archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Mode delen printen terug
Kijken hoe ze erbij lopen Cass Kamp

0202 Straatbeeld
Gaat u eens naar de stad. Ga daar op een willekeurig bankje, muurtje, trapje of wat dan ook zitten. Waar maakt niet uit, zolang er maar veel mensen langs komen. U kunt dan een heleboel dingen doen, maar ik raad u toch echt aan om naar mensen te kijken. Mensen kijken is absoluut één van mijn favoriete manieren om de tijd mee door te komen. En het is nog nuttig ook, u kunt er namelijk alleen maar beter van worden.
 
De voorbijgangers van uw eigen geslacht die er leuk uitzien, kunt u gebruiken om inspiratie op te doen. En voor de minder creatieve mensen onder ons: u kunt ze ook imiteren. Van de mensen van uw eigen geslacht die er absoluut niet uitzien, kunt u leren. Zo ziet u precies hoe het vooral niet moet. Mooi meegenomen is dat hierbij uw zelfvertrouwen ook nog eens flink omhoog kan gaan.
De slechtuitziende mannen kunt u als vrouw genadeloos afkraken. Plezier gegarandeerd. En de mensen die wel succesvol hun best hebben gedaan, kunt u lekker bekijken (maar let op: doe dit niet te ongegeneerd als u geen vuile blikken of rare opmerkingen terug wilt ontvangen…). U kunt natuurlijk ook een stapje verdergaan en flirten. Ook dit is goed voor u. Uw zelfvertrouwen schiet omhoog, nou ja, als ze terugflirten dan.
 
Althans zo was de situatie tot voor kort. Sommige gedeelten van dit verhaal gelden nog wel, maar mensen kijken wordt steeds minder amusant. Mijn mede-mensenkijkers is het natuurlijk allang opgevallen dat iedereen er tegenwoordig hetzelfde uitziet. Tijdens een avondje stappen werd dat voor mij nog eens dubbel en dwars bevestigd. Als je uitgaat doet normaal gesproken toch iedereen z’n best om er zo leuk en bijzonder mogelijk uit te zien. Maar deze keer was het gewoonweg vreselijk, vooral vreselijk saai. Bijna alle aanwezige meisjes zagen er nagenoeg identiek uit. Allemaal droegen ze een strakke toelopende spijkerbroek. Over die broek hadden ze laarzen aangetrokken (halloooo sooo yesterday, zeg ik met enige trots, aangezien ik hier vorige winter al mee liep, en dat voor een meisje uit een provinciestad…). En na die avond kon ik ook niet anders dan tot de conclusie komen dat de meeste winkels blijkbaar ook nog maar twee soorten laarzen verkopen. De eerste soort is een afzaklaars met een punt. Deze laars heeft een soort gesp aan beide kanten van de laars. Deze gesp komt uit de binnenkant van de laars over de bovenkant heen en is vervolgens ergens op het midden van de laars vastgemaakt. De andere soort laars is ook een puntlaars, maar bij deze loopt een naad midden over de voorkant en de schacht van de laars. Vanuit deze naad loopt het leer, of plastic, gerimpeld naar de zijkant. Beide soorten laarzen zijn zo te zien ook nog eens slechts in drie kleuren verkrijgbaar. En dat zijn dan ook nog de saaiste kleuren die er bestaan (volgens sommige mensen zijn het zelfs geen kleuren), namelijk zwart, wit en bruin.
 
Zo is de situatie dus bij de meisjes van Nederland, maar bij het mannelijke geslacht is het allemaal niet veel beter. Alhoewel de jongens nog wel in een paar verschillende groepen zijn te verdelen. Bij de meisjes is er eigenlijk nog maar één groep, namelijk de (wannabe)hippe meisjes. En dan zijn er nog enkele meisjes die niet onder die omschrijving vallen, maar dat zijn er te weinig om in een aparte groep onder te brengen (sorry, wij mensenkijkers denken nu eenmaal in hokjes). En zelfs de meeste meisjes die niet binnen de grote groep passen, zien er weer met z’n allen hetzelfde uit.
 
