 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 14
Jaargang 21
18 april 2024
Nummer 15 verschijnt op
9 mei 2024 |  |
|
| Beschouwingen > In de polder |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
De zuurgraad op het Binnenhof |
Arie de Jong |
|
|
 Weliswaar is de Tweede Kamer voor een paar jaar verhuisd naar de burelen aan de Bezuidenhoutseweg, die voorheen de ‘apenrots’ werden genoemd, maar ik blijf liever spreken over het Binnenhof. Al een poosje sleept de kwestie of Khadija Arib zich grensoverschrijdend heeft gedragen tegenover de griffier en medewerkers van de griffie van de Tweede Kamer. Nogal wat medewerkers van de Tweede Kamer hebben geklaagd over hoe ze werden bejegend en toen Khadija Arib op de nominatie stond om voorzitter te worden van een tijdelijke commissie om een parlementaire enquête te houden, barstte de bom. Ambtenaren hadden geen zin om opnieuw te maken te krijgen met iemand die zij beschouwen als een dictator. Het presidium besloot om een onafhankelijk onderzoek te laten doen naar wat nou precies was voorgevallen, ook om daarover te leren van de onveiligheid die blijkbaar ondervonden kan worden door de ambtelijke medewerkers. Die hebben nu eenmaal het nadeel dat ze zich slecht kunnen verdedigen.
De kwalijke kant
Ogenblikkelijk kwam de kwalijke kant van de Tweede Kamer tot uitdrukking. Er werd gelekt, journalisten smullen ervan om daarover te kunnen publiceren en als het kan te roeren in tegenstellingen. Leden van het presidium, dat unaniem had besloten tot een onderzoek, werden door de eigen fractie niet bijgevallen (PVV, SP, PvdA). Khadija Arib kondigde haar vertrek aan als Tweede Kamerlid, maar dat was geen reden om het onderzoek te schrappen. Had ik wel logisch gevonden, want ook als je aantoont dat ze zich onheus heeft gedragen kun je daar toch niets meer aan doen. Aan de andere kant: als medewerkers aan de bel trekken, moet je dat serieus nemen en uitzoeken wat er is gebeurd.
Het liep zo hoog op dat op 11 november, nota bene de start van carnaval, de gehele ambtelijke top besloot om ermee te kappen. Na een onfrisse vergadering van de Commissie voor de Werkwijze voelden ze zich niet veilig meer. Dat is nogal wat. De azijnpissers van de journalistiek en Geert Wilders hadden direct hun ‘oplossing’ klaar: nu moet Vera Bergkamp ook opstappen!
Ik begrijp dat Geert Wilders zich niet verantwoordelijk voelt voor het aanzien van de politiek. Hij neemt er immers niet aan deel, zit wel op een zetel in de Tweede Kamer, maar heeft geen betekenis om Nederland te besturen. Dat gaat ook op voor sommige journalisten, die er alleen op uit zijn om te zeuren en op de persoon te spelen. Sommigen in politiek en journalistiek zijn diep gezonken.
De mensen om wie het gaat
Nu loop ik soms rond in de
Tweede Kamer en ken ik allerlei betrokkenen uit het overleg. Mijn indruk
van Simone Roos, de afgetreden griffier, was dat zij opfleurde na de
voorzitterswissel. Nu pas denk ik dat ze al te zeer op haar hoede was in
de tijd dat Khadija Arib haar politieke baas was. Je hebt daar geen
zicht op, want met Khadija Arib had ik dan weer een heel plezierig
contact. Ook de directeur Huisvesting, Jaap van Rhijn, stapte op. Ook
die had ik hoog zitten en ook met hem had ik een plezierig en
constructief contact. En met Vera Bergkamp is ook niets mis. Het maakt
dat ik des te meer verbaasd langs de kant sta: hoe triest dat dit
allemaal zo is gelopen.
Eigenlijk heb ik daardoor meer behoefte
aan onderzoek naar de cultuur van wat er op het Binnenhof gebeurt, met
inbegrip van het mediacircus, dan een onderzoek naar alleen de klachten
uit de ambtelijke ondersteuning. Of zo’n onderzoek zou helpen om de
zuurgraad op het Binnenhof te verminderen, dat is nog wel de vraag.
