Iedereen lijdt tot op zekere hoogte wel eens aan één of andere vorm van complotdenken. Zelfs een heer van stand denkt wel eens: ‘Daar steekt iets achter!’ Door wat ik gemakshalve ‘de wappies’ zal noemen is dit complotdenken in een stroomversnelling gekomen. 

De door lieden als Willem Engel en andere engerds verspreide verhalen over de gevaren van de coronavaccins en dergelijke zijn echter zo absurd dat mijn bloedeigen zoon tot een, in mijn ogen, meta-complottheorie werd geïnspireerd: ‘Ik denk dat die farmaceutische bedrijven die wappies sponsoren, want die zijn zo lijp dat geen enkel fatsoenlijk mens met enige capaciteit tot nadenken ook nog maar de geringste kritiek durft  te uiten uit angst met die lui op één hoop gegooid te worden.’ De betere ‘psy-ops’, zou een liefhebber van spionageromans zeggen. 

Onlangs kreeg ik echter een boek van iemand die mij na staat en die ik als zeer serieus zou willen kenschetsen. Hij was heel enthousiast over dat boek en meende dat ik zijn enthousiasme wel zou delen. Nadat ik een aantal bladzijden gelezen had, rezen mijn haren me te berge. Ik was in het bezit gekomen van een compendium van de hedendaagse toegepaste complottologie.

Het betreft het boek ‘Bij gebrek aan beter’ van ene Diedert de Wagt. Deze Diedert, lees ik in het pro-Poetin Wappiekrantje ‘De Andere Krant: ‘haalde in 2012 zijn Master Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen.’ Toen hij hij geen fatsoenlijke baan kon vinden, werkte hij parttime in een callcenter en is hij ‘de andere kant van het geopolitieke verhaal gaan uitpluizen.’ Al dit gepluis leidde tot een ruim 750 pagina’s tellend boek, dat ik zou willen omschrijven als ‘het compendium van de waanzin’.  

Zo ziet Diedert het uiteraard niet. Zijn ambitie is het om ‘een afgewogen middenweg tussen de zogenaamde wappies en de slapers’ te bieden. Deze termen verraden al aan welke kant Diedert staat, want alleen wappies noemen mensen die niet met hun waanzin meegaan ‘slapers’.

Als een echte ‘con-man’ probeert Diedert het vertrouwen van lezers te winnen door te beweren dat hij echt de waarheid niet in pacht heeft en dat twijfel juist goed is. Hij spreekt de lezer daarbij direct aan en sleept hem stap voor stap mee in de waanzin: ‘Nu we dit weten, zal het je vast niet verbazen dat ….’  En wat ‘weten’ we dan? Dat achter alles wat er mis gaat in de wereld een ‘Deep State’ schuil gaat die willens en wetens het geluk van de mensheid in de weg staat. En die Deep State wordt uiteraard gemanipuleerd door de Rothschilds. Deze Joodse bankiersfamilie zou zelfs achter de moord op Kennedy zitten.

Ineens schoot mij te binnen dat ik ‘Bij gebrek aan beter’ al eens gelezen had. Het lijkt verdomd veel op ‘De begraafplaats van Praag’ van Umberto Eco. Eco beschrijft hierin het leven van de (als enige verzonnen personage) vervalser Simone Simonini die ‘De protocollen van de wijzen van Zion’ uit zijn duim zuigt. Eco neemt ons mee langs tal van schilderachtige negentiende-eeuwse fantasten en oplichters die er de meest fantastische complottheorieën op nahielden en daar ook allerlei geschriften aan wijdden. Diedert is dus waarschijnlijk geen nieuwe Eco, maar wellicht wel een nieuwe Osman Bey, Maurice Joly, Hermann Goetsche of één van die vele andere fantasten waar Eco ons mee in contact brengt.