De brothel creeper wordt beschouwd als de favoriete voetmode voor Britse liefhebbers van (neo)rockabilly, de Teddyboys. In Engeland en directe omstreken ging de liefhebberij voor deze oervorm van rock ’n roll in een wat later stadium ook gepaard aan modeverschijnselen, zoals jeans met kachelpijpen en dus die schoenen. Vetkuiven ook natuurlijk.

Sommigen menen dat de term rockabilly voortkomt uit een tweetal broers: Rocky en Billy, maar daar geloof ik niks van. Het is gewoon een samentrekking van rock ’n roll en hillbilly, country dus. Ach, al die dingen deden al die lui allemaal door elkaar. Rockabilly geschiedschrijvers noemen Elvis, Jerry Lee en Johnny Cash onder meer als muzikanten die (ook) rockabilly speelden. Ik vond dat altijd gewoon rock ’n roll.

De muziek is ‘gewoon’ eenvoudige snelle rock met een minimale bezetting. Een elektrische gitaar, die we vroeger geloof ik jazzgitaar noemden. Die waren dan halfakoestisch. De soort dat in Nederland werd geïntroduceerd door Eddy Christiani. En een staande bas (‘slap bass’ noemden ze dat ook wel). In het begin, in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw  was er meestal geen sprake van drums. Johnny Cash bijvoorbeeld werd aanvankelijk begeleid door de Tennessee Two. Later werd dat Three, toen er een drummer bijkwam. Sinds pak-m-beet  1956 werden drums gemeengoed. De drumkits waren minimaal, een snare, een high hat en een bekken, hoogstens.

In de jaren zeventig was er een soort revival. The Stray Cats, Robert Gordon en Shakin’ Stevens maakten furore. Ik ben er een liefhebber van. Beetje country er tussendoor, niet te veel rythm and blues. Prima.

----------

Beide sluipers gevonden op W8ikimedia Commons.