Ik ging naar Vlaggetjesdag. Ik woon tenslotte in het Haagse stadsdeel Scheveningen. Vlaggetjesdag was voor het eerst weer helemaal zoals het tegenwoordig eigenlijk de bedoeling is. Ik laat de oorsprong en de geschiedenis even voor wat ze zijn. Nieuwsgierig? Kijk op Wikipedia.

Reden te meer voor een bezoek: vrienden van ons zingen fraaie zeemansliederen in het Shantykoor Scheveningen. En dan ga je luisteren en kijken nietwaar. Deden we altijd. Inmiddels is ‘we’, ‘ik’ geworden en ‘ons’, mij’. Maar de nostalgie leidde me toch naar de haven. En naar het shantykorenfestival in de visafslag. Ik was precies op tijd voor het geplande optreden van het Scheveningse Shantykoor, maar het tijdschema was een zootje geworden. Dus heb ik wel met mijn vrienden kunnen praten (lukte nog net door de muziek heen), maar ik heb ze deze keer niet horen zingen. Wel twee andere koren. Ach, het repertoire is vergelijkbaar. Grappig om te merken, dat een groot deel van het publiek vrijwel alle liederen mee zong. Niet gek hoor bij nader inzien. Een deel van het publiek bestond immers uit de leden van de andere deelnemende koren en misschien wel het grootste deel van de rest bestaat uit vrienden en kennissen, lijkt me. In mijn hoofd hoorde ik nog dagen: ‘Hoor je het ruisen der golven, hoor je het lied van de zee´. Het linkje verwijst naar een ander optreden, zelfde lied, zelfde koor, maar nogal lang geleden. Dit lied staat niet op mijn cd van het koor.