 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 17
Jaargang 21
13 juni 2024
Nummer 19 verschijnt op
11 juli 2024 |  |
|
| Beschouwingen > Het leven zelf |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Ochtendrituelen |
Julius Pasgeld |
|
|
 Het wakker worden vanuit een droomwereld vol angsten en wensen naar een werkelijkheid vol flauwe kul en bedrog gaat niet zomaar.
Bij mij althans niet. Talloze tijdrovende rituelen dienen mij naar een dragelijke wereld te helpen. Zodat ik de nieuwe dag uiteindelijk fris, vrolijk en vol verwachting tegemoet kan treden.
Het begint al bij het opstaan. Meestal sta ik om acht uur op. Ook als ik vanaf zeven uur of half acht al wakker lig en een tijd heb liggen tobben over de betekenis van de dromen die mij ’s nachts hebben besprongen.
Het eerste dat ik daarna doe is de poezen voorzien van hun ochtendmaaltijd, dan een plas gevolgd door het omhoog trekken van de luxaflex en een paar spelletjes patience op mijn laptop. Na drie spelletjes zet ik het bad aan dat na nog drie spelletjes vol is. Met gloeiend heet water. Daar ga ik dan een minuut of twintig in liggen om alle nog resterende nachtelijke angsten tot op de laatste bodem uit mijn lichaam te verdrijven. Poes Opie de Popie vergezelt mij daarbij door naast mij, op de rand van het bad, te gaan liggen snorren dat het een lieve lust is.
De bewassing wordt gevolgd door een nauw luisterend ritueel van het wassen van de haren en het zorgvuldig afspoelen van lijf en leden. Met ijskoud water dus. Om mij te vrijwaren van de verkoudheden en andere ontstekingen die ik anders overdag zou oplopen. Eerst met de douchekop drie keer langs het linkerbeen, dan drie keer langs de linkerarm. Vervolgens maar liefst vijf keer midden in het gezicht, drie keer langs het rechterbeen, drie keer langs de rechterarm en wéér vijf keer midden in het gezicht.
Uit het bad geraken zonder uit te glijden of te vallen lijkt iedere dag een lastiger opgave te worden. Maar het afdrogen gaat nog prima. De haren zo stevig mogelijk opdat de eventuele vastzittende en dementie veroorzakende plaque in het brein weer los komt te zitten, zodat het zijn desastreuze arbeid niet kan verrichten.
Het aankleden gaat nog steeds zonder grote problemen. Zodat ik daarna mijn medicijnen kan innemen, de vaatwasser uit kan ruimen en mijn dagelijkse portie Brinta kan aanmaken. En dan, eindelijk, kan ik die Brinta, samen met het dagelijkse nieuws in de ochtendkrant tot mij nemen.
Hè, hè. Na een nacht vol angst en hoop kan de werkdag in een wereld vol flauwe kul en bedrog dan toch beginnen.
----------
Het fraaie plaatje is van onze nieuwe illustrator: Jille van der Veen.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > Het leven zelf |
| Ochtendrituelen |
Julius Pasgeld |
Het wakker worden vanuit een droomwereld vol angsten en wensen naar een werkelijkheid vol flauwe kul en bedrog gaat niet zomaar.
Bij mij althans niet. Talloze tijdrovende rituelen dienen mij naar een dragelijke wereld te helpen. Zodat ik de nieuwe dag uiteindelijk fris, vrolijk en vol verwachting tegemoet kan treden.
Het begint al bij het opstaan. Meestal sta ik om acht uur op. Ook als ik vanaf zeven uur of half acht al wakker lig en een tijd heb liggen tobben over de betekenis van de dromen die mij ’s nachts hebben besprongen.
Het eerste dat ik daarna doe is de poezen voorzien van hun ochtendmaaltijd, dan een plas gevolgd door het omhoog trekken van de luxaflex en een paar spelletjes patience op mijn laptop. Na drie spelletjes zet ik het bad aan dat na nog drie spelletjes vol is. Met gloeiend heet water. Daar ga ik dan een minuut of twintig in liggen om alle nog resterende nachtelijke angsten tot op de laatste bodem uit mijn lichaam te verdrijven. Poes Opie de Popie vergezelt mij daarbij door naast mij, op de rand van het bad, te gaan liggen snorren dat het een lieve lust is.
De bewassing wordt gevolgd door een nauw luisterend ritueel van het wassen van de haren en het zorgvuldig afspoelen van lijf en leden. Met ijskoud water dus. Om mij te vrijwaren van de verkoudheden en andere ontstekingen die ik anders overdag zou oplopen. Eerst met de douchekop drie keer langs het linkerbeen, dan drie keer langs de linkerarm. Vervolgens maar liefst vijf keer midden in het gezicht, drie keer langs het rechterbeen, drie keer langs de rechterarm en wéér vijf keer midden in het gezicht.
Uit het bad geraken zonder uit te glijden of te vallen lijkt iedere dag een lastiger opgave te worden. Maar het afdrogen gaat nog prima. De haren zo stevig mogelijk opdat de eventuele vastzittende en dementie veroorzakende plaque in het brein weer los komt te zitten, zodat het zijn desastreuze arbeid niet kan verrichten.
Het aankleden gaat nog steeds zonder grote problemen. Zodat ik daarna mijn medicijnen kan innemen, de vaatwasser uit kan ruimen en mijn dagelijkse portie Brinta kan aanmaken. En dan, eindelijk, kan ik die Brinta, samen met het dagelijkse nieuws in de ochtendkrant tot mij nemen.
Hè, hè. Na een nacht vol angst en hoop kan de werkdag in een wereld vol flauwe kul en bedrog dan toch beginnen.
----------
Het fraaie plaatje is van onze nieuwe illustrator: Jille van der Veen.
|
| © 2024 Julius Pasgeld |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|