 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 2
Jaargang 22
3 oktober 2024
Nummer 4 verschijnt op
31 oktober 2024 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Kafka |
Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
 In december 2022 ging ik naar een AIMA-kantoortje in Tavira. Ik was mijn identiteitskaart verloren tijdens mijn vakantie in Guatemala. Een afspraak maken per telefoon met de toen nog bestaande SEF in Portugal was onmogelijk. Uren hing ik aan de telefoon om uiteindelijk de toon van het verbroken contact te horen.
Gelukkig ontdekte ik in de bushalte van Tavira een dependance van de AIMA. Ik kon daar een afspraak voor een afspraak maken, om toegang te krijgen tot de SEF (vreemdelingenpolitie) in Tavira. Ik kreeg daartoe een kaartje mee voor de afspraak op 2 februari 2023. Ik kon toen over de loop van zaken nog smakelijk lachen.
Op die bewuste tweede februari overhandigde ik de aangifte van de vermissing, die ik in Ecuador bij de politie had laten opstellen en alle officiële papieren die ik maar had kunnen vinden die met de vermiste kaart te maken hadden, aan de mevrouw van het AIMA dependance. Dat was niet genoeg, ook bij de politie in Tavira moest aangifte worden gedaan. Gelukkig lukte dat nog op dezelfde dag en kon ik ook dat papier nog inleveren. Ik hoefde niets meer te doen, zei de aardige dame in het kantoor, ik zou terzijnertijd een oproep krijgen.
Terzijnertijd is natuurlijk een rekbaar begrip.
Wachten
Maanden gingen voorbij! Af en toe liep ik nog eens langs bij het kantoortje in het busstation. Elke keer kreeg ik te horen, dat ik rustig moest wachten. Gelukkig had ik mijn Nederlandse paspoort achter de hand, dat tot 15-09-24 geldig was. Afgelopen juli was ik in Nederland en toog naar Schiphol, waar een kantoor is van de Gemeente Haarlemmermeer waar je, als je in het buitenland woont, je Nederlandse paspoort-zaken kunt regelen. Ik wilde er natuurlijk graag op tijd bij zijn, voordat mijn paspoort was verlopen.
De juffrouw achter de balie, vroeg me om mijn Portugese identiteitskaart. Die had ik niet, dus zei ze: Dan kan ik niets voor je doen!
Ik snapte toen ineens hoe een refugee zich moest voelen!
Wie ben je nog, zonder papieren?!
Een afspraak
Terug in Portugal belde ik met optimistische gedachten naar de Nederlandse Ambassade daar. En het lukte me om een afspraak te maken. Gelukkig wisten ze ook van de achterstand bij de SEF, die inmiddels ook AIMA heet. Rijbewijzen en andere officiële papieren mogen al 2 jaar verlopen zijn om toch nog geldig te zijn. Voor een verloren identiteitskaart was nog geen clausule gevonden, maar met het overleggen van alle papieren en een bewijs dat ik mag stemmen voor de Gemeenteraad in mijn woonplaats, waar mijn nummer van mijn oude identiteitskaart op stond en betaling van 185 €, kon ik er, volgens deze mevrouw, bijna zeker van op aan dat mijn nieuwe paspoort zou worden opgestuurd.
Per email
Ik zou bericht krijgen per e-mail. Daarna moest ik mijn oude paspoort opsturen en per omgaande post zou ik dan mijn nieuwe paspoort samen met mijn onklaar gemaakte paspoort toegestuurd krijgen. Het zou ongeveer 4 tot 5 weken duren. Ik kreeg ook een soort track and trace mee.
Bijna elke dag keek ik op die track and trace, elke keer stond er hetzelfde antwoord. Het was druk en ik moest het rustig afwachten. Met de vijf weken in gedachten, boekte ik alvast een vlucht op 5 september, want ik wilde graag bij de verjaardag van mijn zoon zijn, die op 6 september 55, zou worden.
Eind augustus kwam in zicht en ik had nog steeds niets gehoord. Maar ineens kreeg ik toch een bericht op mijn normale e-mail, waarin me gevraagd werd om de afhandeling van mijn paspoort te beoordelen. Ik moest cijfers invullen tussen de 0 en 10.
