 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 1
Jaargang 22
19 september 2024
Nummer 3 verschijnt op
17 oktober 2024 |  |
|
| Vermaak en Genot > Een omweg waard |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Kaboutermonument in Amsterdam |
Roel van Duijn |
|
|
 Op een mooie plek, vlak achter het paleis op de Dam, zag ik een monument voor de Kabouterbeweging, onze vrolijke bevrijdingsbeweging in de jaren zeventig. Een klein monumentTJE uiteraard, want een kabouter past qua omvang bescheidenheid.
Het staat tussen de tramrails van de Nieuwe Zijds, die nu frisgroen gras tussen zijn spoor
laat zien, de voormalige Postzegelmarkt en het voormalige pand
van de Telegraaf in. Een echt en fruitig appelboompje en een schattig getimmerd 'Volkspaleisje' completeren het op een fraaie wijze.
De Kabouterbeweging was in de herfst van 1969 begonnen toen ik voor Provo in de gemeenteraad kwam. Niet als mens, maar als kabouter, zoals ik de wenkbrauwen fronsende burgemeester en raadsleden liet weten.
Tegelijk verscheen mijn boek 'De boodschap van een wijze kabouter', over 'de keuze tussen Kabouterstad of millieukatastrofe’. Het ging over de theorie van de Russische anarchist Kropotkin, die duidelijk maakt dat de menselijke en ook de dierlijke samenleving gebaseerd is op wederzijdse dienstverlening. Het maakte de scherpe keuze tussen verandering of ondergang, waar we toen al voor stonden, duidelijk.
Kort daarna, op 5 februari 1970, hebben we de Oranjevrijstaat opgericht, onze eigen kabouterstaat die groeide als een paddestoel op de rottende boomstronk van de oude, kapitalistische maatschappij. Gebaseerd op milieuvriendelijke productie en consumptie en een andere, creatieve levensstijl. De Oranjevrijstaat verbreidde zich inderdaad en ik werd ambassadeur van de Oranjevrijstaat in het Koninkrijk der Nederlanden.
Bij de verkiezingen haalden we in Amsterdam 5 zetels, vijf maal zoveel als Provo in 1966 gewonnen had.
Ruchama Noorda
Ik herinner me ook dat een Poolse kabouter me later vertelde dat hij en zijn medekabouters destijds de gedachte van onze Oranjevrijstaat naar Oekraïne hebben gebracht en dat daarom de Oekraiense revolutie van 2004 de Oranje-revolutie heette.
Erg mooi dit monument! Ik wist ervan, maar was helaas niet bij de onthulling geweest omdat ik op dat moment in Duitsland was. Daardoor had ik de pittige toespraak van voormalig Kabouterkrant-redacteur Ewoud van der Hoog gemist.
Prachtig hoe dit ontstaan is op initiatief van de sinds kort bovengronds gekomen nieuwe Kabouterbeweging. Patrick Boek en zijn vriend(in)nen, hebben dit tot stand hebben gebracht in een soepele samenwerking met de gemeente Amsterdam. Zeer bedankt, jullie allen, voor dit geschenk aan onze beweging en de stad!
Ik was blij verrast door de schoonheid die beeldhouwster, Ruchama Noorda, in het beeld gelegd heeft en de optimistische uitstraling van het geheel. Dus ook dit zal, dwars door alle crises heen, steeds een vervolg krijgen.
Ga kijken!
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Vermaak en Genot > Een omweg waard |
| Kaboutermonument in Amsterdam |
Roel van Duijn |
Op een mooie plek, vlak achter het paleis op de Dam, zag ik een monument voor de Kabouterbeweging, onze vrolijke bevrijdingsbeweging in de jaren zeventig. Een klein monumentTJE uiteraard, want een kabouter past qua omvang bescheidenheid.
Het staat tussen de tramrails van de Nieuwe Zijds, die nu frisgroen gras tussen zijn spoor
laat zien, de voormalige Postzegelmarkt en het voormalige pand
van de Telegraaf in. Een echt en fruitig appelboompje en een schattig getimmerd 'Volkspaleisje' completeren het op een fraaie wijze.
De Kabouterbeweging was in de herfst van 1969 begonnen toen ik voor Provo in de gemeenteraad kwam. Niet als mens, maar als kabouter, zoals ik de wenkbrauwen fronsende burgemeester en raadsleden liet weten.
Tegelijk verscheen mijn boek 'De boodschap van een wijze kabouter', over 'de keuze tussen Kabouterstad of millieukatastrofe’. Het ging over de theorie van de Russische anarchist Kropotkin, die duidelijk maakt dat de menselijke en ook de dierlijke samenleving gebaseerd is op wederzijdse dienstverlening. Het maakte de scherpe keuze tussen verandering of ondergang, waar we toen al voor stonden, duidelijk.
Kort daarna, op 5 februari 1970, hebben we de Oranjevrijstaat opgericht, onze eigen kabouterstaat die groeide als een paddestoel op de rottende boomstronk van de oude, kapitalistische maatschappij. Gebaseerd op milieuvriendelijke productie en consumptie en een andere, creatieve levensstijl. De Oranjevrijstaat verbreidde zich inderdaad en ik werd ambassadeur van de Oranjevrijstaat in het Koninkrijk der Nederlanden.
Bij de verkiezingen haalden we in Amsterdam 5 zetels, vijf maal zoveel als Provo in 1966 gewonnen had.
Ruchama Noorda
Ik herinner me ook dat een Poolse kabouter me later vertelde dat hij en zijn medekabouters destijds de gedachte van onze Oranjevrijstaat naar Oekraïne hebben gebracht en dat daarom de Oekraiense revolutie van 2004 de Oranje-revolutie heette.
Erg mooi dit monument! Ik wist ervan, maar was helaas niet bij de onthulling geweest omdat ik op dat moment in Duitsland was. Daardoor had ik de pittige toespraak van voormalig Kabouterkrant-redacteur Ewoud van der Hoog gemist.
Prachtig hoe dit ontstaan is op initiatief van de sinds kort bovengronds gekomen nieuwe Kabouterbeweging. Patrick Boek en zijn vriend(in)nen, hebben dit tot stand hebben gebracht in een soepele samenwerking met de gemeente Amsterdam. Zeer bedankt, jullie allen, voor dit geschenk aan onze beweging en de stad!
Ik was blij verrast door de schoonheid die beeldhouwster, Ruchama Noorda, in het beeld gelegd heeft en de optimistische uitstraling van het geheel. Dus ook dit zal, dwars door alle crises heen, steeds een vervolg krijgen.
Ga kijken! |
| © 2024 Roel van Duijn |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|