 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 1
Jaargang 22
19 september 2024
Nummer 3 verschijnt op
17 oktober 2024 |  |
|
| Bezigheden > Koken |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Let's talk about sprouts |
Maeve van der Steen |
|
|
 Kan het niet laten toch weer over die fantasieloze menukaarten te beginnen, met de eeuwige kipsaté met pindasaus, hamburger, biefstuk, schnitzel, kabeljauw en zalm.
En zo’n saai gekookt stronkje broccoli op de rand van je bord altijd, moet dat? Inderdaad, we zaten niet in sterrententen toen we op wandelweekeinde waren in het overigens heerlijke Zeeland.
Met de eetlust zat het wel goed na al die kilometers lopen, maar toch jammer dat de afgezaagde carpaccio’s en garnalen je weer om de oren vlogen. Oh ja, brood met smeersels is ook een voorgerecht tegenwoordig. Gewoon een lekker stuk brood bij het eten is niet overal vanzelfsprekend helaas.
Wel frites, altijd maar frites. Na een paar dagen Zeeland kan ik even geen frites meer zien, ze waren meestal ook niet geweldig.
De mosselen gelukkig wel. Wat een feest, een paar Zeeuwse oesters vooraf en daarna een geurige pan mosselen van topkwaliteit. Zacht en zilt. Dat maakte veel goed.
Weer thuis
Wat gaan we dan nu weer eten, thuisgekomen in de grote stad met de herfst in zicht.
In Zeeland zagen we eindeloze velden met spruiten, ze zijn populair die minikooltjes.
Ik ben er ook dol op, maar hoe graag ik ze ook eet, het is toch jammer dat ze er nu het hele jaar door zijn. Die wisselingen van de seizoenen waren vroeger toch veel spannender. De eerste keer de geur van komkommer die wordt aangesneden aan het begin van de zomer, de eerste aardbeien op een beschuitje. Mijn Rotterdamse grootmoeder werd helemaal gelukkig van jonge peultjes en peentjes in de lente – die kookte ze samen in een klein pannetje en serveerde ze met een klontje roomboter.
Weet je nog, de eerste keer weer stamppot boerenkool als de vorst over het land was geweest, heerlijk!
De meeste kinderen hebben moeite met spruitjes omdat ze iets bitters proeven wat wij helemaal niet waarnemen, maar ik ken ook peuters die ze lekker vinden. Dat bittere is misschien wel helemaal verdwenen intussen. Bij witlof zeker, zonde.
Niet getreurd, we gaan aan de spruit. Of Marian Luif het met dit recept eens zou zijn – als we luisteren naar haar lied ‘Een
spruit is een spruit!’ waarschijnlijk niet…
Onvergetelijk, die Groentevrouw van haar. Je begrijpt, de Groentevrouw wil geen moderne fratsen met de spruit. Wij wel, voor een keertje.
Amerikaanse fratsen nog wel.
Roasted Brussels Sprouts
500 gram spruitjes
flinke scheut olijfolie
enkele teentjes knoflook, in schijfjes
zuinig zout, ruim gemalen peper
snufje tijm, voor de liefhebber
enkele eetlepels Parmezaanse kaas, geraspt
Koop goede verse, harde spruiten, liefst niet al te groot.
Snijd het kontje eraf en maak aan de onderkant een kruis.
Grote exemplaren snijd je doormidden.
Zet de oven op 200 ºC.
Doe de spruiten in een bakblik met de knoflook.
Giet de olie eroverheen, bestrooi met een beetje zout, flink peper en eventueel een snufje tijm of je lievelingskruid – voor mij is dat oregano.
Het geheel een beetje omscheppen, zodat de olie goed verspreid wordt.
Schuif het blik in de oven.
Na zo’n tien minuten even omroeren, en als het te hard dreigt te gaan, de temperatuur iets temperen.
Strooi nu de Parmezaan erover.
Nog zo’n tien minuten laten garen, of iets langer. Ze moeten mooi goudbruin, of misschien zelfs nog iets donkerder dan dat zijn.
Perfecte begeleider bij een lamskarbonaadje of een stukje wild, of een bal gehakt.
Past bij elke soort vlees eigenlijk.
Voor vega’s kan het een hoofdgerecht zijn, met gebakken aardappels en sla erbij.
Een Spaanse of Chileense Tempranillo ernaast en laat die herfststormen maar komen.
