 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 12
Jaargang 22
13 maart 2025
Nummer 14 verschijnt op
10 april 2025 |  |
|
| Vermaak en Genot > Een omweg waard |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Op naar Schoonhoven |
Arie de Jong |
|
|
 De zon begon te schijnen. Met wat meegaandheid kon je zeggen dat de lente in de lucht hing. Je kon het ook zien aan de vogels, dat ze paartjes gingen vormen. Kortom, tijd om eens een uitje te hebben, zo vond mijn vrouw.
Spullen gepakt en er op uit, met de auto door het polderland. Ik bedacht dat we weer eens Schoonhoven konden kiezen als doel van onze reis. Het betekent een kijkje in de Krimpenerwaard en de Lopikerwaard. Zoals langs de Vlist, een smalle en bochtige weg, omzoomd door oude boerderijen en bekleed met talloze wilgen. Schoonhoven is een mooie, kleine Oudhollandse stad. In de oude kazerne is het Nederlands Zilvermuseum gevestigd en voor ons betekent een bezoek aan Schoonhoven een bezoek aan dat museum. Dat bleek een schot in de roos, want op de tweede verdieping is daar nu een bijzondere tentoonstelling die hoge ogen zou moeten gooien in het lijstje van tentoonstellingen die je niet gemist mag hebben. Refleksi heet die tentoonstelling.
Refleksi is een uitstalling van zilver, uit de afgelopen eeuwen verbonden aan de Nederlandse koloniale rol in Indonesië, het vroegere Nederlands Indië. Het museum heeft kans gezien buitengewoon interessante stukken en spullen bijeen te brengen rond dat thema. Niet alleen interessant en bijzonder in artistiek opzicht of wat die betekenen in de psychologie van hen die zich boven ons gesteld mogen voelen, maar vooral ook door de verhalen die eraan verbonden zijn. Om dat helder te maken worden de vitrines en de daarin uitgestelde zaken voorzien van twee toelichtingen. Een gebruikelijke toelichting: wat zien we hier, van wie is dat, waar dient het toe, dat werk. En een tweede toelichting met de keerzijde van het verhaal. Over de uitbuiting, de vreselijke arbeidsomstandigheden, de onderdrukking, zoals verbonden aan diezelfde spullen.
Zo zijn er de sieraden, het eetgerei, koffie- en theepotten, herdenkingsborden, noem maar op. Bizar, vond ik, was een, natuurlijk nooit gebruikt, complete bestekset in vele delen, die geschonken was door de vrouw van dictator Soeharto aan koningin Juliana bij een bezoek aan Indonesië in de jaren zestig. Voor de tentoonstelling uitgeleend door de staat, want wat je krijgt als vorst van Nederland is natuurlijk geen persoonlijk bezit (al is mijn indruk dat daar door onze Oranjefamilie genuanceerd mee wordt omgegaan).
Door zilversmeden uit vroeger tijd is er veel werk gaan zitten in de spullen voor de bovenlaag en dat kun je er aan afzien. Dat geeft mij onvermijdelijk een dubbel gevoel. Zo veel werk en artistieke vaardigheid gelegd in spullen die vaak alleen voor de sier, voor het prestige of voor het opbergen in een gesloten kast zijn aangeschaft of weggegeven.
Een zweem van decadentie gecombineerd met de lucht van kolonialisme en uitbuiting, die combinatie kleeft onvermijdelijk aan deze prachtige tentoonstelling.
De tentoonstelling kan nog tot en met 28 september 2025 worden bezocht.
----------
De schrijver heeft het plaatje geleverd.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Vermaak en Genot > Een omweg waard |
| Op naar Schoonhoven |
Arie de Jong |
De zon begon te schijnen. Met wat meegaandheid kon je zeggen dat de lente in de lucht hing. Je kon het ook zien aan de vogels, dat ze paartjes gingen vormen. Kortom, tijd om eens een uitje te hebben, zo vond mijn vrouw.
Spullen gepakt en er op uit, met de auto door het polderland. Ik bedacht dat we weer eens Schoonhoven konden kiezen als doel van onze reis. Het betekent een kijkje in de Krimpenerwaard en de Lopikerwaard. Zoals langs de Vlist, een smalle en bochtige weg, omzoomd door oude boerderijen en bekleed met talloze wilgen. Schoonhoven is een mooie, kleine Oudhollandse stad. In de oude kazerne is het Nederlands Zilvermuseum gevestigd en voor ons betekent een bezoek aan Schoonhoven een bezoek aan dat museum. Dat bleek een schot in de roos, want op de tweede verdieping is daar nu een bijzondere tentoonstelling die hoge ogen zou moeten gooien in het lijstje van tentoonstellingen die je niet gemist mag hebben. Refleksi heet die tentoonstelling.
Refleksi is een uitstalling van zilver, uit de afgelopen eeuwen verbonden aan de Nederlandse koloniale rol in Indonesië, het vroegere Nederlands Indië. Het museum heeft kans gezien buitengewoon interessante stukken en spullen bijeen te brengen rond dat thema. Niet alleen interessant en bijzonder in artistiek opzicht of wat die betekenen in de psychologie van hen die zich boven ons gesteld mogen voelen, maar vooral ook door de verhalen die eraan verbonden zijn. Om dat helder te maken worden de vitrines en de daarin uitgestelde zaken voorzien van twee toelichtingen. Een gebruikelijke toelichting: wat zien we hier, van wie is dat, waar dient het toe, dat werk. En een tweede toelichting met de keerzijde van het verhaal. Over de uitbuiting, de vreselijke arbeidsomstandigheden, de onderdrukking, zoals verbonden aan diezelfde spullen.
Zo zijn er de sieraden, het eetgerei, koffie- en theepotten, herdenkingsborden, noem maar op. Bizar, vond ik, was een, natuurlijk nooit gebruikt, complete bestekset in vele delen, die geschonken was door de vrouw van dictator Soeharto aan koningin Juliana bij een bezoek aan Indonesië in de jaren zestig. Voor de tentoonstelling uitgeleend door de staat, want wat je krijgt als vorst van Nederland is natuurlijk geen persoonlijk bezit (al is mijn indruk dat daar door onze Oranjefamilie genuanceerd mee wordt omgegaan).
Door zilversmeden uit vroeger tijd is er veel werk gaan zitten in de spullen voor de bovenlaag en dat kun je er aan afzien. Dat geeft mij onvermijdelijk een dubbel gevoel. Zo veel werk en artistieke vaardigheid gelegd in spullen die vaak alleen voor de sier, voor het prestige of voor het opbergen in een gesloten kast zijn aangeschaft of weggegeven.
Een zweem van decadentie gecombineerd met de lucht van kolonialisme en uitbuiting, die combinatie kleeft onvermijdelijk aan deze prachtige tentoonstelling.
De tentoonstelling kan nog tot en met 28 september 2025 worden bezocht.
----------
De schrijver heeft het plaatje geleverd. |
| © 2025 Arie de Jong |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|