Spam
Ik begreep dat er iets fout zat en ik stuurde een mail naar de ambassade. Zij zeiden me dat ik bericht had ontvangen, maar zij waren niet bevoegd de mail te openen.
Als ik de post niet in mijn e-mail had ontvangen, moest ik in de spam kijken. Ik bekeek globaal alles en zag nergens iets van een Ambassade ofzo.
Na contact daarover, werd me aangeraden om nog eens goed te kijken. Ik kijk eigenlijk nooit in die Spam, maar ik geloof dat je per etmaal 100 rare mailtjes krijgt. Ik heb me dus half blind gezocht en mail geopend, die ik, denk ik, beter gesloten had gelaten.
Uiteindelijk vond ik tussen de aanbiedingen van tieten-, kont-en andere louge zaken het mailtje van lisca@minbuza.nl, dat daar feilloos tussen paste. Wie vermoedt nou dat 'minbuza' ministerie van buitenlandse zaken betekent!
In de mail werd me verteld dat het paspoort voor me klaar lag bij de ambassade. Ik heb het maar niet op laten sturen en ben het zelf gaan halen. Ik wilde graag mijn oude en nieuwe paspoort daar gelijk oversteken, voor er weer iets fout ging. Dat betekende dat ik de vlucht naar Nederland op 5 sept. en een hotel in Faro voor één nacht moest annuleren.
Hen en weer
In plaats daarvan reisde ik wederom, van en naar Lissabon. Zes uur heen en zes uur terug en daar weer de nacht doorbrengen in een hotel. De extra portokosten die ik had betaald om het paspoort op te sturen, zoals eerder afgesproken, heb ik maar niet terug gevraagd! Al met al is het een duur paspoort geworden! Maar niet geklaagd ik ben net op het nippertje niet statenloos geworden!
Hoewel? Net kijk ik mijn post door en nu vraagt mijn bank in Portugal me mijn Portugese identiteitskaart te komen tonen. Zo niet dan kunnen ze me niet garanderen dat ik op de oude condities verder kan met mijn bankzaken!
Is dit Kafka? Moet ik dit allemaal meemaken op mijn 83e? Give me a break!
--------
Henk Klaren heeft zijn Kafka's gefotografeerd.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Kafka |
Nienke Nieuwenhuizen |
In december 2022 ging ik naar een AIMA-kantoortje in Tavira. Ik was mijn identiteitskaart verloren tijdens mijn vakantie in Guatemala. Een afspraak maken per telefoon met de toen nog bestaande SEF in Portugal was onmogelijk. Uren hing ik aan de telefoon om uiteindelijk de toon van het verbroken contact te horen.
Gelukkig ontdekte ik in de bushalte van Tavira een dependance van de AIMA. Ik kon daar een afspraak voor een afspraak maken, om toegang te krijgen tot de SEF (vreemdelingenpolitie) in Tavira. Ik kreeg daartoe een kaartje mee voor de afspraak op 2 februari 2023. Ik kon toen over de loop van zaken nog smakelijk lachen.
Op die bewuste tweede februari overhandigde ik de aangifte van de vermissing, die ik in Ecuador bij de politie had laten opstellen en alle officiële papieren die ik maar had kunnen vinden die met de vermiste kaart te maken hadden, aan de mevrouw van het AIMA dependance. Dat was niet genoeg, ook bij de politie in Tavira moest aangifte worden gedaan. Gelukkig lukte dat nog op dezelfde dag en kon ik ook dat papier nog inleveren. Ik hoefde niets meer te doen, zei de aardige dame in het kantoor, ik zou terzijnertijd een oproep krijgen.
Terzijnertijd is natuurlijk een rekbaar begrip.
Wachten
Maanden gingen voorbij! Af en toe liep ik nog eens langs bij het kantoortje in het busstation. Elke keer kreeg ik te horen, dat ik rustig moest wachten. Gelukkig had ik mijn Nederlandse paspoort achter de hand, dat tot 15-09-24 geldig was. Afgelopen juli was ik in Nederland en toog naar Schiphol, waar een kantoor is van de Gemeente Haarlemmermeer waar je, als je in het buitenland woont, je Nederlandse paspoort-zaken kunt regelen. Ik wilde er natuurlijk graag op tijd bij zijn, voordat mijn paspoort was verlopen.
