Ik vlieg weer van Sevilla naar Nederland. Met de bus, reis ik van Ayamonte naar Sevilla, en dankzij Duolingo kan ik meerdere gesprekken tijdens het vervoer volgen. Op mijn oude dag toch meertalig geworden. Toen ik dertig jaar geleden naar Portugal verhuisde kon ik me met mijn schooltalen nog amper verstaanbaar maken in het Engels

Tijdens mijn reizen logeer ik meestal in hostels, met meerderen op een zaal. Je leert altijd veel van je kamergenoten. Deze keer ligt mijn hostel op een steenworp afstand van het Plazza Nueva. Er staat al iemand voor de balie als ik binnenkom. De aardige jongeman, erachter, vertelt hem de gang van zaken. Als hij hetzelfde prevelement naar mij toe wil afsteken, vertel ik hem dat ik al op de hoogte ben.
Er ligt een lijst op de balie. Vanavond vindt er een familiediner plaats en je kan je tevens inschrijven voor een avondwandeling.
De avondwandeling valt af want ik heb een hielspoor.
Als je mee wilt eten is het gratis. Er wordt wel gevraagd om handen, om de taak van de kok te verlichten.
Ik schrijf me in en besluit te helpen.

Tijdens het helpen in de keuken denk ik terug aan de muziek-weken en uitstapjes met de Bigband van vroeger. Ik was toen ook al ouder dan de meesten in onze groep en genoot van de fantasieën en het enthousiasme van de jongeren
Vandaag weet ik dat ik echt de oudste ben en geniet wederom van het jeugdig enthousiasme. Ik luister naar de gesprekken en ben er getuige van dat twee mensen uit Managua elkaar hier in Sevilla voor het eerst ontmoeten. De vrouwelijke kok komt uit Thailand. De andere stafleden voor deze avond, zijn: Twee jonge mannen uit New York, een Canadees, een Française en een Nigeriaan.
Gezamenlijk snijden we uien, wortelen en uitgebakken spek in kleine blokjes.
De kok en de Française koken de rijst, sudderen het spek en bakken de eieren rul samen met de uien, wortelen en groene erwten.
Later scheppen een Japans meisje en ik 36 kommen vol. Ik drapeer, als vegetariër, de uitgebakken spekjes over 33 kommen (we zijn maar met drie!) en schraap de pannen leeg.
De Managuaan ontfermt zich over de uitgeschraapte pannen en wast ze keurig schoon. Internationale samenwerking op kleine schaal en in kleine schaaltjes.
Tijdens de gezamenlijke maaltijd worden er nieuwe vriendschappen gesloten.
De afwas laat ik aan anderen over en ga op zoek naar een drankje in de Calle Arfe, waar het altijd gezellig en niet 'te' druk is.

Ik zie later dat er gretig gebruik wordt gemaakt van de avondwandeling! Met een grote groep lopen ze ook door mijn straatje. 'Hé kijk daar zit zij!!', hoor ik in vele talen!
Ik kom om 11 uur 'thuis'. Daar is het rustig en ik heb de bad- en slaapkamer voor mezelf. De jeugd heeft zich in het Sevillaanse nachtleven gestort. Als ik half vier opsta, ligt er nog maar één andere compañero do cuarto in één van de acht bedden!
Beneden vertelt de baliemedewerker dat hij de taxi al heeft gebeld.
Als ik instap zet de chauffeur Coltrane op. Hoe weet jij dat ik van saxofoon houd? vraag ik hem, nadat ik hem een aantal vragen heb beantwoord. Onder andere: 'Waar komt u vandaan?'
Oh, zegt hij, dan moet je dit horen! Hij zoekt op zijn geweldige geluidsinstallatie en daar is ze: 'Candy: Lili was here!'
Ik durf niet te zeggen dat ik het jammer vind dat hij Coltrane stopt. Na Candy blijft hij romantisch en laat Papetti horen.
Toch vind ik het jammer dat ik al bij het vliegveld ben.

---------

Het plaatje is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://www.cocvanduijn.nl/