| Beschouwingen > Het leven zelf |
| Everybody hurts |
Claude Aendenboom |
 Ik had eindelijk besloten om een huisdier te kopen: een kat of een hond. Vorige zomer toen het zo onmenselijk warm was, zat ik met de laptop op mijn balkon te kijken naar sites waar kittens en puppy's te koop werden aangeboden en ja ik zag een ros poesje met groene oogjes, volledig mijn type. Toen ik de link wilde aanklikken hoorde ik achter mij plots een doffe knal. Snel keek ik achterom: een bejaarde ekster was zomaar uit de blauwe lucht komen gevallen en lag uitgeput op de vloer. Met zijn pientere blik smeekte hij om een kom water dat ik hem meteen aanbood.
Even later was de vreemde vogel alweer verdwenen. En plots kreeg ik een lumineus idee: dit beestje wordt mijn huisdier. En ik geef het de naam 'Kruimeldief', afgekort KD, of voluit in het Vlaams 'Kadee'
Dus zorgde ik elke ochtend voor een ontbijt. Maar Kadee was niet snel tevree: goedkope havermout liet hij mettertijd staan, een portie everzwijnpaté was dan wél spek voor zijn bek. KD werd ook mijn muze, ik schreef reeds vier teksten voor hem. Hij moest eens weten...
Vorig Kerstfeest verjoeg ik Kadee meerdere keren omdat ik had gehoord dat eksters agressief durven zijn als ze hun zin niet kregen. Hij kwam echter steeds teruggevlogen en kwetterde luid zijn ongenoegen uit. Maar ik bleef onverbiddelijk. Ach, na een tijdje heb ik hem dan toch maar weer allerlei lekkernijen voorgeschoteld.
We zijn nu twee zachte wintermaanden verder en ik heb Kruimeldief een week niks te eten gegeven, deze keer omdat hij zo nu en dan zijn behoefte doet op mijn nieuw rood rond balkontafeltje. En dat pik ik niet natuurlijk.
Gistermiddag zag ik Kadee op zijn buikje liggen met gespreide vleugels en z'n kopje schuin op de grond. Ik schrok: was mijn huisdier overleden? Ik wou hem oprapen zodat ik afscheid van hem kon nemen. Maar dan..keek hij me spottend aan en vloog weg. Voorgoed?
----------
Kadee is getekend door Petra Busstra.
|
| © 2023 Claude Aendenboom |
 |
 |
 |
|
powered by CJ2 |
|
