 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 14
Jaargang 21
18 april 2024
Nummer 15 verschijnt op
9 mei 2024 |  |
|
| Beschouwingen > In de polder |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Geen slapende lezers wakker maken |
Paul Bordewijk |
|
|
 In het vorige nummer schreef ik over een nieuwe Europese richtlijn, waarbij het de lidstaten verboden zou worden om het bebouwde gebied uit te breiden. Dat leek me niet zo’n goed idee. Ik baseerde me op een artikel van prof. Erwin van der Krabben in de Volkskrant van 14 februari j.l., maar ik ben er van verschillende kanten op gewezen dat ik mij niet zo moest opwinden. In de eerste plaats zou die richtlijn pas in 2050 ingaan, dus waar praten we over? En alle landen in de EU waren er al in 2013 mee akkoord gegaan, dus waarom de EU de schuld geven?
Toch is het een raar verhaal. Van der Krabben weet meer van de materie dan ik, dus de vraag is waarom hij erover schrijft als het pas in 2050 ingaat. Volgens hem komt er in 2023 een bodemgezondheidswet waarmee hetzelfde geregeld zou worden, en hij juicht dat toe. Het is ook vreemd dat je iets urgents pas in 2050 in laat gaan. Maar nog vreemder vind ik het dat hier zo weinig over te doen is. Onlangs werd Hugo de Jonge nog bij Buitenhof geïnterviewd. Geen enkele vraag of die Europese wet of richtlijn het niet onmogelijk maakt om tot 2030 nog een miljoen woningen te bouwen.
Dat staat ook weer niet op zichzelf. Er zijn heel veel kwesties die ik althans belangrijk vind, maar waar ik in de kranten die ik lees niets over zie, net als in TV programma’s als het NOS journaal, Nieuwsuur, Op1, of zelfs het pretentieuze Buitenhof. De korte tijd dat ik daar bij de redactievergaderingen was is ook al weer heel wat jaartjes voorbij. Vaak word je via Twitter geattendeerd op kwesties waar je in de grote media nauwelijks wat over leest. Dat komt omdat je vaak volgers kiest die dezelfde belangstelling hebben. Maar naar de betrouwbaarheid van dat soort informatie moet je dan maar weer gissen.
De Marrakesh-verklaring
Zo was er eind 2018 veel te doen over de zogenaamde Marrakesh verklaring over de houding die landen moesten aannemen tegenover migratie. Velen vonden die veel te positief, en hadden er geen vertrouwen in dat die verklaring door Urgenda rechters niet als bindend zou worden beschouwd, terwijl dat er duidelijk niet stond. Ik was in die tijd bij een bijeenkomst waar je vragen kon stellen aan de hoofdredacteur van de NRC, die meer contact met zijn lezers zocht. Ik vroeg hem waarom ik in de NRC nooit iets over die verklaring gelezen had, waar in België de regering bijna over viel. Het antwoord was dat de verklaring niet bindend was, terwijl het debat er juist over ging of dat in de praktijk wel waar zou zijn. Maar dan nog: De kersttoespraak van de Koning is ook niet bindend, maar krijgt toch veel aandacht.
Defensie-uitgaven
Een heel andere kwestie is de hoogte van onze defensie-uitgaven. In De Leunstoel van 16 februari 2017 wees ik erop dat in die tijd 52% van de defensie-uitgaven van de hele wereld voor rekening kwam van de NAVO, waarvan 34% voor de VS en 18 % van de overige leden, terwijl slechts 5 % van de defensie-uitgaven voor rekening van Rusland kwam. Ook zoiets dat je haast nergens las. Ik keerde me toen dan ook tegen hogere defensie-uitgaven door het westen, wat ik nu niet meer zou doen.
Er is nu een consensus, zelfs bij GroenLinks, dat Rusland Oekraïne niet zou zijn binnengevallen wanneer wij gekozen hadden voor een hoger bewapeningsniveau. Maar ik blijf dat vreemd vinden. De lagere defensie-uitgaven van Rusland worden zeker niet gecompenseerd door de superieure kwaliteit van zijn leger. Maar waarom het westen dan bij zo’n hoog bewapeningsniveau niet in staat is Oekraïne snel te bevrijden, zou ik toch wel eens uitgelegd willen zien. Ik denk toch dat het eerder de vrees voor nucleaire escalatie is dan een te laag budget.
