 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 20
Jaargang 21
5 september 2024
Nummer 1 verschijnt op
19 september 2024 |  |
|
| Bezigheden > Eigen groente en fruit |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Open brief aan Het Fruitschap |
Carlo van Praag |
|
|
 Beste dames en heren van Het Fruitschap,
Ik ben niet van het soort dat snel aan de klaagbel trekt en niet dan na lange aarzeling heb ik besloten een open brief aan u te richten waarvan ik hoop dat die wordt geplaatst in het hoogstaande en veelgelezen internettijdschrift voor rustige mensen, genaamd ‘De Leunstoel.’
Beste dames en heren van Het Fruitschap. In uw ‘mission statement’ maakt u gewag van twee door u beoogde doeleinden, te weten:
1. Bevordering van de consumptie van fruit met het oog op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de bevolking
2. Facilitering van de productie en distributie van fruit en behartiging van de belangen van de hierbij betrokken instanties, bedrijven en personen.
Men vraagt zich hierbij meteen af of genoemde oogmerken harmonisch samengaan en daarmee kom ik aan het eigenlijke thema van dit epistel. Nergens rept u in de verwoording van uw missie van een bevordering dan wel bescherming van de kwaliteit van het gebodene.
Die laat momenteel zwaar te wensen over. Neem bijvoorbeeld het zomerfruit dat nu op de markt en in de schappen van het grootwinkelbedrijf ligt te pronken. Jawel, het ziet er prima uit, een lust voor het oog. Het smaakorgaan komt er evenwel bekaaid af. Perziken, waaronder ook de zogenaamde wilde variant, nectarines en abrikozen zijn bij aankoop zonder uitzondering keihard, terwijl zij, na een of twee dagen op de fruitschaal ineens zacht en melig zijn of zelfs aangetast en half vergaan. Ergens in de tussentijd is er wellicht een moment dat zij consumabel zijn, maar dit moment is van korte duur en moeilijk te voorspellen. Het verschilt per vrucht en per aangeboden partij. Men dient als het ware dag en nacht de wacht te houden bij de fruitschaal om dit moment te treffen. Dan nog laten smaak en constitutie vaak te wensen over. Aardbeien en pruimen leveren een gemengd beeld op: zij houden zich weliswaar beter op de fruitschaal of in de koelkast, maar zijn niet zelden smakeloos in plaats van zoet. De kleine aardbeien en de pruimen van het ras Reine Claude vormen een uitzondering en zijn wel vaak in orde. Aalbessen houden zich kranig, waarschijnlijk door hun hoge zuurgraad. Bosbessen, tegenwoordig op zijn Amerikaans aangeduid als blauwe bessen, zijn zonder uitzondering matig van smaak. Men zou kunnen zeggen dat zij naar fruit, maar dan in een van hun typerende kenmerken ontdane vorm, smaken, waarmee ik wil zeggen dat zij duidelijk herkenbaar zijn als fruit, maar dat hun specifieke soortkenmerken zich nauwelijks openbaren.
Sommige soorten zomerfruit ontbreken trouwens geheel in het assortiment, zoals de zwarte bessen (cassis) en de kruisbessen, terwijl mij onbekende vruchten uit de tropen weer wel aanwezig zijn. Maar goed, dit tijdsgewricht wordt nu eenmaal gekenmerkt door globalisering en de daaraan gepaard gaande teloorgang. Het zij zo. Öyle olsun, zoals men in Turkije pleegt te zeggen.
Komen wij aan het fruit van alle seizoenen. ‘All season fruit’ zoals men in Nederland zegt. Appels. Het grootste deel van het aanbod is monotoon zoetig (waaronder die nieuwe soorten met Japanse namen) of geheel smakeloos (Golden Delicious). Granny Smith is monotoon zuur. Elstar heeft gelukkig meer nuance en de Goudrenet heeft eeuwigheidswaarde, maar is sterk seizoensgebonden. Maar al deze soorten lijden aan dezelfde gebreken als het zomerfruit: een onredelijk tempo van vergankelijkheid. Wat je niet onderweg kunt opeten, moet je thuis weggooien. Sinaasappels zijn passabel als ze in het goede seizoen uit het goede land komen. Dat belet de leveranciers niet om in de zomer uitgedroogde Spaanse sinaasappels aan te bieden.
Het heeft allemaal zijn commerciële rationaliteit. De waar moet goed vervoerbaar zijn, ook over lange afstand en zij moet goed ogen. De smaak is restpost. Hier zou u, dames en heren van Het Fruitschap, in het geweer moeten komen. Bent u machteloos tegenover de commercie of heult u ermee? Is uw onder 2 genoemde doeleinde soms maatgevend?
Ik verwacht niet dat dit schrijven ‘vrucht zal dragen’. Het zou al mooi zijn als er een reactie uwerzijds komt. Nee, ik verwacht nog eerder verdere achteruitgang. Naarmate de kwaliteitsgebreken van het fruit langer spelen, raakt het publiek gewend aan de situatie. De jonge generatie heeft sowieso nooit behoorlijk fruit gekend, zoals zij ook niet vertrouwd heeft kunnen raken met muziek, niet zijnde een decibellenbombardement. Zoals het gehoor murw is geslagen, degradeert ook de smaak.
Dames en heren van Het Fruitschap. Ik zet een punt achter mijn klacht. Ontvang ondanks alles een vriendelijke groet van Carlo van Praag.
