 |
| Bezigheden > Koken |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Vroeger en nu |
Maeve van der Steen |
|
|
 Laatst kwamen mij een paar menukaarten van de Titanic onder ogen.
Allereerst voel je natuurlijk even een rilling over je rug gaan als je beseft dat de mensen die deze heerlijkheden tot zich namen een paar dagen later op een ramp afvoeren. ‘Pudding Sans Soucis’ als dessert klinkt nu wel heel wrang, een pudding zonder zorgen…
Uiteraard ziet het menu van de eersteklas passagiers er wat luxer en vooral uitgebreider uit dan het menu voor de derde klas. Maar het ontbijt voor die lage klassen ziet er rijk uit, echt Engels. Havermoutpap, gerookte haring, toast, marmelade, brood en boter, ham and eggs, the works.
Op deze dag van de arbeid wil ik wel even melden dat we geen idee hebben wat de harde werkers te eten kregen, voor hen werd geen menukaartje gedrukt. We weten sinds kort wel dat de bemanning tot het einde bleef doorwerken om de lampen op het schip brandende te houden. Ze bleven kolen scheppen en hebben zo vele levens gered. Uiteraard overleefden ze zelf de ramp niet.
Wat opvalt aan de menu’s is dat er eigenlijk geen mysterieuze dingen op staan.
Althans, de ingrediënten zijn allemaal bekend voor ons, lamsvlees, aardappels, sardines, wijting, ham, appelmoes, bloemkool, spinazie, maar wat de gerechten precies inhouden is een enkele keer een raadsel.
Wat zou een Omar Pacha Egg zijn? Het recept voor Crème Reine Margot was gauw gevonden, inderdaad een soort koninginnensoep.
Cabin biscuits zijn een soort harde toastjes, ik dacht meteen aan scheepsbeschuit.
(Google Translate zegt: hutkoekjes, ja hallo, zo kan ik ook vertalen jongens.)
Maar Plover on toast, wat zou dat zijn?
Het blijkt dat de plover een plevier is, een strandloper met lange rode poten. Een schattig vogeltje en op zijn wikipagina staat nergens dat je hem kan eten.
Maar dat is buiten de Engelse waard gerekend. Het recept ‘plover on toast’ bestaat wel degelijk, het vogeltje bedekt met een plakje bacon en even geroosterd in de oven.
Laten we hopen dat de opvarenden zich hun galgenmaal goed hebben laten smaken.
Amsterdam Eet
Wil je weten hoe ze in Amsterdam in vroeger tijden aten, ga dan naar de tentoonstelling ‘Amsterdam Eet, een geschiedenis in gerechten’. De vele oude kookboeken die opengeklapt liggen zijn wat vermoeiend om te lezen met die priegelige lettertjes dus ik ben er nogal oneerbiedig snel doorheen gestruind.
Het werd voor mij pas interessant bij de menukaarten van restaurants van vroeger.
Wat dacht je van de heerlijkheden die je in een vegetarisch restaurant kon krijgen: Gebakken eieren, gepocheerde eieren, gekookte eieren, eiersalade, omeletten, roereieren. Konden ze echt niks anders verzinnen? Maar ja, wat moest je toen er nog geen aubergines, hummus en curry’s waren. Dat peulvruchten goede vleesvervangers zijn besefte men blijkbaar nog niet.
Het grappigst vond ik de menukaarten van Amsterdamse restaurants uit de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Dat waren mijn persoonlijke herinneringen. Het populairste voorgerecht waren de escargots met knoflookboter, het meest geliefde toetje de Dame Blanche. Tot mijn stomme verbazing is dat ijsje nu nog steeds op menige kaart te vinden.
Ah, een foto van het Joegoslavische restaurant waar wij naartoe gingen toen we jong en arm waren, waar we grote borden gegrild vlees verorberden, lekker en goedkoop. Die palacinka, dat verrukkelijke flensje! Ik herinner me nu ineens dat ik er ooit nóg eentje bestelde, zo lekker vond ik het. Bijna helemaal vergeten die Joegoslaaf.
Als kers op de taart een prachtige foto van het legendarische restaurant Djokja in de Ferdinand Bolstraat. Dat zat toevallig bij mij om de hoek, ik wist toen nog niet dat ik daarna nooit meer zulke lekkere Indische frikadel (niet te verwarren met zo’n ding uit de snackbar) zou proeven.
Het verhaal over Amsterdam begint met de haring, door de eeuwen heen favoriet.
Laat dat nou ook een van mijn lievelings zijn. Een Hollandse nieuwe, zonder iets, zoals Johannes van Dam de haring ook prefereerde, zonder uitjes, zonder zuur. Het boek van Johannes zien we trouwens ook op de tentoonstelling, evenals een paar topcartoons van Peter van Straaten.
Omdat het lente is gaan we vandaag wandelen en niet koken.
We beginnen met een haring bij de kraam en daarna gaan we naar een restaurant om allerlei moderne dingen te eten, zoals gegrilde aubergine, hummus met flatbread of een geurige Indiase curry.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Koken |
| Vroeger en nu |
Maeve van der Steen |
Laatst kwamen mij een paar menukaarten van de Titanic onder ogen.
