archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 22
5 juni 2025
Nummer 18 verschijnt op
26 juni 2025
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Sympathie en antipathie in de politiek Arie de Jong

2217BS Sym en AntiEen onderzoeksgebied voor de politicologie dat volgens mij onvoldoende is betreden gaat om de vraag in welke mate iemand sympathiek, antipathiek, aantrekkelijk of onaantrekkelijk wordt gevonden, gerelateerd aan iemands politieke boodschap en opvattingen. Met de kanttekening dat dit natuurlijk geen absolute eigenschappen zijn en dat ze subjectief worden                                                          beleefd door de beschouwer.

Laat ik een voorbeeld geven.

Al sinds Donald Trump op het politieke toneel verscheen had ik een enorme hekel aan die man. Dat lag niet in de eerste plaats aan zijn denkbeelden, want die kende ik niet. Het was de snoeverij, het onsamenhangende redeneren, zijn gewoonte om het hoofd betekenisvol iets scheef te houden, een arrogant pruimenmondje te vormen en even in te houden met spreken als hij een niet onderbouwde opvatting gaf. Zulke dikdoenerige mannen, ik heb een hekel aan ze. 
Of een voorbeeld in de andere richting, Wim Kok. Iemand die mij vertrouwd voorkwam, met een heldere manier van spreken, in wie je altijd de ruimte zag om naar een ander te luisteren, ook al straalde hij uit na het beluisteren van wat iedereen te melden had zelf een beslissing te nemen. Twee baasjes, maar van een heel verschillend karakter.
Het gaat dus niet alleen om hoe iemand is, maar ook hoe zij of hij beleefd wordt. En daarin verschillen mensen onderling enorm. Want er zijn ook een hoop mensen die een hekel hebben aan Wim Kok of die een bewondering koesteren voor Donald Trump. Waar komen die verschillen vandaan? Wat maakt een politicus aantrekkelijk of onaantrekkelijk en hoe zit het met de perceptie van de beschouwer?

Het kan verwarrend worden

We maken het nog een beetje moeilijker. Ooit werd Ayaan Hirsi Ali opeens Tweede Kamerlid voor de VVD. Daar voelde ik me ongemakkelijk bij. Ik kende haar al meer dan tien jaar. Ze had gestudeerd in Leiden en kwam op ledenvergaderingen van de PvdA. Vervolgens ging ze werken bij de Wiardi Beckman Stichting en daar heb ik veel mee te maken. Ik bewonderde haar lef en gedrevenheid, en, laten we er niet omheen draaien, ze was daarbij een werkelijk zeer aantrekkelijke vrouw.
Verwarrend dat ze overstapte naar een andere partij en niet zo helder wist te maken wat zij dan bij de VVD te zoeken had.
Kun je zeggen dat mijn blik werd vertroebeld? Eerst door haar aantrekkingskracht, later door haar overstap, die voelde als verraad?

Zo heb ik ook gemengde gevoelens bij Mark Rutte. Aan de ene kant waardeer ik zijn flexibiliteit, zijn vermogen om zichzelf weg te cijferen, al blijft er altijd wel een spoor hangen dat hij opvattingen wil doordrijven, maar soms wat stiekem. Aan de andere kant is hij zo glad als een aal, krijg je nooit greep op hem. Tegelijk waardeer ik dat hij redelijk sober leeft, op de fiets naar het Torentje kwam, tevreden was met een oude auto, gewoon boeken leest. Misschien moet ik mijn oordeel uitstellen totdat over twintig jaar een goede biografie over hem verschijnt.

----------

De tekening is van Han Busstra.



© 2025 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Sympathie en antipathie in de politiek Arie de Jong
2217BS Sym en AntiEen onderzoeksgebied voor de politicologie dat volgens mij onvoldoende is betreden gaat om de vraag in welke mate iemand sympathiek, antipathiek, aantrekkelijk of onaantrekkelijk wordt gevonden, gerelateerd aan iemands politieke boodschap en opvattingen. Met de kanttekening dat dit natuurlijk geen absolute eigenschappen zijn en dat ze subjectief worden                                                          beleefd door de beschouwer.

Laat ik een voorbeeld geven.

Al sinds Donald Trump op het politieke toneel verscheen had ik een enorme hekel aan die man. Dat lag niet in de eerste plaats aan zijn denkbeelden, want die kende ik niet. Het was de snoeverij, het onsamenhangende redeneren, zijn gewoonte om het hoofd betekenisvol iets scheef te houden, een arrogant pruimenmondje te vormen en even in te houden met spreken als hij een niet onderbouwde opvatting gaf. Zulke dikdoenerige mannen, ik heb een hekel aan ze. 
Of een voorbeeld in de andere richting, Wim Kok. Iemand die mij vertrouwd voorkwam, met een heldere manier van spreken, in wie je altijd de ruimte zag om naar een ander te luisteren, ook al straalde hij uit na het beluisteren van wat iedereen te melden had zelf een beslissing te nemen. Twee baasjes, maar van een heel verschillend karakter.
Het gaat dus niet alleen om hoe iemand is, maar ook hoe zij of hij beleefd wordt. En daarin verschillen mensen onderling enorm. Want er zijn ook een hoop mensen die een hekel hebben aan Wim Kok of die een bewondering koesteren voor Donald Trump. Waar komen die verschillen vandaan? Wat maakt een politicus aantrekkelijk of onaantrekkelijk en hoe zit het met de perceptie van de beschouwer?

Het kan verwarrend worden

We maken het nog een beetje moeilijker. Ooit werd Ayaan Hirsi Ali opeens Tweede Kamerlid voor de VVD. Daar voelde ik me ongemakkelijk bij. Ik kende haar al meer dan tien jaar. Ze had gestudeerd in Leiden en kwam op ledenvergaderingen van de PvdA. Vervolgens ging ze werken bij de Wiardi Beckman Stichting en daar heb ik veel mee te maken. Ik bewonderde haar lef en gedrevenheid, en, laten we er niet omheen draaien, ze was daarbij een werkelijk zeer aantrekkelijke vrouw.
Verwarrend dat ze overstapte naar een andere partij en niet zo helder wist te maken wat zij dan bij de VVD te zoeken had.
Kun je zeggen dat mijn blik werd vertroebeld? Eerst door haar aantrekkingskracht, later door haar overstap, die voelde als verraad?

Zo heb ik ook gemengde gevoelens bij Mark Rutte. Aan de ene kant waardeer ik zijn flexibiliteit, zijn vermogen om zichzelf weg te cijferen, al blijft er altijd wel een spoor hangen dat hij opvattingen wil doordrijven, maar soms wat stiekem. Aan de andere kant is hij zo glad als een aal, krijg je nooit greep op hem. Tegelijk waardeer ik dat hij redelijk sober leeft, op de fiets naar het Torentje kwam, tevreden was met een oude auto, gewoon boeken leest. Misschien moet ik mijn oordeel uitstellen totdat over twintig jaar een goede biografie over hem verschijnt.

----------

De tekening is van Han Busstra.

© 2025 Arie de Jong
powered by CJ2