 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 2
Jaargang 22
3 oktober 2024
Nummer 4 verschijnt op
31 oktober 2024 |  |
|
| Bezigheden > Koken |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Boterham met mayonaise |
Maeve van der Steen |
|
|
 Ja, waarom niet, ik was er als kind al dol op.
A sandwich without mayonaise is like an engine without oil zegt de site Bon Appétit.
Dus ik sta hierin niet alleen.
In mijn jeugd was het eerlijk gezegd vaker Livorno wat ik op mijn brood smeerde, maar dat bestaat allang niet meer, dus daar kan ik jullie lezers van de Leunstoel niet mee lastigvallen, hoewel… wat een heerlijk spul was dat. Livorno viel onder de categorie slasauzen en was dus iets minder vet dan mayonaise, iets zuurder, frisser.
Ik at het op mijn brood met tomaat, komkommer, kaas, in plaats van boter eigenlijk.
Nog steeds blief ik mayonaise bij eindeloos veel dingen: bij een gekookte aardappel, bij patat natuurlijk, over garnaaltjes of een stukje koude vis.
De Italianen eten mayonaise ook bij een gepocheerde of gegrilde, dus warme vis.
Een theelepeltje mayo (wanneer is het gebruik van die afkorting begonnen, ergens in de jaren tachtig?) door de vinaigrette is altijd goed.
De saus en de naam
De geschiedenis van de saus en die van de naam zijn niet helemaal duidelijk. Komt mayonaise oorspronkelijk uit Mahon aan de kust van Menorca, uit Bayonne, komt het woord misschien van het oud-Franse moyeu, dat eidooier betekent?
Lees Wikipedia er maar op na, of bestudeer het woord bij Etymology Online, en kies maar welk verhaal je het meest plausibel vindt. Bij die Engelse etymologie site zag ik trouwens en passant dat ze in Engeland al voor het eerst de afkorting ‘mayo’ gebruikten in 1930.
Het zou trouwens ook nog kunnen dat mayonaise al in de vijftiende eeuw in Engeland en Frankrijk bestond. Als je eenmaal gaat graven… Misschien zullen we het ooit weten. Dat er een keer een dagboek wordt gevonden van een Engels meisje van hoge komaf uit 1475 of daaromtrent waarin ze schrijft: Oh, wat hebben Darcy en ik een fijne lunch genoten in de rozentuin, met eieren en mayonaise! Zou mooi zijn.
Zelfgemaakt
Volgende probleem, welke mayo nemen we? Zelfgemaakt uiteraard, roepen de liefhebbers in koor. Ja, ja gaan we doen, zelf maken.
Eerst even een doordeweekse mayo uitkiezen.
Ik kan er kort over zijn, voor mij vallen alle merken waar suiker in zit af.
Als anderen Calvé lekker vinden, ze doen maar, niet voor mij.
Blijven over: Belze Mayonaise van Ton, de wereldberoemde Hellmann’s, Devos & Lemmens (met citroen en met eieren) en nog een paar die ik echter nog nooit geproefd heb.
Wil je er zeker van zijn dat er geen suiker of andere zoetigheid in zit, gewoon het etiket zorgvuldig lezen.
Mayonaise bevat dan wel minstens 70% vet, maar het is wel vloeibaar vet dus bevat minder cholesterol dan boter. Toch: geniet met mate.
Willen we de allerbeste mayonaise, dan maken we hem zelf. Versgekookte langoustines, of krab of kreeft, die verdienen alleen het beste van het beste, the real thing. Aan de slag, letterlijk.
- een eidooier
- eetlepel mosterd
- eetlepel citroensap of azijn
- snufje zout, wat peper uit de molen
- twee deciliter neutrale olie, bijvoorbeeld zonnebloemolie
Zorg dat alle ingrediënten op kamertemperatuur zijn.
Klop de eidooier los met zout, peper, de mosterd en azijn of het citroensap.
Meng, al kloppend met een mixer de olie erdoor, eerst druppel voor druppel, dan dunne straaltjes, dan wat scheutiger tot het dik wordt.
En de mayonaise is klaar. Meteen consumeren, anders bewaren in de koelast, liefst niet langer dan een dag.
Genieten maar, en bij delicaat zeefruit met mayonaise hoort natuurlijk een delicate witte wijn. Saint-Véran is in dit geval een aanrader.
