Dames en heren, ik wil u toch even melden dat ik trots op mezelf ben. U snapt er waarschijnlijk helemaal niets van, dus ik zal het even uitleggen. Tot een paar maanden geleden was mijn financiële situatie redelijk rooskleurig. Toen kwam ik toch gemiddeld wel één keer per week thuis met nieuwe kleding of accessoires. Soms alleen een paar oorbellen, soms wat meer. Ik kocht nooit hele dure dingen, maar het is een leuk gevoel om weer iets nieuws te hebben, toch?

Maar toen veranderde mijn financiële situatie. Helaas, niet op een goede manier. Ik ben de afgelopen maanden dus gewoon blut geweest. En doordat ik ook nog vaste lasten heb, was het al snel duidelijk dat er vooral in mijn kledinguitgaven gesnoeid moest worden. Ik ben gelukkig nog niet zo’n shopaholic die het geld dat voor de telefoonrekening was bedoeld, uitgeeft aan een nieuwe tas. (Mocht u dit een grappig gegeven vinden, moet u beslist de Shopaholic-omnibus van Sophie Kinsella lezen. Waarschijnlijk was ik in uw ogen al een shopaholic, maar zelfs ik vond die boeken nogal onrealistisch).

Maar goed, mijn shopgedrag moest dus veranderen. Of beter gezegd, ik moest dus gewoon geen shopverdrag meer vertonen. Afkicken dus, cold turkey nog wel. En ik vertel u alvast: het is me gelukt! Daarom ben ik dus ook zo trots op mezelf. Van tevoren leek afkicken van shoppen voor mij een grotere opgave dan de nieuwe wereldkampioen gewichtheffen worden, of afkicken van een jarenlange verslaving aan drugs. En voor die laatste verslaving heb je in ieder geval nog gespreksgroepen en afkickklinieken. De eerste weken waren dan ook niet makkelijk. Wanneer ik in de stad liep, leek het wel alsof die grote rode letters van de H&M een soort magnetische aantrekkingskracht op mij uitoefenden. Dus in de eerste weken ben in inderdaad een aantal keer gezwicht. Ik moest toch even naar binnen, je moet immers op de hoogte blijven van de laatste trends, toch? Niet dat je dat niet kunt via bladen, internet, of mensen op straat, maar in momenten van zwakte maak je jezelf dat soort dingen wijs. En ja hoor, kwam ik toch weer met een tasje naar buiten. Meestal zaten er alleen wat elastiekjes of ondergoed in, maar toch. Ik moet toegeven, op die momenten wat ik al trots op mezelf dat ik al die leuke truitjes enzo had laten hangen.

Maar als ik er nu op terugkijk, waren het gewoon absolute momenten van zwakte. Want inmiddels kan ik wat ik tot een paar maanden geleden voor onmogelijk had gehouden: ik kan een H&M binnen gaan en met lege handen er ook weer uit komen. U vindt mij vast een aansteller, maar gezien mijn geschiedenis vind ik dat een hele prestatie. Sterker nog, inmiddels kan ik zonder problemen een H&M binnen gaan met een vriendin om dingen voor haar uit te zoeken. Sterker nog, ik vind het zelfs leuk. Het komt niet eens meer in me op hoe graag ik al die dingen wil en hoe vervelend het is dat mijn pinpasje dat niet wil.

Afgelopen week was voor mij de grote vuurproef, een soort van eindexamen zeg maar. Ik had een beetje geld opzij gelegd omdat ik voor mijn aanstaande vakantie (gratis, want op familiebezoek aan de Middellandse Zee, ik wordt er nog goed in, budgetteren) echt een nieuwe bikini en wat tanktops nodig had. Ik heb namelijk besloten dat tanktops in het kader van budgetteren een essentieel deel van mijn zomergarderobe gaan worden. Ze zijn goedkoop en passen overal bij. Ze zijn een soort van spijkerbroek, die past ook overal bij. En dan had ik ook nog wat geld bij elkaar gesprokkeld voor wat accessoires.

Deze keer moest ik dus de winkels in en ook nog heel goed kijken en mijn keuzes zorgvuldig afwegen, waarvoor ik alle rekken grondig moest doorspitten. Dat bleek toch wel wat moeilijker dan dingen voor anderen uitzoeken. Als je eenmaal begint, schiet je snel door. Maar ik heb me er doorheen geslagen (het helpt ook als je een vader bij je hebt die niet zo dol is op winkelen en de hele tijd demonstratief op zijn horloge kijkt). Ik kwam thuis met enkele tanktops, wat accessoires en een bikini. Niets meer en niets minder.

Ik had zelfs een flinke dosis inspiratie mee naar huis genomen. Want de zomermode van dit jaar is namelijk redelijk makkelijk zelf te maken. Nou ja, niet de tanktops, maar wat de onderkant betreft, heb je als vrouw zijnde dit jaar vooral cirkel- en klokrokken nodig. Ik moet bekennen dat ik nog niet heb geprobeerd om er zelf zo’n rok te maken, maar ik heb inmiddels de nodige dosis ervaring achter de naaimachine, dus ik denk dat het wel meevalt. En mocht het uw smaak zijn, dan kunt u er ook nog een tie-dye rok van maken. Mijn smaak is het niet, maar wel veel gesignaleerd op de catwalk. En om die saaie tanktops op te leuken, hebt u pailletjes nodig. Ziet er erg leuk uit, op de bandjes van het topje bijvoorbeeld. Dat is wel een tijdrovend werkje, maar dan ben je ook de enige met zo’n topje. En u kunt het gewoon doen terwijl u televisie kijk. Of terwijl u in de zon zit, want een lekker bruin kleurtje is altijd fashionable. Het is het nieuwe breien, zeg maar. Mij vindt u dus waarschijnlijk binnenkort met naald en draad of achter de naaimachine. Natuurlijk, als u mij duizend euro geeft om nieuwe kleren van te kopen, dan sla ik die heus niet af. Maar ik kán dus wel zonder, en dat is fijn om te weten.