 Ik voorzie problemen.
Ik voorvoel ze.
Ik zie ’t gebeuren.
Maar toch.
Ik wil.
En zij ook.
Dat voelde ik.
En ik zag ‘t.
Hoe ze keek.
Wat ze deed.
En wat ze later tegen mij zei.
En wat ik terugzei trouwens.
Hoe makkelijk.
Het ging als vanzelf.
Ik kon er niks tegen inbrengen.
Liefde kruipt waar het niet gaan kan.
Het houdt geen rekening met obstakels.
Dat ze getrouwd is.
Dat ze kinderen heeft.
Dat ze een man heeft die van haar houdt.
En daar was ik.
En daar was zij.
En het onmogelijke gebeurde.
Ik was het gras dat groener was.
Het groene gras is begraasd getekend door Coc van Duijn.
|