----------
Het plaatje is van Coc van Duijn.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Koken |
| Boterham met mayonaise |
Maeve van der Steen |
Ja, waarom niet, ik was er als kind al dol op.
A sandwich without mayonaise is like an engine without oil zegt de site Bon Appétit.
Dus ik sta hierin niet alleen.
In mijn jeugd was het eerlijk gezegd vaker Livorno wat ik op mijn brood smeerde, maar dat bestaat allang niet meer, dus daar kan ik jullie lezers van de Leunstoel niet mee lastigvallen, hoewel… wat een heerlijk spul was dat. Livorno viel onder de categorie slasauzen en was dus iets minder vet dan mayonaise, iets zuurder, frisser.
Ik at het op mijn brood met tomaat, komkommer, kaas, in plaats van boter eigenlijk.
Nog steeds blief ik mayonaise bij eindeloos veel dingen: bij een gekookte aardappel, bij patat natuurlijk, over garnaaltjes of een stukje koude vis.
De Italianen eten mayonaise ook bij een gepocheerde of gegrilde, dus warme vis.
Een theelepeltje mayo (wanneer is het gebruik van die afkorting begonnen, ergens in de jaren tachtig?) door de vinaigrette is altijd goed.
De saus en de naam
De geschiedenis van de saus en die van de naam zijn niet helemaal duidelijk. Komt mayonaise oorspronkelijk uit Mahon aan de kust van Menorca, uit Bayonne, komt het woord misschien van het oud-Franse moyeu, dat eidooier betekent?
Lees Wikipedia er maar op na, of bestudeer het woord bij Etymology Online, en kies maar welk verhaal je het meest plausibel vindt. Bij die Engelse etymologie site zag ik trouwens en passant dat ze in Engeland al voor het eerst de afkorting ‘mayo’ gebruikten in 1930.
Het zou trouwens ook nog kunnen dat mayonaise al in de vijftiende eeuw in Engeland en Frankrijk bestond. Als je eenmaal gaat graven… Misschien zullen we het ooit weten. Dat er een keer een dagboek wordt gevonden van een Engels meisje van hoge komaf uit 1475 of daaromtrent waarin ze schrijft: Oh, wat hebben Darcy en ik een fijne lunch genoten in de rozentuin, met eieren en mayonaise! Zou mooi zijn.
Zelfgemaakt
Volgende probleem, welke mayo nemen we? Zelfgemaakt uiteraard, roepen de liefhebbers in koor. Ja, ja gaan we doen, zelf maken.
Eerst even een doordeweekse mayo uitkiezen.
Ik kan er kort over zijn, voor mij vallen alle merken waar suiker in zit af.
Als anderen Calvé lekker vinden, ze doen maar, niet voor mij.
Blijven over: Belze Mayonaise van Ton, de wereldberoemde Hellmann’s, Devos & Lemmens (met citroen en met eieren) en nog een paar die ik echter nog nooit geproefd heb.
Wil je er zeker van zijn dat er geen suiker of andere zoetigheid in zit, gewoon het etiket zorgvuldig lezen.
Mayonaise bevat dan wel minstens 70% vet, maar het is wel vloeibaar vet dus bevat minder cholesterol dan boter. Toch: geniet met mate.
Willen we de allerbeste mayonaise, dan maken we hem zelf. Versgekookte langoustines, of krab of kreeft, die verdienen alleen het beste van het beste, the real thing. Aan de slag, letterlijk.
- een eidooier
- eetlepel mosterd
- eetlepel citroensap of azijn
- snufje zout, wat peper uit de molen
- twee deciliter neutrale olie, bijvoorbeeld zonnebloemolie
Zorg dat alle ingrediënten op kamertemperatuur zijn.
Klop de eidooier los met zout, peper, de mosterd en azijn of het citroensap.
Meng, al kloppend met een mixer de olie erdoor, eerst druppel voor druppel, dan dunne straaltjes, dan wat scheutiger tot het dik wordt.
En de mayonaise is klaar. Meteen consumeren, anders bewaren in de koelast, liefst niet langer dan een dag.
Genieten maar, en bij delicaat zeefruit met mayonaise hoort natuurlijk een delicate witte wijn. Saint-Véran is in dit geval een aanrader.
----------
Het plaatje is van Coc van Duijn.
|
| © 2024 Maeve van der Steen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|