Sluiting kerncentrales
Nog zo’n kwestie. In onze buurlanden Duitsland en België vindt een felle politieke strijd plaats over de sluiting van hun kerncentrales, terwijl wij juist weer langzaam een nieuw programma op gang brengen. Die strijd heeft Europees belang gekregen sinds door onze boycot van Rusland er schaarste aan energie heerst. Voor omwonenden van Doel en Tihange die zich hebben laten opnaaien door de milieubeweging is deze kwestie ook van belang voor hun subjectieve veiligheidsbeleving. Toch heeft het lang geduurd voor je in Nederland hier iets over hoorde.
Transgenderwet
En dan is er de transgenderwet. Er ligt nog steeds een wetsontwerp waarbij iedere Nederlander het recht krijgt zichzelf als man of vrouw te laten registeren, onafhankelijk van zijn uiterlijke kenmerken. Dat leek een logische uitvloeisel van het gelijkheidsbeginsel. Geleidelijk aan is daar echter twijfel over ontstaan, omdat daarmee de bescherming die vrouwen ondervinden tegenover mannen vanwege hun geringere lichaamskracht zou komen te vervallen. Jan Kuitenbrouwer en Marieke Hoogwout hebben daar veel over geschreven.
Inmiddels kunnen in Schotland mannelijke delinquenten, ook wanneer ze veroordeeld zijn wegens vrouwenverkrachting, eisen dat ze in een vrouwengevangenis worden geplaatst. Geleidelijk dringt door dat dat misschien niet zo leuk voor die vrouwen is. Maar ook daarbij hebben de grote media nauwelijks een rol in de discussie gespeeld. In de media rubriek van Omroep Human kreeg Trouw zelfs het verwijt een opinieartikel geplaatst te hebben over deze kwestie, want daardoor zouden mensen er anders over kunnen gaan denken. No debate roepen de voorstanders van de nieuwe wet als loepzuivere democraten.
In al deze kwesties is dat laatste kennelijk het adagium ter redactie: geen slapende lezers wakker maken.
----------
Petra Busstra portretteerde een slapende lezer.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > In de polder |
| Geen slapende lezers wakker maken |
Paul Bordewijk |
In het vorige nummer schreef ik over een nieuwe Europese richtlijn, waarbij het de lidstaten verboden zou worden om het bebouwde gebied uit te breiden. Dat leek me niet zo’n goed idee. Ik baseerde me op een artikel van prof. Erwin van der Krabben in de Volkskrant van 14 februari j.l., maar ik ben er van verschillende kanten op gewezen dat ik mij niet zo moest opwinden. In de eerste plaats zou die richtlijn pas in 2050 ingaan, dus waar praten we over? En alle landen in de EU waren er al in 2013 mee akkoord gegaan, dus waarom de EU de schuld geven?
Toch is het een raar verhaal. Van der Krabben weet meer van de materie dan ik, dus de vraag is waarom hij erover schrijft als het pas in 2050 ingaat. Volgens hem komt er in 2023 een bodemgezondheidswet waarmee hetzelfde geregeld zou worden, en hij juicht dat toe. Het is ook vreemd dat je iets urgents pas in 2050 in laat gaan. Maar nog vreemder vind ik het dat hier zo weinig over te doen is. Onlangs werd Hugo de Jonge nog bij Buitenhof geïnterviewd. Geen enkele vraag of die Europese wet of richtlijn het niet onmogelijk maakt om tot 2030 nog een miljoen woningen te bouwen.
Dat staat ook weer niet op zichzelf. Er zijn heel veel kwesties die ik althans belangrijk vind, maar waar ik in de kranten die ik lees niets over zie, net als in TV programma’s als het NOS journaal, Nieuwsuur, Op1, of zelfs het pretentieuze Buitenhof. De korte tijd dat ik daar bij de redactievergaderingen was is ook al weer heel wat jaartjes voorbij. Vaak word je via Twitter geattendeerd op kwesties waar je in de grote media nauwelijks wat over leest. Dat komt omdat je vaak volgers kiest die dezelfde belangstelling hebben. Maar naar de betrouwbaarheid van dat soort informatie moet je dan maar weer gissen.
