Onlangs zag ik een documentaire over Brian Wilson. Het genie van The Beach Boys. Op de Belgische TV worden de laatste tijd nogal eens muziekdocumentaires uitgezonden. Over popmuziek bedoel ik. Zulke documentaires vind ik vaak heel aardig. In het vrij recente verleden had je ook van die programma’s over een bepaald album. 'Classic Albums' heette die serie. Ook heel leuk. Dat soort programma’s wordt vaak uitgezonden op tijdstippen waarop ik iets anders wil doen. Dan keek ik ze soms later terug, maar meestal zijn ze maar een poosje beschikbaar voor terugkijken. Gelukkig heb je tegenwoordig de mogelijkheid om programma’s op te nemen. Gewoon met je account. Videobanden behoren tot de antieke oudheid. CD-ROMs ook al wel een beetje.
In de documentaire vertelde Brian Wilson dat hij van plan was een album op te nemen met covers. Rock ’n Roll covers om precies te zijn. Hij noemde Chuck Berry en Little Richard. De docu is van eind 2021. Ik heb uitgebreid het net bezocht om te zien of dat album er al is, maar ik heb niks gevonden. Ik sta er niet van te kijken, want Wilson heeft wel eens wat cognitieve problemen geloof ik. Bovendien is hij vooral gewend om zijn eigen muziek te maken. Hij heeft in 2000 wel een cover gemaakt van de song ‘Brian Wilson’ van The Barenaked Ladies. Dat lied ging over hem. Hij heeft het ook eens live gebracht in het Roxy Theatre terwijl The Barenaked Ladies op de voorste rij zaten. Ter voorkoming van ieder misverstand: The Barenaked Ladies is een band met uitsluitend geklede heren.
Zowel in zijn tijd met The Beach Boys als in zijn soloperiode heeft hij wel vaker covers gespeeld en opgenomen, maar voor zover ik kon nagaan nooit van die echte ouderwetse Rock ’n Roll. Dat blijkt een vergissing. Mijn collega Leunstoeler Dik Kruithof wees mij op het album van The Beach Boys: 15 Big Ones uit 1976. Geproduceerd door Brian Wilson zelf. Dat kende ik niet; een gat in popmuzikale kennis, zoals er zoveel meer zijn. Op 15 Big Ones staan covers, maar ook eigen nummers. Het is ook niet allemaal onversneden Rock n Roll, maar Chuck Berry's Rock 'n Roll Music natuurlijk wel. En Tallahassee Lassie, bekend door Freddie Cannon. Ken ik nog precies, speelde mijn bandje ook rond 1960. Ik ontdekte pas veel later dat 'down in FLA' op Florida sloeg. Toch past Rock 'n Roll naar mijn gevoel niet echt bij de keurige, ietwat gezette, oudere heer van nu, tegen de tachtig met een net kort kapsel. Maar wat niet is kan nog komen. We hebben lang genoeg gewacht op het ooit aangekondigde album 'Smile'. En dat ís er al weer enige tijd. Kortom: ik ben benieuwd.
|