Tom is recentelijk vader geworden. Ik ben benieuwd hoe hij en zijn zoon of dochter met sport om zullen gaan, gezien zijn eigen ervaringen. Daar weet ik van door zijn boek 'Op Gevoel', geschreven samen met de journalist Nando Boers. Zij maken een reis langs plekken die een belangrijke plaats hadden in Tom's carriere. Hieruit blijkt dat hoe groter de ambitie, hoe treuriger het leven. 

Tom wil de Tour de France winnen en dat kost hem zijn vrijheid. In zijn wielerploeg, die hij gekozen heeft vanwege het geld en de goede wielrenners die hem kunnen ondersteunen, wordt alles bepaald door trainers, diëtisten, masseurs en de ploegleider. Er is veel in hem geïnvesteerd, dus hij moet scoren. Lekker fietsen is er niet meer bij. 

Toen hij als jongetje begon bij een clubje was het allemaal nog leuk. Hij ervaarde wel problemen want zijn ploeggenootjes kwamen allemaal uit wielerfamilies, zoals de Plankaerts, waar de grootouders, de ouders en broertjes en zusjes allemaal de zucht naar het harde zadel hadden. Dat betekende o.a. dat ze wisten hoe ze in vliegende vaart een bidon aan moesten nemen en Tom wist dat niet. Die heeft dat met zijn  moeder(!) geoefend. 

Tom was een tijdrijder, maar ontwikkelde zich tot een Ronderenner. En zo won hij uiteindelijk de Ronde van Italië. Maar daarna was het niet leuk meer. Hij moest de Tour de France winnen, zeker toen hij  al een keer 2e was geworden, maar fietsen voor je plezier was er toen niet meer bij. Hij werd er lichamelijk ziek van en besloot te stoppen, op eenendertigjarige leeftijd. 

Ik vond het jammer, had hem die Touroverwinning wel gegund. Hoe uniek zou dat niet zijn voor een Hollandse wielrenner. Maar ik werd heel treurig van zijn leven als wielerprof. Dat gun je niemand. En ik gun Tom het allerbeste.

----------

De illustratie is van Katharina zelf