Altijd had ik deadlines, plichten Projectenreeksen zonder end Mijn targets waren mij bekend
Ik had iets om me op te richten
Nu zijn er enkel vergezichten Mijn deadlines zijn verleden tijd Op weg naar de vergetelheid Knarsen zeurend mijn gewrichten
Niks hoeft, niks moet, niks is urgent Het leven kent een naseizoen Waarin je niks meer hoeft te doen Maar ik was nooit aan niks gewend
Dus nu, met dit dreigend kabinet Ga ik actief in het verzet.
----------
De plaat is vann Coc van Duijn.
|