---------
De tekening is van Katharina Kouwenhoven, de foto komt van de auteur.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Koken |
| Let's talk about sprouts |
Maeve van der Steen |
Kan het niet laten toch weer over die fantasieloze menukaarten te beginnen, met de eeuwige kipsaté met pindasaus, hamburger, biefstuk, schnitzel, kabeljauw en zalm.
En zo’n saai gekookt stronkje broccoli op de rand van je bord altijd, moet dat? Inderdaad, we zaten niet in sterrententen toen we op wandelweekeinde waren in het overigens heerlijke Zeeland.
Met de eetlust zat het wel goed na al die kilometers lopen, maar toch jammer dat de afgezaagde carpaccio’s en garnalen je weer om de oren vlogen. Oh ja, brood met smeersels is ook een voorgerecht tegenwoordig. Gewoon een lekker stuk brood bij het eten is niet overal vanzelfsprekend helaas.
Wel frites, altijd maar frites. Na een paar dagen Zeeland kan ik even geen frites meer zien, ze waren meestal ook niet geweldig.
De mosselen gelukkig wel. Wat een feest, een paar Zeeuwse oesters vooraf en daarna een geurige pan mosselen van topkwaliteit. Zacht en zilt. Dat maakte veel goed.
Weer thuis
Wat gaan we dan nu weer eten, thuisgekomen in de grote stad met de herfst in zicht.
In Zeeland zagen we eindeloze velden met spruiten, ze zijn populair die minikooltjes.
Ik ben er ook dol op, maar hoe graag ik ze ook eet, het is toch jammer dat ze er nu het hele jaar door zijn. Die wisselingen van de seizoenen waren vroeger toch veel spannender. De eerste keer de geur van komkommer die wordt aangesneden aan het begin van de zomer, de eerste aardbeien op een beschuitje. Mijn Rotterdamse grootmoeder werd helemaal gelukkig van jonge peultjes en peentjes in de lente – die kookte ze samen in een klein pannetje en serveerde ze met een klontje roomboter.
Weet je nog, de eerste keer weer stamppot boerenkool als de vorst over het land was geweest, heerlijk!
De meeste kinderen hebben moeite met spruitjes omdat ze iets bitters proeven wat wij helemaal niet waarnemen, maar ik ken ook peuters die ze lekker vinden. Dat bittere is misschien wel helemaal verdwenen intussen. Bij witlof zeker, zonde.
Niet getreurd, we gaan aan de spruit. Of Marian Luif het met dit recept eens zou zijn – als we luisteren naar haar lied ‘Een
spruit is een spruit!’ waarschijnlijk niet…
Onvergetelijk, die Groentevrouw van haar. Je begrijpt, de Groentevrouw wil geen moderne fratsen met de spruit. Wij wel, voor een keertje.
Amerikaanse fratsen nog wel.
Roasted Brussels Sprouts
500 gram spruitjes
flinke scheut olijfolie
enkele teentjes knoflook, in schijfjes
zuinig zout, ruim gemalen peper
snufje tijm, voor de liefhebber
enkele eetlepels Parmezaanse kaas, geraspt
Koop goede verse, harde spruiten, liefst niet al te groot.
Snijd het kontje eraf en maak aan de onderkant een kruis.
Grote exemplaren snijd je doormidden.
Zet de oven op 200 ºC.
Doe de spruiten in een bakblik met de knoflook.
Giet de olie eroverheen, bestrooi met een beetje zout, flink peper en eventueel een snufje tijm of je lievelingskruid – voor mij is dat oregano.
Het geheel een beetje omscheppen, zodat de olie goed verspreid wordt.
Schuif het blik in de oven.
Na zo’n tien minuten even omroeren, en als het te hard dreigt te gaan, de temperatuur iets temperen.
Strooi nu de Parmezaan erover.
Nog zo’n tien minuten laten garen, of iets langer. Ze moeten mooi goudbruin, of misschien zelfs nog iets donkerder dan dat zijn.
Perfecte begeleider bij een lamskarbonaadje of een stukje wild, of een bal gehakt.
Past bij elke soort vlees eigenlijk.
Voor vega’s kan het een hoofdgerecht zijn, met gebakken aardappels en sla erbij.
Een Spaanse of Chileense Tempranillo ernaast en laat die herfststormen maar komen.
---------
De tekening is van Katharina Kouwenhoven, de foto komt van de auteur.
|
| © 2024 Maeve van der Steen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|