Deze week is het thema ijdelheid. Als ik één plant in mijn tuin ijdel kan noemen, dan is het de Geranium Rozanne. Al in mei begon ze haar blauwpaarse bloemen te showen. En nu in november, bloeit ze nog. Een knap staaltje uiterlijk vertoon.

Beide planten behoren tot het geslacht Geranium. De Macrorrhizum is stug en robuust. Onopvallend, maar gestaagd doet hij zijn ding. De Rozanne is in de winter iel en bijna verdwenen. Maar in de zomer komt ze tot leven. Springerig overgroeit ze haar buren en trekt ze je aandacht. Een ijdele prinses.

Er zijn nog onnoemlijk veel andere tuingeraniums te krijgen. Van bijna een meter hoog tot hele kleintjes voor in de rotstuin. Met minuscule bloemetjes of met opvallende van meer dan 3cm. Allemaal trekken ze veel insecten. Dat komt, omdat de Geranium hier thuishoort. Er zijn ook veel wilde geraniums. Zoals het Robertskruid (Geranium Robertianum). Een éénjarige met kleine roze bloemetjes en prachtige rode stelen. Ze nemen graag je tuin over, maar laat er een paar in een schaduw-hoekje staan en insecten zullen je dankbaar zijn. Bovendien zijn de bladeren eetbaar en hebben een desinfecterende werking. Goed tegen keelpijn.

In de volksmond noemt men de Geranium Ooievaarsbek. Vanwege hun zaaddozen, gelijkend een vogelkop. Het oud-Griekse woord géranos betekent kraanvogel en niet ooievaar, maar goed, same-difference.

Het is een hele planten-industrie, die balkonplanten. Met duizenden worden ze opgekweekt met veel kunstmest en pesticiden, om een paar maanden aan een balkon te mogen hangen. En dan massaal de vuilnisbak in. Super-zonde natuurlijk. En omdat ze hier niet thuishoren hebben ze niets te bieden voor onze insecten. Je zal niet snel een vlinder zien landen op je Franse Geranium. Gelukkig maar, want ze zitten meestal vol met gif.

Toch vinden mensen het kennelijk prachtig, want hele winkelstraten hangen vol met deze onnadenkende ijdelheid. Alhoewel, niet iedereen vindt het mooi. Mijn moeder bijvoorbeeld, is met geen stok naar de Vogezen te krijgen, omdat ze de aanblik van vakwerkhuizen met Franse geraniums niet aan kan zien.

Ik moet bekennen dat ik ze wel mooi vind. In botanische tuinen zie je prachtige oude exemplaren, die daar overwinteren in een kas. Ze bloeien met bescheiden bloemen in verrassende kleuren. Één lid van de Pelargonium-familie, die de Nederlander dan wel weer de winter door helpt, is de citroenplant (Pelargonium Graveolens). Een beetje ouderwets, maar steeds meer mensen hebben er weer één in de vensterbank staan. Ze wordt gehouden als kamerplant, vaak vanwege het naar citroen ruikende en altijd lente-groene blad. Ze kan prachtig bloeien, maar daar komt het meestal niet van, omdat ze vaak kort gehouden wordt.

De foto's zijn van Marcia zelf.