 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 17
Jaargang 21
13 juni 2024
Nummer 19 verschijnt op
11 juli 2024 |  |
|
| Beschouwingen > Brief uit ... |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Synchroniciteit, omschreven als 'toeval met betekenis'. |
Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
 Ik heb dat al zo vaak meegemaakt dat ik me af en toe als uitverkoren zie op dat vlak! Misschien hecht ik er te veel waarde aan, maar ik geniet er met volle teugen van.
Ook tijdens mijn vakantie in Albanië beleefde ik het fenomeen verschillende keren. De morgen na de ontmoeting met de uitgever van Wereldvenster en Skanderbegbooks in Tirana vertrok ik met de bus naar Berat. Berat staat op de werelderfgoedlijst. Het is een authentiek bergdorp met veel hoogteverschil en heel nauwe straatjes. Hoog op de heuvel aan de linkerzijde van de rivier de Osum staat een van oorsprong christelijk fort. Er werden in het fort veel Byzantijnse kerken gebouwd, maar ook een Moskee voor de Mohammedaanse garnizoen soldaten. In 1440 werd het veroverd door de Turken en anno 2024 is nog 58% van de inwoners in Berat islamitisch.
Toch leven de mensen hier volgens de bronnen vreedzaam naast elkaar. In de oorlog werden de Joden hier beschermd, ook gevluchte Joden vonden onderdak. Niemand in Berat is omgekomen of afgevoerd naar een vernietigingskamp.
Toevallige ontmoeting
Het was in deze bijzondere stad dat ik wederom een toevallige ontmoeting had.
Op zoek naar het hotel dat ik had geboekt moest ik volgens Google Maps ergens naar links. Toen ik dat heel nauwe, bijna onbegaanbare steile straatje inliep viel Internet weg en kon ik niet geloven dat dit steegje de naam: Rruga Petriet Lulo zou dragen.
Gelukkig liep er net een sportieve Duitse jongen in korte broek een ander, nabijgelegen steegje naar beneden. Ik vroeg hem of hij in hostel Zuï logeerde. Dat was niet het geval. Maar als ik even met hem meeliep kon hij bij het internet van zijn hotel opzoeken waar ik heen moest. Gezamenlijk liepen we na het opzoeken, in de richting van mijn hostel toen we in die ongelooflijk nauwe steegjes op iemand anders botsten. Zeven maanden had ik hem niet gezien. David!
Duiker
David was duiker, hij kon overal wonen want werd over de hele wereld opgeroepen voor werk. Veelal op olie-platforms. Maar in onze rivier kon hij ook vaak hand- en hand-en-spandiensten verrichten bij de voor anker liggende boten. Mede daardoor bleef hij bij ons in de Montes. Kocht een boot en lag voor bijna twee jaar in de Guadiana en was een rustige, aangename gesprekspartner in de cafés langs de rivier. En daar stond hij ineens in zijn volle lengte voor me. Nienke? David! Wat leuk! Zullen we samen wat drinken? Hoe kom jij hier zo terecht? Is dat je vriend?
Wat moest ik nu met die Duitser aan. Ook maar mee iets drinken en eten. En zo eindigden we gedrieën in één van de gezellige restaurants die Berat rijk is. David vertelde me dat hij zeven maanden geleden vertrokken was naar Mexico. Hij vertoefde daar in de stad Oaxaca en had het naar de zin gehad. Hij had gewerkt in de buurt van Escondido.
Kortgeleden moest hij voor een klus naar Boekarest. Toen hij die had volbracht had hij een vlucht naar Albanië genomen. Hij wilde weer naar Mexico, maar omdat hij onder behandeling was bij een dokter in Roemenië kon hij nog niet terug.
Het was erg leuk dat ik hem tegenkwam. Af en toe had ik zodoende een date met een jonge, gezellige gesprekspartner. Ook in Sanderë zouden we elkaar weer ontmoeten en via whatsapp hielden we elkaar op de hoogte van onze belevenissen in Albanië.
