Heartbreak Hotel is geen hotel (of moet in de tussentijd iets veranderd zijn). Het is wel de meest oostelijke horecagelegenheid van Terschelling. Het heet naar een heel vroege hit van Elvis Presley en de styling van de zaak is geheel in lijn daar mee. Rock ‘n Roll, Elvis en jaren vijftig/zestig Amerika. Erg leuk. Ik ben er vaak geweest. En ik wil dus nog wel een keer. Al was het alleen maar voor die tas. Ik kom er alleen maar niet toe om mijn reis en verblijf te regelen. Dat moet ik toch echt eens een keer gaan doen.

Hoewel ik dus al jaren geen vakanties meer meemaak kom ik nog wel eens bij de kapper. Dat is soms een wat storende combinatie van dingen. Want kappers (m/v/x) willen praten. Een hele tijd heb ik gedacht, dat ze maar twee onderwerpen hadden om over te praten: ‘Gaat u nog met vakantie?’en 'Bent u al met vakantie geweest?’ Inmiddels heb ik tot mijn lichte opluchting een kapper gevonden met een wat meer uitgebreide belangstelling. Maar voor die tijd moest ik altijd van binnen zuchtend uitleggen dat ik altijd met (of op, zie het verhaaltje van Julius Pasgeld elders in deze Leunstoel) vakantie ben. Want ik woon in Scheveningen (niet het dorp, wel het stadsdeel) op loopafstand van het strand. Én ik ben met pensioen. Daarna viel er dan weinig meer te kletsen met zo’n schaarkunstenaar. Ach kletsende kappers zijn soms storend, maar wat terug te zeggen tegen kletsende mondhygiënisten?

Scheveningen is voor mijn gevoel dus ‘best wel’ vakantie. Kibbeling op een terras aan de haven of de jaarlijkse familiedag in de zon bij een strandtent. Dat laatste leidt ook tot creativiteit bij mijn nageslacht. Zie de illustratie bij dit stukje. Drie schilderijtjes van mijn jongste kleindochter. Haar cadeautje voor mijn verjaardag.

Louis Davids - De Scheveningse Zee

----------

De illustratie is dus van Hanna Klaren