 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 12
Jaargang 22
13 maart 2025
Nummer 13 verschijnt op
27 maart 2025 |  |
|
| Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Met vlaggen op de wimpers en Hoera in het bloed |
Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
 Ik kreeg van mijn nicht een boekje van Max Dendermonde. Ze had het gevonden in één van die gratis bibliotheekjes die je tegenwoordig overal over de hele wereld aantreft. Het was een boekje over de Zaanstreek, de geboorteplek van haar ouders en ook van mij. Ik was onmiddellijk weer onder de indruk van zijn niet pretentieuze en humoristische schrijfstijl.
Het eerste boek, dat ik lang geleden van hem las, was:’De wereld gaat aan vlijt ten onder’. Ik was 15 toen ik het las. Ik was het roerend met hem eens en genoot van zijn stelling, zijn schrijfstijl en de speciale humor, die hij in het boekje ten toon spreidde.
Misschien kwam het me op die leeftijd ook wel goed uit. Ik werd dol van de opdrachten die je op die wankelmoedige leeftijd van 15 jaren, geacht wordt, door ouders, leerkrachten en andere medemensen, blijmoedig te vervullen. En nu, veronderstel ik, dat die stelling met de jaren steeds meer wordt onderbouwd en niet alleen bij tieners.
Wat heeft hij gelijk gekregen!
Ik heb het boekje echter niet meer, zou het graag nog eens teruglezen! Het bracht me ertoe zijn naam nog maar eens te googlen op Internet. En zag toen, bij zijn oeuvre, deze parel, die ik jullie niet wil onthouden: ‘Het leven is onbegrijpelijk. Het is slagroom en het is stront. Maar het is wel verschrikkelijk Heerlijk!
En daarmee ben ik het na bijna zeventig jaar, met vallen en opstaan, na mijn vijftiende, ook weer hartgrondig eens!
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept |
| Met vlaggen op de wimpers en Hoera in het bloed |
Nienke Nieuwenhuizen |
Ik kreeg van mijn nicht een boekje van Max Dendermonde. Ze had het gevonden in één van die gratis bibliotheekjes die je tegenwoordig overal over de hele wereld aantreft. Het was een boekje over de Zaanstreek, de geboorteplek van haar ouders en ook van mij. Ik was onmiddellijk weer onder de indruk van zijn niet pretentieuze en humoristische schrijfstijl.
Het eerste boek, dat ik lang geleden van hem las, was:’De wereld gaat aan vlijt ten onder’. Ik was 15 toen ik het las. Ik was het roerend met hem eens en genoot van zijn stelling, zijn schrijfstijl en de speciale humor, die hij in het boekje ten toon spreidde.
Misschien kwam het me op die leeftijd ook wel goed uit. Ik werd dol van de opdrachten die je op die wankelmoedige leeftijd van 15 jaren, geacht wordt, door ouders, leerkrachten en andere medemensen, blijmoedig te vervullen. En nu, veronderstel ik, dat die stelling met de jaren steeds meer wordt onderbouwd en niet alleen bij tieners.
Wat heeft hij gelijk gekregen!
Ik heb het boekje echter niet meer, zou het graag nog eens teruglezen! Het bracht me ertoe zijn naam nog maar eens te googlen op Internet. En zag toen, bij zijn oeuvre, deze parel, die ik jullie niet wil onthouden: ‘Het leven is onbegrijpelijk. Het is slagroom en het is stront. Maar het is wel verschrikkelijk Heerlijk!
En daarmee ben ik het na bijna zeventig jaar, met vallen en opstaan, na mijn vijftiende, ook weer hartgrondig eens! |
| © 2025 Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|