Mijn wandelvriendin en ik besloten dat wandelvakanties er voor ons niet meer inzaten. Het was vooral mijn probleem dat ik steeds meer last kreeg van mijn knieën, maar ook mijn hart werkte niet mee, ondanks een nieuwe hartklep. Op zoek dus naar iets anders.

We besloten tot een riviercruise. Die boten zijn wel lang, maar laag en er gaan veel minder passagiers op. Maar als je iets anders wil dan de Rijn of de Donau kun je niet in Nederland opstappen. We gingen voor de Rhône en Saône, met opstapplaats Lyon. Dat betekende 2 dagen in een touringcar en een overnachting in Nancy. Maar de hut was prima, het raam kon zelfs open, als je de airco uitdeed en het was een aantrekkelijke streek waar we doorheen voeren, met bruggen waar we alleen onderdoor konden als het zonnedek werd afgebroken en sluizen, waar we tegenaan schuurden. We vaarden langs terrassen met wijnstokken en bergen op de achtergrond, dorpjes met spitse kerktorentjes en veel groen. En elke dag waren er excursies. Soms moest je daarvoor wel met de touringcar en soms kon je vanaf de boot lopen. Zwaar waren ze allemaal want het was allemachtig heet, wel 39 klein nulletje C in de middag.

De verzorging was goed maar niet bijzonder en zeker niet echt Frans. Niemand sprak ook Frans, de bediening was in het Engels of Duits en dat stoorde me behoorlijk. Echt te klagen hadden we niet, behalve over de muziek (barpianist!). Tot het afscheid, want toen kregen we nog een onverwacht cadeautje mee, een coronabesmetting.

----------

De plaat is geleverd door de auteur.