In de zeventiger jaren van de vorige eeuw was een
demonstratie niet geslaagd als er geen actieorkest bij aanwezig was. In Den
Haag ontstond, naast het ‘strijdkoor’ Jan en Alleman dat ook nog steeds
bestaat, het orkest (aanvankelijk ook met koor) ‘Eigen Hulp’. Eigen Hulp viert
binnenkort zijn halve eeuwfeest. Ik sprak Marion Wendel over deze heuglijke
festiviteit. Marion is in het dagelijks leven werkzaam bij een woningcorporatie
in Rijswijk en in haar vrije tijd speelt ze cornet bij ‘Eigen Hulp’ ‘Op zaterdag 12 april vieren we ons vijftigjarig bestaan in het
Haagse theater Dakota. We pakken groots uit met een middag en een
avondprogramma. Ook twee verwante orkesten, het Nijmeegse Kladderadatsch en Tegenwind uit Utrecht, treden op. We delen
een vergelijkbare geschiedenis en spelen ook min of meer hetzelfde repertoire. Ik ben nu ruim dertig jaar bij de Eigen Hulp. Best lang dus,
maar de beginperiode als actie-orkest heb ik niet meegemaakt. Er zijn nog wel
een paar leden van het eerste uur, maar de meesten hebben zich later
aangesloten. Nieuwe orkestleden voelen zich altijd heel welkom bij ons. We zijn
geen gesloten club. In de aanloop naar ons jubileumfeest hebben we een aantal
muzikanten die vroeger bij de Eigen Hulp speelden uitgenodigd om mee te
repeteren. Zij kunnen goed het verschil met de beginperiode beoordelen. ‘Toen
speelden we allemaal hetzelfde. Vooral hard en vals’, zeiden ze. Nu is de muziek
veel gelaagder. Dat is onder meer de verdienste van onze dirigent Harry Over.
Hij is al zevenentwintig jaar aan Eigen Hulp verbonden en is een enorme inspirator.’
‘Muziekensembles die zich van actie-orkest tot orkesten met een
professionele kwaliteit hebben ontwikkeld zijn overigens geen puur Nederlands
verschijnsel. In heel Europa heb je orkesten met een vergelijkbare achtergrond.
Toen we ons veertigjarig bestaan vierden traden onder andere ‘Tuten und Blasen’
uit Duitsland op en de knotsgekke ‘Peace Artists’ uit Engeland. Geweldige
bands!’
Hoe Marion er bij kwam ‘Voordat ik bij Eigen Hulp kwam speelde ik geen muziek. Het
was wel een droom van me. De vonk sloeg over toen ik met een vriendin in Antwerpen was, waar Eigen Hulp op straat speelde. Ik dacht: 'dat wil ik ook'. Het orkest bleek nog een trompettist nodig te hebben, dus ik ging trompetlessen volgen in het Koorenhuis (Haagse muziekschool, WM) en na een jaar thuis flink oefenen mocht ik mee repeteren en langzaam maar zeker maakte ik me het repertoire eigen. Het repertoire is heel divers. We noemen het ‘wereldmuziek’, maar het is heel divers: Afrikaanse, Zuid-Amerikaans,
Balkanmuziek, maar ook jazz, pop en Franse chansons. Actie-klassiekers als
Bella Ciao staan weer op het repertoire, maar dan vooral omdat het zo’n
mooi nummer is.
We trekken veel met elkaar op. Tijdens de repetities en als
we onderweg zijn naar optredens leer je elkaar goed kennen. Erg leuk is onze
jaarlijkse tournee in het buitenland. We studeren dan altijd iets in uit het
land waar we naartoe gaan in de hoop dat de mensen dat herkennen. In Spanje en
Bosnië, om twee voorbeelden te noemen, hebben we hele dorpen aan het dansen
gekregen.
Ook als we ‘gewoon’ in Nederland optreden lukt het ons vaak
om mensen aan het dansen te krijgen. Doordat we veel op straat optreden
bereiken we ook mensen die normaal gesproken niet naar concerten gaan. Als je
dan ziet dat je die mensen aan het dansen krijgt, dan is dat geweldig! Hopelijk
lukt dat bij ons jubileumfeest weer!’ Als u snel bent kunt u misschien nog een kaartje bemachtigen voor het halve eeuwfeest op de website van Eigen Hulp. (Klik op de link.)
---------- De foto is geleverd door de auteur.
|
