 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 16
Jaargang 22
22 mei 2025
Nummer 17 verschijnt op
5 juni 2025 |  |
|
| Bezigheden > Op de fiets |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Goejanverwellesluis en verder |
Thomas van der Steen |
|
|
 Vanwege een artikel in Geschiedenis Magazine over de aanhouding bij Goejanverwellesluis zoek ik op waar dat plaatsje met die merkwaardige naam nou precies ligt. Dichterbij dan verwacht en ik noteer: Oudewater, Montfoort, Lopik, Schoonhoven, Goejanverwellesluis en terug naar Oudewater. 50 kilometer, mooi rondje, precies goed.
Het is een zonnige zondag maar er staat een straffe wind. Vandaar vandaag op pad met mijn elektrische fiets, ik veroorloof mij die luxe. Nog altijd met lichte schroom, mijn racefietsvrienden denken er het hunne van.
Ik stap op in Oudewater en zeg je Oudewater, dan zeg je heksenwaag. Gelukkig trekt dat publiek want de rest van het dorp is uitgestorven. Naast in stoer leer gestoken, aan ijsjes likkende motorrijders, zie ik de buste van Swiebertje. Merkwaardig, ik ken de tv-figuur als opgeruimde grappenmaker maar dit borstbeeld toont hem in een melancholische bui.
Langs Hollandsche IJssel en trapgevels fiets ik naar de rand van het middeleeuwse stadje. Daar ligt een katholieke begraafplaats en de stenen engelen betoveren mij als Sirenen en dwingen tot afstappen.
Polders bieden mij een weids uitzicht op het Groene Hart. De voorspelde wind komt schuin van achter en maakt elektrische ondersteuning eigenlijk overbodig. Een boer verhuurt zijn loods als feestzaal en die heeft hij het Achterhuis genoemd. Te wijten aan historisch onbenul. Tenminste, dat hoop ik.
Montfoort is net zo’n kneuterig dorpje als Oudewater maar dan met een kasteel. Jammer genoeg is het zondag want op zaterdagen staan pasgetrouwde stelletjes hier ongetwijfeld in de rij voor hun bruidsreportage. Even verder gaat de kerk net uit, zo te zien recht in de leer. Vaders en zonen in stemmig zwart, vrouwen en dochters uitgedost in lange jurken en anachronistische hoedjes.
Schoonhoven
Vanaf Lopik wil ik over de dijk van de Lek naar Schoonhoven fietsen, helaas, die is gereserveerd voor wandelaars. Dan maar langs de Lopikerwetering, veel smaller dan de Lek. Wilgen en een kudde zwart-witte lammetjes maken veel goed. In Schoonhoven was ik vaker en verheug me al op een nieuwe foto van die heel bijzondere watertoren tegen een staalblauwe lucht. De teleurstelling is groot als ik zie dat-ie ten voeten uit in de steigers staat. Op het grasveld voetbalt een vader met zijn kinderen. ‘Fiets ik 40 kilometer speciaal naar Schoonhoven voor de watertoren, krijg ik dit’, zeg ik, knikkend naar de toren. ‘Je treft het niet, ze zijn net vrijdag begonnen. En nog lang niet klaar, haha.’
Om op de plek te komen waar Wilhelmina van Pruisen in 1787 door de Patriotten werd aangehouden - zouden ze dat nog leren op de basisschool? - verlaat ik het stadje in noordelijke richting. De precieze locatie is trouwens niet Goejanverwellesluis maar buurtschap Bonrepas, op het weggetje naar Haastrecht. Het gebeurde waar het riviertje de Vlist samenkomt met de Eerste Wetering. Daar werd de koets van de prinses en vrouw van erfstadhouder Willem V tot stoppen gedwongen. Ik stap af maar de historische sensatie blijft uit. Het was uiteindelijk geen wereldschokkende gebeurtenis.
Als ik weer opstap merk ik pas hoe enorm hard het waait. Pal op de kop, ook dat nog. Ik reken uit dat het nog een slordige tien kilometer naar de auto is en check de lampjes van de accu van de Cowboy. Nog 3 van de 8, moet lukken. Terwijl ik voorovergebogen tegen 7 à 8 Beaufort in torn dooft lampje 3 subiet. De aangewakkerde noordenwind slurpt energie. Als ook het tweede lampje sterft rest mij niets dan bidden en smeken. En trappen natuurlijk.
