Spanje. Mijn busticket staat op mijn telefoon, maar die is leeg! Ook de booking van het hotel staat erop... Zou het nu 'echt', ook voor ons, oorlog zijn? Ik herinner me de uitspraak van mijn moeder: 'Vier mei was een heerlijke zonnige voorjaarsdag!'
Ik ga maar vroeg naar bed. Zin in schemeren bij kaarslicht, daar houd ik niet van. Dat doet me teveel denken aan de stinkende, walmende oliepitjes tijdens de verduistering. Ter middernacht word ik wakker van de ijskast die aanspringt. Het licht doet het ook weer. Ik laad mijn telefoon op en zet de wekker op kwart voor zes. Om kwart over zeven gaat de bus. Die komt ook echt en ook die van Vila Real naar Tavira. Daar op het grote plein in het centrum werken de koffiemachines ook weer. De Rede Express naar Sevilla is tien minuten te laat, maar rijdt gewoon zijn route. Anderen zullen waarschijnlijk weten wat er echt is gebeurd. Ik tast nog steeds in het duister. Dat het vijf landen betrof is inmiddels ontzenuwd. De storing zou alleen Spanje en Portugal hebben getroffen.
Ik geniet op een bepaalde manier. Vooral elke kleinigheid van de reis wil ik me herinneren. Maar mijn hersens malen en ik weet ook, dat wat je ook doet je niets vóór kan zijn. Je kan het hooguit wat uitstellen! En de rest hangt van geluk hebben af.
----------
De plaat is van Han Busstra.
|
© 2025 Nienke Nieuwenhuizen |
 |
 |
 |
 |
powered by CJ2 |
|