 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 4
Jaargang 22
31 oktober 2024
Nummer 5 verschijnt op
14 november 2024 |  |
|
| Beschouwingen > Buitenlandse zaken |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
America, here I come (4) |
Bram Schilperoord |
|
|
 Naar schatting heb ik ongeveer vier jaar doorgebracht in het land van de freedom, maar erg vrij heb ik me daar niet gevoeld. Nergens zag ik zoveel verbodsborden als in Amerika. Don't do this, don't do that. Een papiertje op straat laten vallen, werd al als een halsmisdaad opgevat. Achter elke boom wachtte wel een sheriff om je op de bon te slingeren als je twee miles sneller dan de toegestane snelheid een dorp binnenreed.
‘t Gezag had gezag, en daar kon ik als linkse Amsterdammer niet goed tegen. Ook mijn Amerikaanse vriendin die, als we in Amsterdam waren zich als een vis in het water bewoog, veranderde in Los Angeles op slag in een gezagsgetrouw type die mij tal van raadgevingen en waarschuwingen gelastte.
In het fraaie dorpje waar we woonden was niet veel te beleven. Keek mijn vriendin in Amsterdam vrijwel nooit naar tv, thuis in The States stond het ding de hele dag aan. Van de vroege ochtend tot laat in de avond werden er programma’s uitgezonden waarin problemen werden behandeld die in Nederland nog niet waren uitgevonden. Echtparen, waarvan de man wel eens een borreltje teveel op had of eens een keer te laat was thuisgekomen, werden door een tv-presentatrice bestraffend toegesproken: de man moest beloven dat-ie ‘t nooit meer zou doen, z'n vrouw zou voortaan zorgzamer moeten zijn, zodat haar man niet onmiddellijk meer naar de fles zou grijpen. Nadat ze dat dan beiden beloofd hadden, werden ze beloond met een uitbundig applaus en gejuich van het aanwezige publiek.
Live, op tv uitgezonden uren durende baseball wedstrijden, waar mijn vriendin graag naar keek, waren voor mij een beproeving door de soms wel een kwartier durende commercials.
Fietsen - ik hou van fietsen - was veel te gevaarlijk. Volgens mijn vriendin werden er in de bermen van de highways regelmatig lijken geborgen van van de weg gereden fietsers.
Een stukje wandelen was al even ongewoon: ik werd eens tijdens een wandeling in een verder gelegen stadje aangehouden door een police officer, wát ik deed op straat en wáár ik wel heen ging? Ik ben zelfs een keer opgepakt door de politie tijdens een wandelingetje op een zondagmiddag in Orlando, Miami en weer zorgvuldig afgeleverd op het adres waar ik verbleef.
De familieleden en vrienden van mijn vriendin bleken met een enkele uitzondering pal achter de toenmalige President, George Walker Bush, te staan, wat de verhouding er niet eenvoudiger op maakte, want ik was als linkse Nederlander vanzelfsprekend anti-Bush. Dit alles maakte dat uiteindelijk bij mij de aardigheid er af was, met als gevolg dat ook de relatie met mijn vriendin op gespannen voet kwam te staan. Ondanks het feit dat ik het gedurende lange tijd zeer naar mijn zin had (New York, Jazz, the National Parks!) besloot ik dan ook mijn leventje in Amsterdam weer op te pakken, wat tevens een einde maakte aan mijn relatie met mijn American Gal. Het leven is keuzes maken, zei de wijsneus.
----------
De fraaie plaat is van Han Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > Buitenlandse zaken |
| America, here I come (4) |
Bram Schilperoord |
Naar schatting heb ik ongeveer vier jaar doorgebracht in het land van de freedom, maar erg vrij heb ik me daar niet gevoeld. Nergens zag ik zoveel verbodsborden als in Amerika. Don't do this, don't do that. Een papiertje op straat laten vallen, werd al als een halsmisdaad opgevat. Achter elke boom wachtte wel een sheriff om je op de bon te slingeren als je twee miles sneller dan de toegestane snelheid een dorp binnenreed.
‘t Gezag had gezag, en daar kon ik als linkse Amsterdammer niet goed tegen. Ook mijn Amerikaanse vriendin die, als we in Amsterdam waren zich als een vis in het water bewoog, veranderde in Los Angeles op slag in een gezagsgetrouw type die mij tal van raadgevingen en waarschuwingen gelastte.
In het fraaie dorpje waar we woonden was niet veel te beleven. Keek mijn vriendin in Amsterdam vrijwel nooit naar tv, thuis in The States stond het ding de hele dag aan. Van de vroege ochtend tot laat in de avond werden er programma’s uitgezonden waarin problemen werden behandeld die in Nederland nog niet waren uitgevonden. Echtparen, waarvan de man wel eens een borreltje teveel op had of eens een keer te laat was thuisgekomen, werden door een tv-presentatrice bestraffend toegesproken: de man moest beloven dat-ie ‘t nooit meer zou doen, z'n vrouw zou voortaan zorgzamer moeten zijn, zodat haar man niet onmiddellijk meer naar de fles zou grijpen. Nadat ze dat dan beiden beloofd hadden, werden ze beloond met een uitbundig applaus en gejuich van het aanwezige publiek.
Live, op tv uitgezonden uren durende baseball wedstrijden, waar mijn vriendin graag naar keek, waren voor mij een beproeving door de soms wel een kwartier durende commercials.
Fietsen - ik hou van fietsen - was veel te gevaarlijk. Volgens mijn vriendin werden er in de bermen van de highways regelmatig lijken geborgen van van de weg gereden fietsers.
Een stukje wandelen was al even ongewoon: ik werd eens tijdens een wandeling in een verder gelegen stadje aangehouden door een police officer, wát ik deed op straat en wáár ik wel heen ging? Ik ben zelfs een keer opgepakt door de politie tijdens een wandelingetje op een zondagmiddag in Orlando, Miami en weer zorgvuldig afgeleverd op het adres waar ik verbleef.
De familieleden en vrienden van mijn vriendin bleken met een enkele uitzondering pal achter de toenmalige President, George Walker Bush, te staan, wat de verhouding er niet eenvoudiger op maakte, want ik was als linkse Nederlander vanzelfsprekend anti-Bush. Dit alles maakte dat uiteindelijk bij mij de aardigheid er af was, met als gevolg dat ook de relatie met mijn vriendin op gespannen voet kwam te staan. Ondanks het feit dat ik het gedurende lange tijd zeer naar mijn zin had (New York, Jazz, the National Parks!) besloot ik dan ook mijn leventje in Amsterdam weer op te pakken, wat tevens een einde maakte aan mijn relatie met mijn American Gal. Het leven is keuzes maken, zei de wijsneus.
----------
De fraaie plaat is van Han Busstra.
|
| © 2024 Bram Schilperoord |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|