 Ik liep langs huizen.
Zag mensen zitten.
Hangen bijna.
Half onderuitgezakt.
In hun luie stoelen.
De een die keek tv.
De ander zat een boek te lezen.
En ik probeerde ongezien hun huizen te passeren.
Ik wilde niet hun aandacht trekken.
Ze iets te denken geven.
Zij waren zoals zij waren.
En ik was wie ik was.
Een langslopende man.
Met een zwaar gemoed.
Dat wel.
Gisteren.
Mijn vakantie was voorbij.
Ik was een weekendje weggeweest.
Met vrienden.
Ik was leeg.
Ik was op.
Ik had een niet te beschrijven heimwee naar wat was.
En ik keek naar mensen.
Mensen die geen weet hadden.
Die maar deden.
Die mijn eenzaamheid niet voelden.
Mijn alleen gaan.
Kwalijk kon ik ‘t ze niet nemen.
Maar een lachje had er toch zeker wel vanaf gekund?
---------
De langslopende man is verbeeld door Petra Busstra,
|
