 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 8
Jaargang 22
16 januari 2025
Nummer 10 verschijnt op
13 februari 2025 |  |
|
| Bezigheden > Ontmoetingen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Brigitte Bobo |
Claude Aendenboom |
|
|
 Ja, er zijn bohemiens en er zijn bourgeois. De eerste categorie leeft meestal op een kamertje, geeft niet om geld en leest bij voorkeur filosofische werken van Sartre of Foucault en de roman ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van de Colombiaanse schrijver García Márquez en ook Kafka. Ach, eigenlijk is dit type zo cliché en zo passé.
Maar ook de meeste bourgeois zijn allang out of time. Ze leven in grote stoffige herenhuizen met veel antiek en dure schilderijen uit de 18de eeuw die vuilgeel zijn geworden door de nicotine.
De laatste jaren zie je in het straatbeeld deze twee tegenpolen versmolten in een apart type van mensen, ik noem ze bobo's: bohemienbourgeois. Ja, het zijn vooral individuen die jarenlang tot le beau monde behoorden en nu aan lager wal zitten. Ooit stijve heren en dames die bij hun vele vijfgangenmenu's fanatiek de etiquette hanteerden. En ook veel cocaïne snoven? En orgieën? Ik weet het niet, ik ben immers geen bourgeois zoals mijn overleden vader wel was. Vader heeft nooit iets verteld over les bourgeois, hij was immers een bohémien geworden. Ach nee, vader grapte dat hij een bobo was.
Die mooie zomerochtend namen vader en ik de tram naar de Brusselse rommelmarkt. Vader was ooit antiquair en ook ik had de gave om kunst van kitsch te onderscheiden. Nadat wij voor een spotprijs alweer een waardevol stuk hadden gekocht, zouden we ook nu weer de antiekbuurt afschuimen om dan met veel goede onderhandelingstechnieken het vierdubbele voor onze spullen te versjacheren. Maar eerst zouden wij onze zomerdorst lessen aan het café dat zich op de hoek van de rommelmarkt bevond. En daarna zoals altijd zouden we ons fortuin verbrassen in de Griekse, Spaanse en Afrikaanse restaurants.
Maar plots kregen vaders felgroene ogen een verbaasde blik, hij begon hevig te zweten, dronk snel zijn biertje uit en stond meteen op, ik zag dat hij iemand in het vizier had, maar wie? Hij fluisterde in mijn oor: ‘Kijk Cloclo, kijk daar eens? Die charismatische dame, ja Claude daar, doe je zonnebril af en kijk maar eens goed. Hij wees met z'n vinger naar een vrouw en stotterde: Wandelt daar niet ons idool BB? Brigitte Bardot? Laten we jouw 17de-eeuws Engels schaakboekje door haar signeren, dan eten we straks oesters en kaviaar.’
Ik zag een mollige oude vrouw en zei: 'Papa, je vergist je, dat is niet miss Bardot.
Vader aarzelde: ‘Nee? Ik ga het haar vragen!’ Hij stapte trefzeker op haar af.
De bejaarde dame werd echter vergezeld door drie bodyguards.
Vader kreeg geen handtekening te pakken maar kon wel even met de filmster babbelen, er was wederzijdse sympathie. Ach ja, ze waren allebei bobo's.
Onlangs op 28 september wenste ik Brigitte BoBo een fijne 90ste verjaardag.
Twee dagen later mailde ze mij: ‘Merci beaucoup Cloclo.’
---------
De tekening is van Han Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ontmoetingen |
| Brigitte Bobo |
Claude Aendenboom |
Ja, er zijn bohemiens en er zijn bourgeois. De eerste categorie leeft meestal op een kamertje, geeft niet om geld en leest bij voorkeur filosofische werken van Sartre of Foucault en de roman ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van de Colombiaanse schrijver García Márquez en ook Kafka. Ach, eigenlijk is dit type zo cliché en zo passé.
Maar ook de meeste bourgeois zijn allang out of time. Ze leven in grote stoffige herenhuizen met veel antiek en dure schilderijen uit de 18de eeuw die vuilgeel zijn geworden door de nicotine.
De laatste jaren zie je in het straatbeeld deze twee tegenpolen versmolten in een apart type van mensen, ik noem ze bobo's: bohemienbourgeois. Ja, het zijn vooral individuen die jarenlang tot le beau monde behoorden en nu aan lager wal zitten. Ooit stijve heren en dames die bij hun vele vijfgangenmenu's fanatiek de etiquette hanteerden. En ook veel cocaïne snoven? En orgieën? Ik weet het niet, ik ben immers geen bourgeois zoals mijn overleden vader wel was. Vader heeft nooit iets verteld over les bourgeois, hij was immers een bohémien geworden. Ach nee, vader grapte dat hij een bobo was.
Die mooie zomerochtend namen vader en ik de tram naar de Brusselse rommelmarkt. Vader was ooit antiquair en ook ik had de gave om kunst van kitsch te onderscheiden. Nadat wij voor een spotprijs alweer een waardevol stuk hadden gekocht, zouden we ook nu weer de antiekbuurt afschuimen om dan met veel goede onderhandelingstechnieken het vierdubbele voor onze spullen te versjacheren. Maar eerst zouden wij onze zomerdorst lessen aan het café dat zich op de hoek van de rommelmarkt bevond. En daarna zoals altijd zouden we ons fortuin verbrassen in de Griekse, Spaanse en Afrikaanse restaurants.
Maar plots kregen vaders felgroene ogen een verbaasde blik, hij begon hevig te zweten, dronk snel zijn biertje uit en stond meteen op, ik zag dat hij iemand in het vizier had, maar wie? Hij fluisterde in mijn oor: ‘Kijk Cloclo, kijk daar eens? Die charismatische dame, ja Claude daar, doe je zonnebril af en kijk maar eens goed. Hij wees met z'n vinger naar een vrouw en stotterde: Wandelt daar niet ons idool BB? Brigitte Bardot? Laten we jouw 17de-eeuws Engels schaakboekje door haar signeren, dan eten we straks oesters en kaviaar.’
Ik zag een mollige oude vrouw en zei: 'Papa, je vergist je, dat is niet miss Bardot.
Vader aarzelde: ‘Nee? Ik ga het haar vragen!’ Hij stapte trefzeker op haar af.
De bejaarde dame werd echter vergezeld door drie bodyguards.
Vader kreeg geen handtekening te pakken maar kon wel even met de filmster babbelen, er was wederzijdse sympathie. Ach ja, ze waren allebei bobo's.
Onlangs op 28 september wenste ik Brigitte BoBo een fijne 90ste verjaardag.
Twee dagen later mailde ze mij: ‘Merci beaucoup Cloclo.’
---------
De tekening is van Han Busstra.
|
| © 2024 Claude Aendenboom |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|