Allereerst voel je natuurlijk even een rilling over je rug gaan als je beseft dat de mensen die deze heerlijkheden tot zich namen een paar dagen later op een ramp afvoeren. ‘Pudding Sans Soucis’ als dessert klinkt nu wel heel wrang, een pudding zonder zorgen…
Uiteraard ziet het menu van de eersteklas passagiers er wat luxer en vooral uitgebreider uit dan het menu voor de derde klas. Maar het ontbijt voor die lage klassen ziet er rijk uit, echt Engels. Havermoutpap, gerookte haring, toast, marmelade, brood en boter, ham and eggs, the works.
Op deze dag van de arbeid wil ik wel even melden dat we geen idee hebben wat de harde werkers te eten kregen, voor hen werd geen menukaartje gedrukt. We weten sinds kort wel dat de bemanning tot het einde bleef doorwerken om de lampen op het schip brandende te houden. Ze bleven kolen scheppen en hebben zo vele levens gered. Uiteraard overleefden ze zelf de ramp niet.
Wat opvalt aan de menu’s is dat er eigenlijk geen mysterieuze dingen op staan.
Althans, de ingrediënten zijn allemaal bekend voor ons, lamsvlees, aardappels, sardines, wijting, ham, appelmoes, bloemkool, spinazie, maar wat de gerechten precies inhouden is een enkele keer een raadsel.
Wat zou een Omar Pacha Egg zijn? Het recept voor Crème Reine Margot was gauw gevonden, inderdaad een soort koninginnensoep.
Cabin biscuits zijn een soort harde toastjes, ik dacht meteen aan scheepsbeschuit.
(Google Translate zegt: hutkoekjes, ja hallo, zo kan ik ook vertalen jongens.)
Maar Plover on toast, wat zou dat zijn?
Het blijkt dat de plover een plevier is, een strandloper met lange rode poten. Een schattig vogeltje en op zijn wikipagina staat nergens dat je hem kan eten.
Maar dat is buiten de Engelse waard gerekend. Het recept ‘plover on toast’ bestaat wel degelijk, het vogeltje bedekt met een plakje bacon en even geroosterd in de oven.
Laten we hopen dat de opvarenden zich hun galgenmaal goed hebben laten smaken.
Amsterdam Eet
Wil je weten hoe ze in Amsterdam in vroeger tijden aten, ga dan naar de tentoonstelling ‘Amsterdam Eet, een geschiedenis in gerechten’. De vele oude kookboeken die opengeklapt liggen zijn wat vermoeiend om te lezen met die priegelige lettertjes dus ik ben er nogal oneerbiedig snel doorheen gestruind.
Het werd voor mij pas interessant bij de menukaarten van restaurants van vroeger.
Wat dacht je van de heerlijkheden die je in een vegetarisch restaurant kon krijgen: Gebakken eieren, gepocheerde eieren, gekookte eieren, eiersalade, omeletten, roereieren. Konden ze echt niks anders verzinnen? Maar ja, wat moest je toen er nog geen aubergines, hummus en curry’s waren. Dat peulvruchten goede vleesvervangers zijn besefte men blijkbaar nog niet.
Het grappigst vond ik de menukaarten van Amsterdamse restaurants uit de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Dat waren mijn persoonlijke herinneringen. Het populairste voorgerecht waren de escargots met knoflookboter, het meest geliefde toetje de Dame Blanche. Tot mijn stomme verbazing is dat ijsje nu nog steeds op menige kaart te vinden.
Ah, een foto van het Joegoslavische restaurant waar wij naartoe gingen toen we jong en arm waren, waar we grote borden gegrild vlees verorberden, lekker en goedkoop. Die palacinka, dat verrukkelijke flensje! Ik herinner me nu ineens dat ik er ooit nóg eentje bestelde, zo lekker vond ik het. Bijna helemaal vergeten die Joegoslaaf.
Als kers op de taart een prachtige foto van het legendarische restaurant Djokja in de Ferdinand Bolstraat. Dat zat toevallig bij mij om de hoek, ik wist toen nog niet dat ik daarna nooit meer zulke lekkere Indische frikadel (niet te verwarren met zo’n ding uit de snackbar) zou proeven.
Het verhaal over Amsterdam begint met de haring, door de eeuwen heen favoriet.
Laat dat nou ook een van mijn lievelings zijn. Een Hollandse nieuwe, zonder iets, zoals Johannes van Dam de haring ook prefereerde, zonder uitjes, zonder zuur. Het boek van Johannes zien we trouwens ook op de tentoonstelling, evenals een paar topcartoons van Peter van Straaten.
Omdat het lente is gaan we vandaag wandelen en niet koken.
We beginnen met een haring bij de kraam en daarna gaan we naar een restaurant om allerlei moderne dingen te eten, zoals gegrilde aubergine, hummus met flatbread of een geurige Indiase curry.
|
| © 2025 Maeve van der Steen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|
