 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 12
Jaargang 22
13 maart 2025
Nummer 13 verschijnt op
27 maart 2025 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Doorgeeftrauma?* |
Claude Aendenboom |
|
|
 Mijn Vlaamse overgrootvader was een fanatieke katholiek en stond vaak met z'n hele gezin te zingen in de kerk. Pépé werkte door weer en wind bij het treinstation, woonde in een rijhuisje en trouwde twee keer. Hij had vermoedelijk een drankprobleem. Met ijzeren hand voedde hij zijn drie zoons op die al veel boeken kregen te lezen, romans maar ook wetenschappelijke werken. Zo werd z'n oudste, Lucien, priester in de gemeente Hamme. De tweede zoon, mijn opa Albert, schopte het financieel ver en kreeg zeven kinderen. En Marcel werkte jarenlang als missionaris in Afrika.
Al van jongs af aan vertoefde moeder niet graag bij Pépé, ze werd neerslachtig als ze bij hem voor de koffie werd uitgenodigd en bleef dus nooit lang, ook niet toen zij met haar broers en zusjes Paaseieren mocht zoeken in de tuin. Toen Pépé onverwachts overleed deed Albert nogal geheimzinnig over zijn plotse dood. Zelfs nu moeder tachtig wordt heeft ze geen idee wat er precies is gebeurd. Maar dit familiegeheim heeft een grote impact gehad op de kinderen en kleinkinderen. Al mijn ooms en tantes zijn immers veel te jong en dramatisch gestorven. Ik vermoed dat een 'doorgeeftrauma' de oorzaak is, dat las ik in een psychologiemagazine.
Ik google even: ‘Het trauma dat je meedraagt, hoeft niet het jouwe te zijn. Je kunt fysieke of emotionele klachten ontwikkelen ten gevolge van ‘doorgeeftrauma’: de ongeheelde pijn van je voorouders. Die kan het gevolg zijn van migratie, oorlog, de Holocaust. Maar ook minder extreme trauma’s worden vaak naar volgende generaties doorgeschoven. Toxische relatiepatronen of dagelijkse, racistische vernederingen, bijvoorbeeld. Dit trauma wordt zowel via het gedrag als de genen doorgegeven. Het goede nieuws: je kunt ervan af geraken. Een psycholoog krijgt echter niet enkel te maken met oorlogstrauma’s, maar trauma’s in elke vorm worden doorgegeven aan de volgende generaties als niemand deze aan kan kijken. Denk aan mishandeling, misbruik, maar ook zelfdoding, eenzaamheid, manipulatie, pestgedrag, verslavingsproblematiek en ga zo maar door. Jij kan dus zelf, onbewust, last ondervinden van de trauma’s van andere familieleden.’
Jawel, deze beschrijving beantwoordt min of meer mijn vragen rond ons familiegeheim.
En ik bedenk dat elk gezin wel een of ander doorgeeftrauma kent: miljoenen soldaten stierven immers in de wereldoorlogen die vorige eeuw woedden, en evenveel baby's worden gehandicapt geboren. En dan zijn er nog de ontelbare daklozen die hun kinderen niets kunnen meegeven, behalve dan het doorgeeftrauma van honger lijden.
Is niet de hele kosmos getraumatiseerd door het mysterie van positieve en negatieve krachten? En hebben Adam en Eva niet het eerste doorgeeftrauma veroorzaakt door te bijten in de appel aan de boom? Ach wie zal het zeggen? Het ontstaan van het Leven is wellicht God's grootste familiegeheim.
Zo zong onze Afro-Amerikaanse Christus ooit: ‘You are not alone!’
----------
De tekening is van Coc van Duijn.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Doorgeeftrauma?* |
Claude Aendenboom |
Mijn Vlaamse overgrootvader was een fanatieke katholiek en stond vaak met z'n hele gezin te zingen in de kerk. Pépé werkte door weer en wind bij het treinstation, woonde in een rijhuisje en trouwde twee keer. Hij had vermoedelijk een drankprobleem. Met ijzeren hand voedde hij zijn drie zoons op die al veel boeken kregen te lezen, romans maar ook wetenschappelijke werken. Zo werd z'n oudste, Lucien, priester in de gemeente Hamme. De tweede zoon, mijn opa Albert, schopte het financieel ver en kreeg zeven kinderen. En Marcel werkte jarenlang als missionaris in Afrika.
Al van jongs af aan vertoefde moeder niet graag bij Pépé, ze werd neerslachtig als ze bij hem voor de koffie werd uitgenodigd en bleef dus nooit lang, ook niet toen zij met haar broers en zusjes Paaseieren mocht zoeken in de tuin. Toen Pépé onverwachts overleed deed Albert nogal geheimzinnig over zijn plotse dood. Zelfs nu moeder tachtig wordt heeft ze geen idee wat er precies is gebeurd. Maar dit familiegeheim heeft een grote impact gehad op de kinderen en kleinkinderen. Al mijn ooms en tantes zijn immers veel te jong en dramatisch gestorven. Ik vermoed dat een 'doorgeeftrauma' de oorzaak is, dat las ik in een psychologiemagazine.
Ik google even: ‘Het trauma dat je meedraagt, hoeft niet het jouwe te zijn. Je kunt fysieke of emotionele klachten ontwikkelen ten gevolge van ‘doorgeeftrauma’: de ongeheelde pijn van je voorouders. Die kan het gevolg zijn van migratie, oorlog, de Holocaust. Maar ook minder extreme trauma’s worden vaak naar volgende generaties doorgeschoven. Toxische relatiepatronen of dagelijkse, racistische vernederingen, bijvoorbeeld. Dit trauma wordt zowel via het gedrag als de genen doorgegeven. Het goede nieuws: je kunt ervan af geraken. Een psycholoog krijgt echter niet enkel te maken met oorlogstrauma’s, maar trauma’s in elke vorm worden doorgegeven aan de volgende generaties als niemand deze aan kan kijken. Denk aan mishandeling, misbruik, maar ook zelfdoding, eenzaamheid, manipulatie, pestgedrag, verslavingsproblematiek en ga zo maar door. Jij kan dus zelf, onbewust, last ondervinden van de trauma’s van andere familieleden.’
Jawel, deze beschrijving beantwoordt min of meer mijn vragen rond ons familiegeheim.
En ik bedenk dat elk gezin wel een of ander doorgeeftrauma kent: miljoenen soldaten stierven immers in de wereldoorlogen die vorige eeuw woedden, en evenveel baby's worden gehandicapt geboren. En dan zijn er nog de ontelbare daklozen die hun kinderen niets kunnen meegeven, behalve dan het doorgeeftrauma van honger lijden.
Is niet de hele kosmos getraumatiseerd door het mysterie van positieve en negatieve krachten? En hebben Adam en Eva niet het eerste doorgeeftrauma veroorzaakt door te bijten in de appel aan de boom? Ach wie zal het zeggen? Het ontstaan van het Leven is wellicht God's grootste familiegeheim.
Zo zong onze Afro-Amerikaanse Christus ooit: ‘You are not alone!’
----------
De tekening is van Coc van Duijn.
|
| © 2025 Claude Aendenboom |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|