 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 1
Jaargang 22
19 september 2024
Nummer 3 verschijnt op
17 oktober 2024 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Dorpsplein, ons dorp |
Julius Pasgeld |
|
|
 Al jaren wonen we volkomen naar ons zin op het Dorpsplein van een gehucht in Zeeland. Nee, en nog eens nee. Ik onthul de naam van het dorp niet! Want voor je het weet miechelt het hier van ‘s ochtend vroeg tot laat in de avond van de toeristen. Toeristen die maar wat graag de rust van de dorpsbewoners komen verstoren in ruil voor een groter gevoel van eigenwaarde. Fietsers en wandelaars. Dat is nog tot daar aan toe. Die hebben meestal nog wel gevoel voor de natuur. En voor hun medemens.
Maar steeds vaker toeren hele volkstammen op gehuurde fat-bikes, solexen en tuk-tuks ettelijke rondjes op het plein Daarbij uitbundig wuivend naar de bewoners van het plein, die bij mooi weer op hun bankjes voor het huis zitten. Als ik dan bij wijze van tegengroet op niet mis te verstane wijze op mijn voorhoofd tik is schouderophalen vaak de enige reactie en doen ze nog maar eens een rondje.
Heggen
Niet alleen ons dorp zelf maar ook de omgeving daarvan is geweldig. Drie van de mooiste wandelpaden zijn vanaf het plein al binnen vijf minuten bereikbaar. Allereerst hebben we de Paardenkerkhofwegeling: een voetpad, dat leidt langs prachtige weiden en bosjes met hier en daar een bankje om uit te rusten, met koeien en paarden die zichtbaar meegenieten van de rust in de omgeving en waar je hooguit een of twee medemensen per tocht ontmoet. Dan is er het Knotwilgenpad, dat langs de voormalige kasteelweide leidt van de ene uithoek van het dorp naar de andere. En hier moet zeker ook een naamloos, uiterst smal wandelpaadje in het nabije, unieke Heggengebied worden genoemd. Dat Heggengebied is zo langzamerhand uniek in Nederland want het is vrijwel het enige overgebleven gebied van uiterst kleine weilandjes omringd door heggen, stammend uit een tijd dat boeren nooit meer dan acht koeien hadden en de weilandjes, als gevolg van het feit, dat het prikkeldraad nog niet was uitgevonden omringd waren door heggen van twee, drie meter hoog. Vanwege de snelle afwisseling van de uitzichten krijg je er nooit genoeg van om hier te wandelen.
Weer terug naar het Dorpsplein. Dat is mooi genoeg van zichzelf. Daar hoeft niet nog van alles aan te gebeuren. Vlaggetjes die al vier weken voor koningsdag rondom het hele plein tussen de bomen worden gespannen bijvoorbeeld. Of een opblaaspop van acht meter hoog voor iemands deur ter gelegenheid van de verjaardag van een huisgenoot. Of een muziekfestival van drie dagen op het plein met muziek tot ver in de nacht. Waardoor steeds meer pleinbewoners zich genoodzaakt voelen tijdens dat festival een hotelkamer ergens in de omgeving te betrekken om toch tot een minimaal aantal uurtjes slaap te komen.
Nee. Het plein is zonder al die bombarie al echt mooi genoeg van zichzelf. En daar mogen bezoekers van elders natuurlijk ook best van genieten. Wandelen, fietsen. Of op het terras van het Dorpshuus van een biertje of een kopje koffie genieten.
Dat moet meer dan genoeg zijn.
----------
De illustratie is gefabriceerd door Henk Klaren.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Dorpsplein, ons dorp |
Julius Pasgeld |
Al jaren wonen we volkomen naar ons zin op het Dorpsplein van een gehucht in Zeeland. Nee, en nog eens nee. Ik onthul de naam van het dorp niet! Want voor je het weet miechelt het hier van ‘s ochtend vroeg tot laat in de avond van de toeristen. Toeristen die maar wat graag de rust van de dorpsbewoners komen verstoren in ruil voor een groter gevoel van eigenwaarde. Fietsers en wandelaars. Dat is nog tot daar aan toe. Die hebben meestal nog wel gevoel voor de natuur. En voor hun medemens.
Maar steeds vaker toeren hele volkstammen op gehuurde fat-bikes, solexen en tuk-tuks ettelijke rondjes op het plein Daarbij uitbundig wuivend naar de bewoners van het plein, die bij mooi weer op hun bankjes voor het huis zitten. Als ik dan bij wijze van tegengroet op niet mis te verstane wijze op mijn voorhoofd tik is schouderophalen vaak de enige reactie en doen ze nog maar eens een rondje.
Heggen
Niet alleen ons dorp zelf maar ook de omgeving daarvan is geweldig. Drie van de mooiste wandelpaden zijn vanaf het plein al binnen vijf minuten bereikbaar. Allereerst hebben we de Paardenkerkhofwegeling: een voetpad, dat leidt langs prachtige weiden en bosjes met hier en daar een bankje om uit te rusten, met koeien en paarden die zichtbaar meegenieten van de rust in de omgeving en waar je hooguit een of twee medemensen per tocht ontmoet. Dan is er het Knotwilgenpad, dat langs de voormalige kasteelweide leidt van de ene uithoek van het dorp naar de andere. En hier moet zeker ook een naamloos, uiterst smal wandelpaadje in het nabije, unieke Heggengebied worden genoemd. Dat Heggengebied is zo langzamerhand uniek in Nederland want het is vrijwel het enige overgebleven gebied van uiterst kleine weilandjes omringd door heggen, stammend uit een tijd dat boeren nooit meer dan acht koeien hadden en de weilandjes, als gevolg van het feit, dat het prikkeldraad nog niet was uitgevonden omringd waren door heggen van twee, drie meter hoog. Vanwege de snelle afwisseling van de uitzichten krijg je er nooit genoeg van om hier te wandelen.
Weer terug naar het Dorpsplein. Dat is mooi genoeg van zichzelf. Daar hoeft niet nog van alles aan te gebeuren. Vlaggetjes die al vier weken voor koningsdag rondom het hele plein tussen de bomen worden gespannen bijvoorbeeld. Of een opblaaspop van acht meter hoog voor iemands deur ter gelegenheid van de verjaardag van een huisgenoot. Of een muziekfestival van drie dagen op het plein met muziek tot ver in de nacht. Waardoor steeds meer pleinbewoners zich genoodzaakt voelen tijdens dat festival een hotelkamer ergens in de omgeving te betrekken om toch tot een minimaal aantal uurtjes slaap te komen.
Nee. Het plein is zonder al die bombarie al echt mooi genoeg van zichzelf. En daar mogen bezoekers van elders natuurlijk ook best van genieten. Wandelen, fietsen. Of op het terras van het Dorpshuus van een biertje of een kopje koffie genieten.
Dat moet meer dan genoeg zijn.
----------
De illustratie is gefabriceerd door Henk Klaren.
|
| © 2024 Julius Pasgeld |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|