----------
De foto is van de auteur.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Op de fiets |
| Goejanverwellesluis en verder |
Thomas van der Steen |
Vanwege een artikel in Geschiedenis Magazine over de aanhouding bij Goejanverwellesluis zoek ik op waar dat plaatsje met die merkwaardige naam nou precies ligt. Dichterbij dan verwacht en ik noteer: Oudewater, Montfoort, Lopik, Schoonhoven, Goejanverwellesluis en terug naar Oudewater. 50 kilometer, mooi rondje, precies goed.
Het is een zonnige zondag maar er staat een straffe wind. Vandaar vandaag op pad met mijn elektrische fiets, ik veroorloof mij die luxe. Nog altijd met lichte schroom, mijn racefietsvrienden denken er het hunne van.
Ik stap op in Oudewater en zeg je Oudewater, dan zeg je heksenwaag. Gelukkig trekt dat publiek want de rest van het dorp is uitgestorven. Naast in stoer leer gestoken, aan ijsjes likkende motorrijders, zie ik de buste van Swiebertje. Merkwaardig, ik ken de tv-figuur als opgeruimde grappenmaker maar dit borstbeeld toont hem in een melancholische bui.
Langs Hollandsche IJssel en trapgevels fiets ik naar de rand van het middeleeuwse stadje. Daar ligt een katholieke begraafplaats en de stenen engelen betoveren mij als Sirenen en dwingen tot afstappen.
Polders bieden mij een weids uitzicht op het Groene Hart. De voorspelde wind komt schuin van achter en maakt elektrische ondersteuning eigenlijk overbodig. Een boer verhuurt zijn loods als feestzaal en die heeft hij het Achterhuis genoemd. Te wijten aan historisch onbenul. Tenminste, dat hoop ik.
Montfoort is net zo’n kneuterig dorpje als Oudewater maar dan met een kasteel. Jammer genoeg is het zondag want op zaterdagen staan pasgetrouwde stelletjes hier ongetwijfeld in de rij voor hun bruidsreportage. Even verder gaat de kerk net uit, zo te zien recht in de leer. Vaders en zonen in stemmig zwart, vrouwen en dochters uitgedost in lange jurken en anachronistische hoedjes.
Schoonhoven
Vanaf Lopik wil ik over de dijk van de Lek naar Schoonhoven fietsen, helaas, die is gereserveerd voor wandelaars. Dan maar langs de Lopikerwetering, veel smaller dan de Lek. Wilgen en een kudde zwart-witte lammetjes maken veel goed. In Schoonhoven was ik vaker en verheug me al op een nieuwe foto van die heel bijzondere watertoren tegen een staalblauwe lucht. De teleurstelling is groot als ik zie dat-ie ten voeten uit in de steigers staat. Op het grasveld voetbalt een vader met zijn kinderen. ‘Fiets ik 40 kilometer speciaal naar Schoonhoven voor de watertoren, krijg ik dit’, zeg ik, knikkend naar de toren. ‘Je treft het niet, ze zijn net vrijdag begonnen. En nog lang niet klaar, haha.’
Om op de plek te komen waar Wilhelmina van Pruisen in 1787 door de Patriotten werd aangehouden - zouden ze dat nog leren op de basisschool? - verlaat ik het stadje in noordelijke richting. De precieze locatie is trouwens niet Goejanverwellesluis maar buurtschap Bonrepas, op het weggetje naar Haastrecht. Het gebeurde waar het riviertje de Vlist samenkomt met de Eerste Wetering. Daar werd de koets van de prinses en vrouw van erfstadhouder Willem V tot stoppen gedwongen. Ik stap af maar de historische sensatie blijft uit. Het was uiteindelijk geen wereldschokkende gebeurtenis.
Als ik weer opstap merk ik pas hoe enorm hard het waait. Pal op de kop, ook dat nog. Ik reken uit dat het nog een slordige tien kilometer naar de auto is en check de lampjes van de accu van de Cowboy. Nog 3 van de 8, moet lukken. Terwijl ik voorovergebogen tegen 7 à 8 Beaufort in torn dooft lampje 3 subiet. De aangewakkerde noordenwind slurpt energie. Als ook het tweede lampje sterft rest mij niets dan bidden en smeken. En trappen natuurlijk.
----------
De foto is van de auteur.
|
| © 2025 Thomas van der Steen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|