 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 17
Jaargang 21
13 juni 2024
Nummer 19 verschijnt op
11 juli 2024 |  |
|
| Beschouwingen > De verbazing |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Claustronaut? |
Claude Aendenboom |
|
|
 Onlangs kreeg ik op Facebook enkele foto's te zien van mijn idool Sir Jagger: hij was op visite bij het NASA Space Centre waar hij als een zonnegod werd ontvangen. Op een van de wanden van de groundcontrol was een grote beeltenis aangebracht van de meest beroemde en beruchte zanger ooit. Ik zag hoe Mick met een big smile even plaatsnam in een raket-stuurcabine. Wat een eer. Ook een virtual reality bril bracht hem enkele minuten in hogere sferen. Als diehard fan vind ik het geweldig dat Mick alweer een mijlpaal bereikt heeft in zijn rijkelijk gevulde carrière als rockstar.
Net zoals ik droomde deze briljante ster al jong van verre kosmosreizen, getuige zijn meest geniale psychedelische song ' 2000
Lightyears from Home', een klassieker van The Rolling Stones, uitgebracht in 1967. Met deze hit reisde ik tijdens mijn tienerjaren vaak door ons kleurrijke heelal, met mijn Space Shuttle verliet ik in volle vaart onze Melkweg en landde op de reuzenplaneten waar ik in gebarentaal sprak met enge felgroene aliens. Ik aanschouwde ook de geheimzinnige 'zwarte gaten' die ik van op een veilige afstand observeerde met een telescoop terwijl mijn ruimtevaartuig de meteorieten moest ontwijken.
En nee, ik geloof niet in 'toeval' want vandaag werd ik al vroeg wakker gepiept door mijn smartphone. Ik was benieuwd maar zoals elke ochtend nam ik eerst een douche, scheerde me snel en poetste mijn tanden wit. Ready for the great news? Ach, eerst nog een kopje koffie uiteraard en de vaat doen. Oh ja, ook mijn bloemen en kamerplanten water geven. Nog iets? Nee, ontbijt en koffie is voor straks.
Ik opende mijn mailbox. Er werd mij een bericht verzonden door de NASA, een verzoek of ik lid wilde worden van hun organisatie. Snel mailde ik mijn broer Pascal om na te laten checken of dit verzoek niet fake was. Pascal, de technocraat van de familie, droomde ooit van een carrière bij de NASA, maar moest zijn hoge ambities opgeven vanwege zijn slechte ogen, hij draagt sinds zijn zestiende een bril.
Diezelfde avond belde hij nog: ‘Hey broertje, het verzoek van de NASA is betrouwbaar.’ En hij grinnikte: ‘Ach Cloclo, je wordt nooit astronaut, je bent zelfs niet geschikt voor één dag bezoek in het NASA Space Center daar in het verre Amerika.’
Ik fluisterde: ‘Inderdaad brother, ik lijd al sinds mijn geboorte aan claustrofobie, wellicht veroorzaakt door mijn veel te grootse dromen. Maar ik mag nu wel teksten schrijven voor de NASA group. Voor mijn literaire carrière is dat ook grensverleggend.’
Maar Pascal grinnikte spottend verder:’Yes Claude, wie weet reizen je teksten ooit met een spaceship mee naar alle uithoeken van onze kosmos, wellicht in boekvorm, gesigneerd door jou en Jagger.’
Ik bedacht in stilte: ‘Zo word ik ook een beetje claustronaut.’
----------
De tekening is van Han Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > De verbazing |
| Claustronaut? |
Claude Aendenboom |
Onlangs kreeg ik op Facebook enkele foto's te zien van mijn idool Sir Jagger: hij was op visite bij het NASA Space Centre waar hij als een zonnegod werd ontvangen. Op een van de wanden van de groundcontrol was een grote beeltenis aangebracht van de meest beroemde en beruchte zanger ooit. Ik zag hoe Mick met een big smile even plaatsnam in een raket-stuurcabine. Wat een eer. Ook een virtual reality bril bracht hem enkele minuten in hogere sferen. Als diehard fan vind ik het geweldig dat Mick alweer een mijlpaal bereikt heeft in zijn rijkelijk gevulde carrière als rockstar.
Net zoals ik droomde deze briljante ster al jong van verre kosmosreizen, getuige zijn meest geniale psychedelische song ' 2000
Lightyears from Home', een klassieker van The Rolling Stones, uitgebracht in 1967. Met deze hit reisde ik tijdens mijn tienerjaren vaak door ons kleurrijke heelal, met mijn Space Shuttle verliet ik in volle vaart onze Melkweg en landde op de reuzenplaneten waar ik in gebarentaal sprak met enge felgroene aliens. Ik aanschouwde ook de geheimzinnige 'zwarte gaten' die ik van op een veilige afstand observeerde met een telescoop terwijl mijn ruimtevaartuig de meteorieten moest ontwijken.
En nee, ik geloof niet in 'toeval' want vandaag werd ik al vroeg wakker gepiept door mijn smartphone. Ik was benieuwd maar zoals elke ochtend nam ik eerst een douche, scheerde me snel en poetste mijn tanden wit. Ready for the great news? Ach, eerst nog een kopje koffie uiteraard en de vaat doen. Oh ja, ook mijn bloemen en kamerplanten water geven. Nog iets? Nee, ontbijt en koffie is voor straks.
Ik opende mijn mailbox. Er werd mij een bericht verzonden door de NASA, een verzoek of ik lid wilde worden van hun organisatie. Snel mailde ik mijn broer Pascal om na te laten checken of dit verzoek niet fake was. Pascal, de technocraat van de familie, droomde ooit van een carrière bij de NASA, maar moest zijn hoge ambities opgeven vanwege zijn slechte ogen, hij draagt sinds zijn zestiende een bril.
Diezelfde avond belde hij nog: ‘Hey broertje, het verzoek van de NASA is betrouwbaar.’ En hij grinnikte: ‘Ach Cloclo, je wordt nooit astronaut, je bent zelfs niet geschikt voor één dag bezoek in het NASA Space Center daar in het verre Amerika.’
Ik fluisterde: ‘Inderdaad brother, ik lijd al sinds mijn geboorte aan claustrofobie, wellicht veroorzaakt door mijn veel te grootse dromen. Maar ik mag nu wel teksten schrijven voor de NASA group. Voor mijn literaire carrière is dat ook grensverleggend.’
Maar Pascal grinnikte spottend verder:’Yes Claude, wie weet reizen je teksten ooit met een spaceship mee naar alle uithoeken van onze kosmos, wellicht in boekvorm, gesigneerd door jou en Jagger.’
Ik bedacht in stilte: ‘Zo word ik ook een beetje claustronaut.’
----------
De tekening is van Han Busstra.
|
| © 2024 Claude Aendenboom |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|