 Daar waar het Wendland grenst aan Sachsen-Anhalt, een van de vroeger Oostduitse deelstaten, daar liep een spoorlijn die over de Elbe moest. Het was niet de grootste Duitse spoorlijn die van West naar Oost ging, de lijn van Amsterdam naar Berlijn steekt de Elbe over bij Hämerten, flink zuidelijker.
Bij Dömitz ligt dus ook een brug, die vanaf 1870 is gebouwd en een van de langste spoorbruggen van Duitsland was met een lengte van ruim duizend meter. Aan de westkant lagen zestien pijlers in de uiterwaarden en aan de oostkant vier. De rivier zelf werd overspannen door vier bogen van 70 meter en een draaibrug van twee keer negentien meter.
Gebombardeerd
Na een bombardement in 1945 stortte het oostelijke deel van de brug, het stuk over de Elbe, in. Omdat de spoorlijn de Duits-Duitse grens overstak werd hij niet hersteld. In de jaren zeventig en tachtig werden de resten van de brug uit de rivier afgebroken en nu is alleen nog aan de westelijke kant een bruggenhuis over met 17 overspanningen boven de uiterwaarden.
Tot 2007 was er niets gedaan aan het onderhoud van de brug. Toen besloot de Deutsche Bahn wat er van de brug over was te verkopen. Het werd gekocht door de Nederlandse zakenman Toni Bienemann die met zijn handelsbedrijf PeJa veel zaken deed en doet in Duitsland. In samenwerking met de Duitse instelling die de Elbedaluiterwaard als natuurgebied beheert is de brug gerestaureerd. Het Bruggenhuis op de dijk is prachtig gerestaureerd en op het eerste gedeelte van de brug is een veilig wandelpad gebouwd dat uitkomt op een uitzichtspunt boven de uiterwaard, nog lang niet helemaal tot de oever van de Elbe, maar in elk geval een eind op weg. In 2023 is die wandelroute en daarmee de brug weer officieel geopend voor het publiek. Op  informatieborden aan het eind van het wandelpad wordt de geschiedenis van de brug verteld en getoond.
Naar de brug
Wij staken de Elbe over met het veerbedrijf Tanja van Neu Darchau naar Darchau. Dan ben je ook aan de overkant nog in Nedersaksen maar een paar kilometer verder zie je het bord met de tekst “Hier waren Deutschland und Europa bis zum 25 november 1989 um 12.30 uhr geteilt’. Dan ben je dus in Saksen en is alles vaak net iets anders. De weg leidt rechtstreeks naar Dömitz maar daar is niets te zien van de Eisenbahnbrücke. Wel is er een oude vesting maar die was al gesloten toen we er aankwamen. Van buiten is het best indrukwekkend maar een beetje verborgen achter een uitbundige begroeiing.
Bij Dömitz staken we dus de Elbe weer over met een mooie nieuwe hangbrug en zodra de uiterwaarden voorbij waren was er inderdaad een afslag aangegeven naar de Eisenbahnbrücke. Een afslag van die weg die verderop verbreed was tot een parkeergelegenheid vlak onder de winterdijk maakte duidelijk dat we hier konden uitstappen en de uiterwaarden konden bekijken. Op de Dijk werd duidelijk dat we honderd meter verwijderd waren van het prachtige bakstenen bruggenhuis dat toegang biedt tot wat er over is van de Dömitzer Eisenbahnbrücke.
Het was prachtig weer toen wij er waren en dat maakt zo’n uiterwaardengebied natuurlijk nog mooier. En een brug die ergens aan de horizon eindigt en waarvan je weet dat hij volledig door de tijd is ingehaald en alleen nog maar een symbolische waarde heeft als monument van de Duitse deling is toch wel heel indrukwekkend. En waar kun je gewoon wandelen op een hele grote spoorbrug?
----------
De foto's zijn van de schrijver.
|