De juffrouw achter de balie, vroeg me om mijn Portugese identiteitskaart. Die had ik niet, dus zei ze: Dan kan ik niets voor je doen!
Ik snapte toen ineens hoe een refugee zich moest voelen!
Wie ben je nog, zonder papieren?!
Een afspraak
Terug in Portugal belde ik met optimistische gedachten naar de Nederlandse Ambassade daar. En het lukte me om een afspraak te maken. Gelukkig wisten ze ook van de achterstand bij de SEF, die inmiddels ook AIMA heet. Rijbewijzen en andere officiële papieren mogen al 2 jaar verlopen zijn om toch nog geldig te zijn. Voor een verloren identiteitskaart was nog geen clausule gevonden, maar met het overleggen van alle papieren en een bewijs dat ik mag stemmen voor de Gemeenteraad in mijn woonplaats, waar mijn nummer van mijn oude identiteitskaart op stond en betaling van 185 €, kon ik er, volgens deze mevrouw, bijna zeker van op aan dat mijn nieuwe paspoort zou worden opgestuurd.
Per email
Ik zou bericht krijgen per e-mail. Daarna moest ik mijn oude paspoort opsturen en per omgaande post zou ik dan mijn nieuwe paspoort samen met mijn onklaar gemaakte paspoort toegestuurd krijgen. Het zou ongeveer 4 tot 5 weken duren. Ik kreeg ook een soort track and trace mee.
Bijna elke dag keek ik op die track and trace, elke keer stond er hetzelfde antwoord. Het was druk en ik moest het rustig afwachten. Met de vijf weken in gedachten, boekte ik alvast een vlucht op 5 september, want ik wilde graag bij de verjaardag van mijn zoon zijn, die op 6 september 55, zou worden.
Eind augustus kwam in zicht en ik had nog steeds niets gehoord. Maar ineens kreeg ik toch een bericht op mijn normale e-mail, waarin me gevraagd werd om de afhandeling van mijn paspoort te beoordelen. Ik moest cijfers invullen tussen de 0 en 10.
Spam
Ik begreep dat er iets fout zat en ik stuurde een mail naar de ambassade. Zij zeiden me dat ik bericht had ontvangen, maar zij waren niet bevoegd de mail te openen.
Als ik de post niet in mijn e-mail had ontvangen, moest ik in de spam kijken. Ik bekeek globaal alles en zag nergens iets van een Ambassade ofzo.
Na contact daarover, werd me aangeraden om nog eens goed te kijken. Ik kijk eigenlijk nooit in die Spam, maar ik geloof dat je per etmaal 100 rare mailtjes krijgt. Ik heb me dus half blind gezocht en mail geopend, die ik, denk ik, beter gesloten had gelaten.
Uiteindelijk vond ik tussen de aanbiedingen van tieten-, kont-en andere louge zaken het mailtje van lisca@minbuza.nl, dat daar feilloos tussen paste. Wie vermoedt nou dat 'minbuza' ministerie van buitenlandse zaken betekent!
In de mail werd me verteld dat het paspoort voor me klaar lag bij de ambassade. Ik heb het maar niet op laten sturen en ben het zelf gaan halen. Ik wilde graag mijn oude en nieuwe paspoort daar gelijk oversteken, voor er weer iets fout ging. Dat betekende dat ik de vlucht naar Nederland op 5 sept. en een hotel in Faro voor één nacht moest annuleren.
Hen en weer
In plaats daarvan reisde ik wederom, van en naar Lissabon. Zes uur heen en zes uur terug en daar weer de nacht doorbrengen in een hotel. De extra portokosten die ik had betaald om het paspoort op te sturen, zoals eerder afgesproken, heb ik maar niet terug gevraagd! Al met al is het een duur paspoort geworden! Maar niet geklaagd ik ben net op het nippertje niet statenloos geworden!
Hoewel? Net kijk ik mijn post door en nu vraagt mijn bank in Portugal me mijn Portugese identiteitskaart te komen tonen. Zo niet dan kunnen ze me niet garanderen dat ik op de oude condities verder kan met mijn bankzaken!
Is dit Kafka? Moet ik dit allemaal meemaken op mijn 83e? Give me a break!
--------
Henk Klaren heeft zijn Kafka's gefotografeerd.
|
| © 2024 Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|