 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 3
Jaargang 22
17 oktober 2024
Nummer 5 verschijnt op
14 november 2024 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Demografie stopt alles in hokjes* |
Julius Pasgeld |
|
|
 Voordat de redactie het thema ‘demografie’ voor dit nummer als mogelijk uitgangspunt had geopperd, was de betekenis van dat woord eerlijk gezegd nog nooit echt tot me doorgedrongen.
Mijn laptop hielp me gelukkig uit de droom. Demografie, zo leerde ik, is ‘een studie van de omvang, de structuur en de spreiding van de bevolking’. En ook hoe de bevolking in de tijd verandert door geboorte, sterfgevallen, migratie en veroudering.
Meestal per nationaliteit.
Maar hoe deel je een volk in? Welke criteria hanteer je daarbij? En wie denk je wel dat je bent als je dat allemaal doet? Nadere bestudering leerde mij dat de manieren waarop je een volk in kan delen werkelijk talloos zijn. En er komen steeds meer manieren bij.
Zo kan je een volk indelen naar opleiding, seksuele hang, leeftijdsgroepering, woonplaats, politieke gezindheid, haardracht, gezondheid, opleiding, generatie, verdraagzaamheid en afkomst. Noem maar op.
Kortom: je kunt een volk of een groep indelen naar hoe het je toevallig uitkomt.
In de politiek is dat een soort hobby. Mensen in hokjes en vakjes verdelen. Om ze vervolgens op te sluiten in zo’n hokje. Dan ben je dus liberaal, socialistisch, vrijzinnig, reactionair, of democratisch. Of je hoort ineens bij een groep die z’n huisdieren opeet. Of het is zomer: dan zijn de darkies plotseling gay.
En dat allemaal onder het motto: ‘Verdeel het stemvee in hokjes en heers’.
Demografie is dus een middel van politici om met macht om te kunnen gaan. In plaats van gezag uit te oefenen.
Het verschil tussen gezag en macht moge duidelijk zijn: gezag moet je in elke situatie opnieuw verdienen. Macht is een botte uitoefening van vaak willekeurige regels of onwerkelijke demografie en kent geen nuances of humaniteit.
En wat nu? Gaan we stug door met het indelen van de mensheid in hokjes? Hokjes die allang verwaterd en verdampt zijn als ze ingericht worden? En regels die allang weer ongeldig zijn als het er echt op aan komt?
Of gaan we nu eindelijk eens proberen élke situatie te zien als nieuw? Zodat we elke nieuwe situatie eindelijk eens opnieuw kunnen beoordelen?
__________
De plaat is van Petra Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Demografie stopt alles in hokjes* |
Julius Pasgeld |
Voordat de redactie het thema ‘demografie’ voor dit nummer als mogelijk uitgangspunt had geopperd, was de betekenis van dat woord eerlijk gezegd nog nooit echt tot me doorgedrongen.
Mijn laptop hielp me gelukkig uit de droom. Demografie, zo leerde ik, is ‘een studie van de omvang, de structuur en de spreiding van de bevolking’. En ook hoe de bevolking in de tijd verandert door geboorte, sterfgevallen, migratie en veroudering.
Meestal per nationaliteit.
Maar hoe deel je een volk in? Welke criteria hanteer je daarbij? En wie denk je wel dat je bent als je dat allemaal doet? Nadere bestudering leerde mij dat de manieren waarop je een volk in kan delen werkelijk talloos zijn. En er komen steeds meer manieren bij.
Zo kan je een volk indelen naar opleiding, seksuele hang, leeftijdsgroepering, woonplaats, politieke gezindheid, haardracht, gezondheid, opleiding, generatie, verdraagzaamheid en afkomst. Noem maar op.
Kortom: je kunt een volk of een groep indelen naar hoe het je toevallig uitkomt.
In de politiek is dat een soort hobby. Mensen in hokjes en vakjes verdelen. Om ze vervolgens op te sluiten in zo’n hokje. Dan ben je dus liberaal, socialistisch, vrijzinnig, reactionair, of democratisch. Of je hoort ineens bij een groep die z’n huisdieren opeet. Of het is zomer: dan zijn de darkies plotseling gay.
En dat allemaal onder het motto: ‘Verdeel het stemvee in hokjes en heers’.
Demografie is dus een middel van politici om met macht om te kunnen gaan. In plaats van gezag uit te oefenen.
Het verschil tussen gezag en macht moge duidelijk zijn: gezag moet je in elke situatie opnieuw verdienen. Macht is een botte uitoefening van vaak willekeurige regels of onwerkelijke demografie en kent geen nuances of humaniteit.
En wat nu? Gaan we stug door met het indelen van de mensheid in hokjes? Hokjes die allang verwaterd en verdampt zijn als ze ingericht worden? En regels die allang weer ongeldig zijn als het er echt op aan komt?
Of gaan we nu eindelijk eens proberen élke situatie te zien als nieuw? Zodat we elke nieuwe situatie eindelijk eens opnieuw kunnen beoordelen?
__________
De plaat is van Petra Busstra.
|
| © 2024 Julius Pasgeld |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|