 Hij is dood. In zijn leeftijdscategorie is dat niet ongewoon. Hij was 88. Toch een schok, van de vier Highwaymen is er nog maar eentje over. Waylon Jennings en Johnny Cash zijn hem voorgegaan. Alleen Willie Nelson (91) is er nog. De Highwaymen maakten onsterfelijke country, met zijn vieren maar alle vier vooral solo. Ze behoorden tot de zogenaamde Outlaw-movement.. Country musici die genoeg hadden van het geijkte gladde countryidioom van Nashville in die tijd. Vandaar the highwaymen, de struikrovers.
De Highwaymen traden niet veel op en hebben ook niet veel albums uitgebracht. Ik heb ze lang geleden nog zien optreden in de Rotterdamse Doelen met Frits en Cobi, bekend van de Leunstoel.
Kris Kristofferson heeft een woelig leven achter de rug, maar hij zat er niet zo erg mee gehoord een stukje songtekst van hem: ‘Thank you for a life that I’d call happy’. De eerste vijf woorden zijn ook de titel. Staat op het album This Old Road. Drie vrouwen en acht kinderen. Ik vermoed dat de tekst van ‘Thank You’ slaat op zijn laatste vrouwe Lisa, waarmee hij 41 jaar getrouwd is geweest. Ze hadden samen vier kinderen. Vanuit de muziek geredeneerd – nou ja – is zijn tweede huwelijk met Rita Coolidge misschien wel het meest relevant. Uiterlijk een prachtige zangeres maar een ietwat saaie voordracht, jammer van de best mooie stem. En Rita was natuurlijk Joe Cocker’s Delta Lady. Het lied is van de hand van Leon Russel (de organisator en muzikaal leider van Cocker’s Mad Dogs and Englishmen tour). Hij produceerde de opname en Rita is achtergrondzangeres. En Leon is ook met haar getrouwd geweest.
Bobby
Dat allemaal terzijde. Voor velen is Kris vooral de schrijver van Me and Bobby McGee. Francisco van Jole heeft de achtergronden van dat lied beschreven in Joop (en dat heeft hij ook op Facebook geplaatst). Vergelijkbaar commentaar was te vinden in een ingezonden brief in de Volkskrant. De naam Bobby McGee is gebaseerd op die van een secretaresse die Barbara (kort: Bobby) McKee heette. Kris had dat verkeerd verstaan. Heel leuk verhaal, maar niet van een echte fan, want hij vond aanvankelijk Kristofferson ietwat fout omdat hij in A Star is Born samenspeelde met Barbara Streisand. Dat soort dingen heb ik ook wel. Ik heb – heel kort- - iets tegen Springsteen gehad omdat Koot en Bie in hun Bescheurkalender als Nieuwjaarsvoornemen opnamen: ‘Geen elpee van Bruce Springsteen te kopen’. Toen ‘A Star is Born’ uitkwam was ik al helemaal ‘into’ Kris. Dus ik ben door die film niet uit mijn evenwicht gebracht. Ik vond het trouwens best een mooie film.
Ik heb een hele stapel albums, zowel ouderwetse elpees als Cd’s. Ik vind hem vooral een geweldige songschrijver, als tekstschrijver maar ook muzikaal. Wie schrijft zinnetjes als: ‘With those windshieldwipers slapping time’ en: ‘From the rocking of the cradle to the rolling of the hearse’. Briljant. Mooi ook: ‘If you don’t like Hank Williams honey you can kiss my ass’. Opvallend is dat hij in zijn liedjes nogal eens een opsomming geeft van verwante zielen. Zo heb ik bijvoorbeeld Mickey Newbury ontdekt. En dat was ook zeer de moeite waard.
Zijn andere liedjes
Zijn liedjes zijn muzikaal niet altijd zo spectaculair als Bobby McGee, maar wel altijd enorm sfeervol. En het is voor niets dat veel van zijn collega’s hits scoorden met zijn songs. Janis niet in het minst, al heeft die het succes van háár Bobby McGee niet meer mee mogen maken. Maar ook Sunday Mornin’ (zie even verderop), For the good Times, en Help me make it through the Night (zelfs Elvis heeft het gedaan) hebben anderen succes gebracht.
Strikt genomen is onze held geen goede zanger. Wel bereik, maar alleen in de lage regionen. Maar het is wel een mooie stem, goed wanneer een doorvoelde presentatie is vereist. Luister bijvoorbeeld naar Sunday Morning coming down. De oorspronkelijke opname is van ene Ray Stevens, maar die opname deed niet veel. Johnny Cash en Waylon Jennings hebben het ook gedaan. Vooral de eerste versie was een soort doorbraak voor het lied, maar ik vind de versie van de songwriter zelf de mooiste. En dan kom je niet om zijn ‘ontdekking’ heen natuurlijk. Om aandacht te trekken is hij met een helikopter geland in de tuin (ik denk een gróte tuin) van Johnny Cash. Dat kan niet iedereen zomaar, maar hij is helikopterpiloot in het leger geweest. Hij had een cassette (weet je nog?) bij zich met een demo van datzelfde Sunday Mornin’. Tsja Cash was niet thuis, maar hoorde er van en heeft Sunday Mornin’ het eerste succes gebracht en Kristofferson zijn ingang in (toen nog) Nashville.
----------
De tekening is een gerenoveerde van de auteur.
|