----------
De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Eigen groente en fruit |
| Open brief aan Het Fruitschap |
Carlo van Praag |
Beste dames en heren van Het Fruitschap,
Ik ben niet van het soort dat snel aan de klaagbel trekt en niet dan na lange aarzeling heb ik besloten een open brief aan u te richten waarvan ik hoop dat die wordt geplaatst in het hoogstaande en veelgelezen internettijdschrift voor rustige mensen, genaamd ‘De Leunstoel.’
Beste dames en heren van Het Fruitschap. In uw ‘mission statement’ maakt u gewag van twee door u beoogde doeleinden, te weten:
1. Bevordering van de consumptie van fruit met het oog op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de bevolking
2. Facilitering van de productie en distributie van fruit en behartiging van de belangen van de hierbij betrokken instanties, bedrijven en personen.
Men vraagt zich hierbij meteen af of genoemde oogmerken harmonisch samengaan en daarmee kom ik aan het eigenlijke thema van dit epistel. Nergens rept u in de verwoording van uw missie van een bevordering dan wel bescherming van de kwaliteit van het gebodene.
Die laat momenteel zwaar te wensen over. Neem bijvoorbeeld het zomerfruit dat nu op de markt en in de schappen van het grootwinkelbedrijf ligt te pronken. Jawel, het ziet er prima uit, een lust voor het oog. Het smaakorgaan komt er evenwel bekaaid af. Perziken, waaronder ook de zogenaamde wilde variant, nectarines en abrikozen zijn bij aankoop zonder uitzondering keihard, terwijl zij, na een of twee dagen op de fruitschaal ineens zacht en melig zijn of zelfs aangetast en half vergaan. Ergens in de tussentijd is er wellicht een moment dat zij consumabel zijn, maar dit moment is van korte duur en moeilijk te voorspellen. Het verschilt per vrucht en per aangeboden partij. Men dient als het ware dag en nacht de wacht te houden bij de fruitschaal om dit moment te treffen. Dan nog laten smaak en constitutie vaak te wensen over. Aardbeien en pruimen leveren een gemengd beeld op: zij houden zich weliswaar beter op de fruitschaal of in de koelkast, maar zijn niet zelden smakeloos in plaats van zoet. De kleine aardbeien en de pruimen van het ras Reine Claude vormen een uitzondering en zijn wel vaak in orde. Aalbessen houden zich kranig, waarschijnlijk door hun hoge zuurgraad. Bosbessen, tegenwoordig op zijn Amerikaans aangeduid als blauwe bessen, zijn zonder uitzondering matig van smaak. Men zou kunnen zeggen dat zij naar fruit, maar dan in een van hun typerende kenmerken ontdane vorm, smaken, waarmee ik wil zeggen dat zij duidelijk herkenbaar zijn als fruit, maar dat hun specifieke soortkenmerken zich nauwelijks openbaren.
Sommige soorten zomerfruit ontbreken trouwens geheel in het assortiment, zoals de zwarte bessen (cassis) en de kruisbessen, terwijl mij onbekende vruchten uit de tropen weer wel aanwezig zijn. Maar goed, dit tijdsgewricht wordt nu eenmaal gekenmerkt door globalisering en de daaraan gepaard gaande teloorgang. Het zij zo. Öyle olsun, zoals men in Turkije pleegt te zeggen.
Komen wij aan het fruit van alle seizoenen. ‘All season fruit’ zoals men in Nederland zegt. Appels. Het grootste deel van het aanbod is monotoon zoetig (waaronder die nieuwe soorten met Japanse namen) of geheel smakeloos (Golden Delicious). Granny Smith is monotoon zuur. Elstar heeft gelukkig meer nuance en de Goudrenet heeft eeuwigheidswaarde, maar is sterk seizoensgebonden. Maar al deze soorten lijden aan dezelfde gebreken als het zomerfruit: een onredelijk tempo van vergankelijkheid. Wat je niet onderweg kunt opeten, moet je thuis weggooien. Sinaasappels zijn passabel als ze in het goede seizoen uit het goede land komen. Dat belet de leveranciers niet om in de zomer uitgedroogde Spaanse sinaasappels aan te bieden.
Het heeft allemaal zijn commerciële rationaliteit. De waar moet goed vervoerbaar zijn, ook over lange afstand en zij moet goed ogen. De smaak is restpost. Hier zou u, dames en heren van Het Fruitschap, in het geweer moeten komen. Bent u machteloos tegenover de commercie of heult u ermee? Is uw onder 2 genoemde doeleinde soms maatgevend?
Ik verwacht niet dat dit schrijven ‘vrucht zal dragen’. Het zou al mooi zijn als er een reactie uwerzijds komt. Nee, ik verwacht nog eerder verdere achteruitgang. Naarmate de kwaliteitsgebreken van het fruit langer spelen, raakt het publiek gewend aan de situatie. De jonge generatie heeft sowieso nooit behoorlijk fruit gekend, zoals zij ook niet vertrouwd heeft kunnen raken met muziek, niet zijnde een decibellenbombardement. Zoals het gehoor murw is geslagen, degradeert ook de smaak.
Dames en heren van Het Fruitschap. Ik zet een punt achter mijn klacht. Ontvang ondanks alles een vriendelijke groet van Carlo van Praag.
----------
De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
|
| © 2024 Carlo van Praag |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|