Maar geniaal blijft hij. Hij was niet alleen songwriter maar ook dichter, bekroond kinderboekenschrijver en tekenaar. Zijn beroemdste kinderboek heet The Twistable Turnable Man. Die man heeft hij ook getekend en hij staat op de cover van het boek. Maar niet alleen op het boek. Hij staat ook op de cover van het album met dezelfde titel. Zie de illustratie bij dit stukje. Het is een zogenaamd tribute album met composities van onze held, uitgevoerd door anderen. En niet de minsten, ik noem slechts: Bobby Bare, Kris Kristofferson, John Prine, Nanci Griffith en (!) Lucinda Williams.

Ik heb van Shel gehoord als songwriter voor Dr. Hook and the Medicine Show. Die bandnaam werd later ingekort tot Dr. Hook. Een heel geestige band, en dat kwam grotendeels door de liedjes van Shel Silverstein. Belangrijkste types van Dr. Hook waren de zangers: Tom Sawyer (met ooglapje en ouwe hoed), al lang geleden overleden, en de zeer langharige Dennis Locorriere. Hij is inmiddels 75 jaar en treedt nog steeds solo op. Meestal doet hij dan Sylvia’s Mother. De tekst van dat verhaal is deels gebaseerd op de werkelijkheid. Shel vroeg haar moeder per telefoon of hij Sylvia – zijn voormalige geliefde - kon spreken. Maar dat ging niet door, want ze ging weg om te gaan trouwen met ‘a fellow down Galveston way’. De moeder van Sylvia (niet met achternaam Avery, zoals in de tekst van het lied, maar Pandolfi) heeft het verhaal later in een interview in grote lijnen bevestigd.

Ik ben wel een beetje benieuwd waarom Tom en Dennis niet op het tribute-album staan. Ze stonden wel op het George Jones album waar ik onlangs over schreef.

Eén van de laatste projecten van Silverstein of misschien wel het allerlaatste was Old Dogs. Enkele maanden na voltooiing ging hij dood. Het idee voor Old Dogs ontstond toen Shel en zijn vriend Bobby Bare biertjes zaten te drinken (en wie weet ook een jointje deden) en zich afvroegen waarom er zo weinig liedjes over ouder worden bestonden. Het één leidde tot het ander en Shel schreef een lading liedjes en Bobby lubde een aantal ook al wat oudere collega countryzangers (Waylon Jennings, Jerry Reed en Mel Tillis) en –muzikanten en zo kwamen er twee albums, later ook tezamen uitgebracht.

Ik heb lang geleden (toen dat nog gedoogd werd) een aantal van die nummers gedownload van zo’n peer-to-peer site en later op een Cd gezet toen mijn computer stuk ging. Het mooiste nummer vond ik Time. Ik heb dat nog eens vertaald ter gelegenheid van een gedenkwaardig jubileum.

Zo, dat was dat. Komt pas over een maand, maar ik heb hem ook al héél lang niet dus dat kan er nog wel bij.

Enne.....  vergeet de links niet (rode letters)