----------
De plaat is van Petra Busstra.
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Beschouwingen > In de polder |
| De zuurgraad op het Binnenhof |
Arie de Jong |
Weliswaar is de Tweede Kamer voor een paar jaar verhuisd naar de burelen aan de Bezuidenhoutseweg, die voorheen de ‘apenrots’ werden genoemd, maar ik blijf liever spreken over het Binnenhof. Al een poosje sleept de kwestie of Khadija Arib zich grensoverschrijdend heeft gedragen tegenover de griffier en medewerkers van de griffie van de Tweede Kamer. Nogal wat medewerkers van de Tweede Kamer hebben geklaagd over hoe ze werden bejegend en toen Khadija Arib op de nominatie stond om voorzitter te worden van een tijdelijke commissie om een parlementaire enquête te houden, barstte de bom. Ambtenaren hadden geen zin om opnieuw te maken te krijgen met iemand die zij beschouwen als een dictator. Het presidium besloot om een onafhankelijk onderzoek te laten doen naar wat nou precies was voorgevallen, ook om daarover te leren van de onveiligheid die blijkbaar ondervonden kan worden door de ambtelijke medewerkers. Die hebben nu eenmaal het nadeel dat ze zich slecht kunnen verdedigen.
De kwalijke kant
Ogenblikkelijk kwam de kwalijke kant van de Tweede Kamer tot uitdrukking. Er werd gelekt, journalisten smullen ervan om daarover te kunnen publiceren en als het kan te roeren in tegenstellingen. Leden van het presidium, dat unaniem had besloten tot een onderzoek, werden door de eigen fractie niet bijgevallen (PVV, SP, PvdA). Khadija Arib kondigde haar vertrek aan als Tweede Kamerlid, maar dat was geen reden om het onderzoek te schrappen. Had ik wel logisch gevonden, want ook als je aantoont dat ze zich onheus heeft gedragen kun je daar toch niets meer aan doen. Aan de andere kant: als medewerkers aan de bel trekken, moet je dat serieus nemen en uitzoeken wat er is gebeurd.
Het liep zo hoog op dat op 11 november, nota bene de start van carnaval, de gehele ambtelijke top besloot om ermee te kappen. Na een onfrisse vergadering van de Commissie voor de Werkwijze voelden ze zich niet veilig meer. Dat is nogal wat. De azijnpissers van de journalistiek en Geert Wilders hadden direct hun ‘oplossing’ klaar: nu moet Vera Bergkamp ook opstappen!
Ik begrijp dat Geert Wilders zich niet verantwoordelijk voelt voor het aanzien van de politiek. Hij neemt er immers niet aan deel, zit wel op een zetel in de Tweede Kamer, maar heeft geen betekenis om Nederland te besturen. Dat gaat ook op voor sommige journalisten, die er alleen op uit zijn om te zeuren en op de persoon te spelen. Sommigen in politiek en journalistiek zijn diep gezonken.
De mensen om wie het gaat
Nu loop ik soms rond in de
Tweede Kamer en ken ik allerlei betrokkenen uit het overleg. Mijn indruk
van Simone Roos, de afgetreden griffier, was dat zij opfleurde na de
voorzitterswissel. Nu pas denk ik dat ze al te zeer op haar hoede was in
de tijd dat Khadija Arib haar politieke baas was. Je hebt daar geen
zicht op, want met Khadija Arib had ik dan weer een heel plezierig
contact. Ook de directeur Huisvesting, Jaap van Rhijn, stapte op. Ook
die had ik hoog zitten en ook met hem had ik een plezierig en
constructief contact. En met Vera Bergkamp is ook niets mis. Het maakt
dat ik des te meer verbaasd langs de kant sta: hoe triest dat dit
allemaal zo is gelopen.
Eigenlijk heb ik daardoor meer behoefte
aan onderzoek naar de cultuur van wat er op het Binnenhof gebeurt, met
inbegrip van het mediacircus, dan een onderzoek naar alleen de klachten
uit de ambtelijke ondersteuning. Of zo’n onderzoek zou helpen om de
zuurgraad op het Binnenhof te verminderen, dat is nog wel de vraag.
----------
De plaat is van Petra Busstra.
|
| © 2022 Arie de Jong |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|