 Vroeger kwam ik graag in Kijkduin. Het was er niet zo gruwelijk druk als aan de Scheveningse boulevard. Een beetje kneuterig wellicht: poffertjes eten met bedelende mussen op je tafeltje. De kinderen konden er fijn spelen op een echt schip dat daar geparkeerd stond.
Het begon er wel wat erg sleets uit te zien. Een opknapbeurt zou geen kwaad kunnen. Om tegemoet te komen aan de enorme woningbehoefte – en wie wil er nou niet aan het strand wonen – zou ook het aantal woningen wel kunnen worden uitgebreid.
Er werden plannen gemaakt voor een nieuwe badplaats. Het kneuterige Kijkduin moest ‘groots en meeslepend’ worden. Die plannen zijn nu grotendeels gerealiseerd. Ik probeer de positieve kanten te ontdekken, maar het lukt me niet. Het is kolossaal, kaal en koud. Als je niet wist dat het strand vlakbij was, zou je je in een winkelcentrum in Zoetermeer of Nieuwegein wanen.
Onlangs  is er blijkbaar een ultieme poging gedaan om het toch gezellig te maken. Er is een naam bedacht. Een gezellige authentieke oud-Hollandse naam. In Den Haag doen ze dat wel vaker. Ze noemen een gruwelijk lelijk kantoor ‘Haegsche Staete’ en dan denken ze dat het een zekere zeventiende-eeuwse chique sfeer krijgt.
Op Kijkduin is nu het wooncomplex ‘Haghe Duyn’ verschenen. Treurigmakende retronepchic. Mij zien ze daar niet meer ... Gelukkig hebben we het ‘Stille Strand’ nog.
-------------------------
Foto Haghe Duyn is van Pieter Musterd. Andere is van de schrijver.
|