----------
De auteur heeft de foto's geleverd.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > Brief uit ... |
| Synchroniciteit, omschreven als 'toeval met betekenis'. |
Nienke Nieuwenhuizen |
Ik heb dat al zo vaak meegemaakt dat ik me af en toe als uitverkoren zie op dat vlak! Misschien hecht ik er te veel waarde aan, maar ik geniet er met volle teugen van.
Ook tijdens mijn vakantie in Albanië beleefde ik het fenomeen verschillende keren. De morgen na de ontmoeting met de uitgever van Wereldvenster en Skanderbegbooks in Tirana vertrok ik met de bus naar Berat. Berat staat op de werelderfgoedlijst. Het is een authentiek bergdorp met veel hoogteverschil en heel nauwe straatjes. Hoog op de heuvel aan de linkerzijde van de rivier de Osum staat een van oorsprong christelijk fort. Er werden in het fort veel Byzantijnse kerken gebouwd, maar ook een Moskee voor de Mohammedaanse garnizoen soldaten. In 1440 werd het veroverd door de Turken en anno 2024 is nog 58% van de inwoners in Berat islamitisch.
Toch leven de mensen hier volgens de bronnen vreedzaam naast elkaar. In de oorlog werden de Joden hier beschermd, ook gevluchte Joden vonden onderdak. Niemand in Berat is omgekomen of afgevoerd naar een vernietigingskamp.
Toevallige ontmoeting
Het was in deze bijzondere stad dat ik wederom een toevallige ontmoeting had.
Op zoek naar het hotel dat ik had geboekt moest ik volgens Google Maps ergens naar links. Toen ik dat heel nauwe, bijna onbegaanbare steile straatje inliep viel Internet weg en kon ik niet geloven dat dit steegje de naam: Rruga Petriet Lulo zou dragen.
Gelukkig liep er net een sportieve Duitse jongen in korte broek een ander, nabijgelegen steegje naar beneden. Ik vroeg hem of hij in hostel Zuï logeerde. Dat was niet het geval. Maar als ik even met hem meeliep kon hij bij het internet van zijn hotel opzoeken waar ik heen moest. Gezamenlijk liepen we na het opzoeken, in de richting van mijn hostel toen we in die ongelooflijk nauwe steegjes op iemand anders botsten. Zeven maanden had ik hem niet gezien. David!
Duiker
David was duiker, hij kon overal wonen want werd over de hele wereld opgeroepen voor werk. Veelal op olie-platforms. Maar in onze rivier kon hij ook vaak hand- en hand-en-spandiensten verrichten bij de voor anker liggende boten. Mede daardoor bleef hij bij ons in de Montes. Kocht een boot en lag voor bijna twee jaar in de Guadiana en was een rustige, aangename gesprekspartner in de cafés langs de rivier. En daar stond hij ineens in zijn volle lengte voor me. Nienke? David! Wat leuk! Zullen we samen wat drinken? Hoe kom jij hier zo terecht? Is dat je vriend?
Wat moest ik nu met die Duitser aan. Ook maar mee iets drinken en eten. En zo eindigden we gedrieën in één van de gezellige restaurants die Berat rijk is. David vertelde me dat hij zeven maanden geleden vertrokken was naar Mexico. Hij vertoefde daar in de stad Oaxaca en had het naar de zin gehad. Hij had gewerkt in de buurt van Escondido.
Kortgeleden moest hij voor een klus naar Boekarest. Toen hij die had volbracht had hij een vlucht naar Albanië genomen. Hij wilde weer naar Mexico, maar omdat hij onder behandeling was bij een dokter in Roemenië kon hij nog niet terug.
Het was erg leuk dat ik hem tegenkwam. Af en toe had ik zodoende een date met een jonge, gezellige gesprekspartner. Ook in Sanderë zouden we elkaar weer ontmoeten en via whatsapp hielden we elkaar op de hoogte van onze belevenissen in Albanië.
----------
De auteur heeft de foto's geleverd.
|
| © 2024 Nienke Nieuwenhuizen |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|