 |
 Natuur is mooi maar er moet wel iets bij te drinken zijn, luidt een oud-Hollands gezegde. Dit in gedachten houdend belandden we vaak na gedane fietsarbeid bijtijds in een drinklokaal waar de plaatselijke alcoholici zich ophielden. Die drinkplaatsen, Die Kneipe genaamd waren meestal niet moeilijk te vinden ook als niets op de gevel er op wees dat er horeca-activiteiten plaatsvonden. Een paar, meestal dikbuikige, mannen voorzien van een sigaretje voor de deur van een pand kon niet anders betekenen dat men voor de broodnodige smoke het bierglas even in de steek had gelaten en dat er achter die deur wel degelijk de dorst gelest kon worden. Een hele geruststelling want een fietstocht maakt dorstig.
Over de kwaliteit van het Duitse bier niets dan lof. Het duurt een tijdje voordat met de nodige omzichtigheid het glas is gevuld. Ik schat dat de Nederlandse tap vijf keer sneller is. Ook de hoge –niet afgestreken– schuimkraag doet wat overdreven aan maar ben je daar eenmaal aan gewend dan is het genieten! Ook het uit de 15e eeuw stammende Reinheitsgebot waaraan het Duitse bier moet voldoen, de oudste warenwet ter wereld, maakt dat het bierdrinken als een serieuze aangelegenheid wordt gezien. Eén glas bier staat gelijk aan twee boterhammen qua voedingswaarde, wordt wel gezegd en dat wordt hier ter harte genomen. En dat het niet bij twee sneetjes brood blijft wordt snel duidelijk als je wat langer in een Duits drinklokaal verblijft. Erg vrolijk word je er niet.
We zaten in het café van een hotel in het plaatsje Holsterhausendorf. Een uurtje of twee brachten wij door in deze bar. Al die tijd zat er naast ons een man onbeweeglijk op zijn kruk. Door het bewegen van zijn linkerwijsvinger in de richting van zijn glas gaf hij aan dat het gevuld diende te worden, een opdracht waaraan zonder mankeren werd voldaan. In dit tijdsbestek hebben we de man geen zucht horen slaken, laat staan een woord horen wisselen. Misschien was het hem in zijn kindertijd geleerd dat je je mond moest houden bij het verorberen van de boterham. Waar later glazen bier voor in de plaats kwamen. Feit was dat ook het bedienend personeel bij navraag geen idee had wie de man was of hoe zijn naam was. Des te vreemder omdat hij hier al acht jaar lang vrijwel elke avond op dezelfde plek plaatsnam om het Reinheitsgebot eer aan te doen. Een stille genieter, meenden we, en daar hielden we het maar op.
----------
De illustratie is van Petra Busstra.
|
|