De Marrakesh-verklaring
Zo was er eind 2018 veel te doen over de zogenaamde Marrakesh verklaring over de houding die landen moesten aannemen tegenover migratie. Velen vonden die veel te positief, en hadden er geen vertrouwen in dat die verklaring door Urgenda rechters niet als bindend zou worden beschouwd, terwijl dat er duidelijk niet stond. Ik was in die tijd bij een bijeenkomst waar je vragen kon stellen aan de hoofdredacteur van de NRC, die meer contact met zijn lezers zocht. Ik vroeg hem waarom ik in de NRC nooit iets over die verklaring gelezen had, waar in België de regering bijna over viel. Het antwoord was dat de verklaring niet bindend was, terwijl het debat er juist over ging of dat in de praktijk wel waar zou zijn. Maar dan nog: De kersttoespraak van de Koning is ook niet bindend, maar krijgt toch veel aandacht.
Defensie-uitgaven
Een heel andere kwestie is de hoogte van onze defensie-uitgaven. In De Leunstoel van 16 februari 2017 wees ik erop dat in die tijd 52% van de defensie-uitgaven van de hele wereld voor rekening kwam van de NAVO, waarvan 34% voor de VS en 18 % van de overige leden, terwijl slechts 5 % van de defensie-uitgaven voor rekening van Rusland kwam. Ook zoiets dat je haast nergens las. Ik keerde me toen dan ook tegen hogere defensie-uitgaven door het westen, wat ik nu niet meer zou doen.
Er is nu een consensus, zelfs bij GroenLinks, dat Rusland Oekraïne niet zou zijn binnengevallen wanneer wij gekozen hadden voor een hoger bewapeningsniveau. Maar ik blijf dat vreemd vinden. De lagere defensie-uitgaven van Rusland worden zeker niet gecompenseerd door de superieure kwaliteit van zijn leger. Maar waarom het westen dan bij zo’n hoog bewapeningsniveau niet in staat is Oekraïne snel te bevrijden, zou ik toch wel eens uitgelegd willen zien. Ik denk toch dat het eerder de vrees voor nucleaire escalatie is dan een te laag budget.
Sluiting kerncentrales
Nog zo’n kwestie. In onze buurlanden Duitsland en België vindt een felle politieke strijd plaats over de sluiting van hun kerncentrales, terwijl wij juist weer langzaam een nieuw programma op gang brengen. Die strijd heeft Europees belang gekregen sinds door onze boycot van Rusland er schaarste aan energie heerst. Voor omwonenden van Doel en Tihange die zich hebben laten opnaaien door de milieubeweging is deze kwestie ook van belang voor hun subjectieve veiligheidsbeleving. Toch heeft het lang geduurd voor je in Nederland hier iets over hoorde.
Transgenderwet
En dan is er de transgenderwet. Er ligt nog steeds een wetsontwerp waarbij iedere Nederlander het recht krijgt zichzelf als man of vrouw te laten registeren, onafhankelijk van zijn uiterlijke kenmerken. Dat leek een logische uitvloeisel van het gelijkheidsbeginsel. Geleidelijk aan is daar echter twijfel over ontstaan, omdat daarmee de bescherming die vrouwen ondervinden tegenover mannen vanwege hun geringere lichaamskracht zou komen te vervallen. Jan Kuitenbrouwer en Marieke Hoogwout hebben daar veel over geschreven.
Inmiddels kunnen in Schotland mannelijke delinquenten, ook wanneer ze veroordeeld zijn wegens vrouwenverkrachting, eisen dat ze in een vrouwengevangenis worden geplaatst. Geleidelijk dringt door dat dat misschien niet zo leuk voor die vrouwen is. Maar ook daarbij hebben de grote media nauwelijks een rol in de discussie gespeeld. In de media rubriek van Omroep Human kreeg Trouw zelfs het verwijt een opinieartikel geplaatst te hebben over deze kwestie, want daardoor zouden mensen er anders over kunnen gaan denken. No debate roepen de voorstanders van de nieuwe wet als loepzuivere democraten.
In al deze kwesties is dat laatste kennelijk het adagium ter redactie: geen slapende lezers wakker maken.
----------
Petra Busstra portretteerde een slapende lezer.
|
| © 2023 Paul Bordewijk |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|