 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 6
Jaargang 22
28 november 2024
Nummer 7 verschijnt op
19 december 2024 |  |
|
| Beschouwingen > Buitenlandse zaken |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
America, here I come |
Bram Schilperoord |
|
|
 Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor een kort verblijf terug
ging naar Californië, VS, waar ik eerder vier jaar had doorgebracht.
Californië wordt soms gezien als een soort paradijs op aarde. Je hoort
dan: ‘Ga je naar Californië? Zo! Fantastisch zeg, ik wou dat ik meekon!
Die ruimte, dat klimaat, die mensen’!
Wat men met ‘die mensen’
bedoelt is nogal vaag maar men is van mening dat ‘de Amerikaan’
aardiger, vriendelijker en ‘behulpzamer is dan de inmiddels volledig van
normen en waarden ontdaan zijnde Nederlander.
Van die
vriendelijkheid is bij aankomst op het San Francisco airport niet veel
te merken. Nog versuft van de elf uur durende non-stop flight worden de
passagiers van de Jumbojet (460 mannen, vrouwen, kinderen, baby’s) als
een kudde schapen bijeengedreven, waarna we op bevel van een bazige,
vrouwelijke douane-ambtenaar aansluiten in lange rijen voor een paar
geopende stempelhokjes, waarin de dienstdoende ambtenaren allesbehalve
haast maken met de formaliteiten tot toelating in de Verenigde Staten.
Tergend
langzaam worden de paspoorten doorgebladerd, worden de reeds in het
vliegtuig ingevulde formulieren met elkaar vergeleken. Voor elk foutief
ingevuld formulier - een simpele doorhaling is al een fout - wordt de
betreffende luchtvaartmaatschappij, in dit geval de KLM vijftig dollar
in rekening gebracht, had een stewardess mij verteld.
Vervolgens
worden alle gegevens in een computer ingevoerd, en wordt rustig
afgewacht wat hiervan het resultaat is. Is alles in orde dan wordt men
aan een persoonlijk verhoor onderworpen dat er niet om liegt: wat komt
men eigenlijk doen in Amerika? En hoe lang dacht men wel te blijven? En
dat verblijfadres dat we op dit formulier hebben ingevuld, wat is dat?
Is dat een hotel? Of is het familie, of zijn dat kennissen? En hoe is
het met je financiën gesteld?
Heeft men al deze indiscrete zaken
deemoedig en nederig opgebiecht en volgt dan eindelijk de goedkeuring
door middel van enkele vlekkerige stempels in het paspoort, dan wacht
vijftig meter verder een volgende barricade in de gedaante van de
‘bagage-check’. Waag het niet om stiekem een appel of een peer het land
in te voeren, want dan zijn de rapen gaar.
Ruim twee uur na de
landing bevond ik me voorzien van m’n fiets, die de vlucht wonderwel
ongeschonden had doorgemaakt, in de aankomsthal waar mijn Amerikaanse
vriendin me stond op te wachten. Een hartelijk welkom volgde, waarover
later meer.
(Wordt vervolgd)
---------
Het plaatje is van Marcia Meerum Terwogt.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > Buitenlandse zaken |
| America, here I come |
Bram Schilperoord |
Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor een kort verblijf terug
ging naar Californië, VS, waar ik eerder vier jaar had doorgebracht.
Californië wordt soms gezien als een soort paradijs op aarde. Je hoort
dan: ‘Ga je naar Californië? Zo! Fantastisch zeg, ik wou dat ik meekon!
Die ruimte, dat klimaat, die mensen’!
Wat men met ‘die mensen’
bedoelt is nogal vaag maar men is van mening dat ‘de Amerikaan’
aardiger, vriendelijker en ‘behulpzamer is dan de inmiddels volledig van
normen en waarden ontdaan zijnde Nederlander.
Van die
vriendelijkheid is bij aankomst op het San Francisco airport niet veel
te merken. Nog versuft van de elf uur durende non-stop flight worden de
passagiers van de Jumbojet (460 mannen, vrouwen, kinderen, baby’s) als
een kudde schapen bijeengedreven, waarna we op bevel van een bazige,
vrouwelijke douane-ambtenaar aansluiten in lange rijen voor een paar
geopende stempelhokjes, waarin de dienstdoende ambtenaren allesbehalve
haast maken met de formaliteiten tot toelating in de Verenigde Staten.
Tergend
langzaam worden de paspoorten doorgebladerd, worden de reeds in het
vliegtuig ingevulde formulieren met elkaar vergeleken. Voor elk foutief
ingevuld formulier - een simpele doorhaling is al een fout - wordt de
betreffende luchtvaartmaatschappij, in dit geval de KLM vijftig dollar
in rekening gebracht, had een stewardess mij verteld.
Vervolgens
worden alle gegevens in een computer ingevoerd, en wordt rustig
afgewacht wat hiervan het resultaat is. Is alles in orde dan wordt men
aan een persoonlijk verhoor onderworpen dat er niet om liegt: wat komt
men eigenlijk doen in Amerika? En hoe lang dacht men wel te blijven? En
dat verblijfadres dat we op dit formulier hebben ingevuld, wat is dat?
Is dat een hotel? Of is het familie, of zijn dat kennissen? En hoe is
het met je financiën gesteld?
Heeft men al deze indiscrete zaken
deemoedig en nederig opgebiecht en volgt dan eindelijk de goedkeuring
door middel van enkele vlekkerige stempels in het paspoort, dan wacht
vijftig meter verder een volgende barricade in de gedaante van de
‘bagage-check’. Waag het niet om stiekem een appel of een peer het land
in te voeren, want dan zijn de rapen gaar.
Ruim twee uur na de
landing bevond ik me voorzien van m’n fiets, die de vlucht wonderwel
ongeschonden had doorgemaakt, in de aankomsthal waar mijn Amerikaanse
vriendin me stond op te wachten. Een hartelijk welkom volgde, waarover
later meer.
(Wordt vervolgd)
---------
Het plaatje is van Marcia Meerum Terwogt.
|
| © 2024 Bram Schilperoord |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|