Maar goed, hoe zit het nu eigenlijk met mijzelf? Dat vraagt u zich nu vast af. Nou, die confrontatie durf ik dan ook nog wel aan. Kritisch voor anderen, dan ook kritisch voor mezelf. En eerlijk is eerlijk, als ik over straat loop, is het nou ook weer niet zo dat iedereen mij nakijkt omdat ik er zo bijzonder uitzie. Ik kom de laatste tijd ook niet veel verder dan een spijkerbroek, want zo lekker makkelijk en alles staat erbij. Bovendien zal een spijkerbroek nooit uit de mode gaan, tenminste als je de juiste hebt. Een wortel-spijkerbroek (wijd van boven, strak om de enkels) wordt hopelijk nooit meer hip.
 
Wat betreft T-shirts, truitjes, etc. doe ik in ieder geval mijn best. Daar probeer ik nog wat kleur in te brengen, maar ook hier is zwart wel weer een voor de hand liggende keus. Voor zwart geldt eigenlijk hetzelfde als voor spijkerstof: makkelijk, alles staat erbij en nooit uit de mode.
Maar bij het schoenengedeelte heb ik eigenlijk nog wel enig recht van spreken. Geen van mijn honderd paar schoenen (althans als je mijn vader moet geloven) is zwart. Mijn vorige favoriete schoenen waren crèmekleurig met afwisselend streepjes en bolletjes. Mijn favoriete paar van het moment is rood, en in de komende winter zullen waarschijnlijk mijn nieuwe aanwinst, lichtpaarse laarzen, bovenaan staan.
 
Bijna al mijn schoenen heb ik in de uitverkoop gekocht. Voor een arme studente als ik zijn een paar mooie schoenen nou eenmaal een flinke investering. De uitverkoop is dus een absolute uitkomst voor mij. Maar in de uitverkoop zijn eigenlijk alleen nog maar de schoenen en kleren over die niemand het waard vond om daar de volle prijs voor te betalen. Dit zijn dan vaak toch een beetje afwijkende dingen, zoals bijvoorbeeld mijn paarse laarzen. Als ik toch zat geld had, kocht ik misschien ook wel die bloedjemooie, maar o zo saaie zwarte laarzen. En dat brengt me dan weer bij winkels als H&M en Zara. Deze zijn doorgaans niet al te duur, dus dat kan bijna iedereen bijna altijd betalen. Dus kopen we allemaal maar daar. En daardoor ziet iedereen er dus altijd hetzelfde uit.
 
In de Elle van november worden de H&M’s en de Zara’s van deze wereld McFashion genoemd. U herinnert zich vast wel de documentaire van die Amerikaan die een maand lang bij McDonald’s at. Dit richtte bij hem behoorlijke schade aan. Ik zou graag een documentaire willen maken die aantoont dat ook de McFashion’s van deze wereld schadelijk zijn. Ze beperken de verscheidenheid aan mensen. En ze maken zo de wereld voor mensenkijkers een stuk minder leuk. Dan zit je alleen maar op zo'n muurtje te suffen. Daar is de stad niet voor.


© 2004 Cass Kamp meer Cass Kamp - meer "Mode"
Bezigheden > Mode
Kijken hoe ze erbij lopen Cass Kamp
0202 Straatbeeld
Gaat u eens naar de stad. Ga daar op een willekeurig bankje, muurtje, trapje of wat dan ook zitten. Waar maakt niet uit, zolang er maar veel mensen langs komen. U kunt dan een heleboel dingen doen, maar ik raad u toch echt aan om naar mensen te kijken. Mensen kijken is absoluut één van mijn favoriete manieren om de tijd mee door te komen. En het is nog nuttig ook, u kunt er namelijk alleen maar beter van worden.
 
De voorbijgangers van uw eigen geslacht die er leuk uitzien, kunt u gebruiken om inspiratie op te doen. En voor de minder creatieve mensen onder ons: u kunt ze ook imiteren. Van de mensen van uw eigen geslacht die er absoluut niet uitzien, kunt u leren. Zo ziet u precies hoe het vooral niet moet. Mooi meegenomen is dat hierbij uw zelfvertrouwen ook nog eens flink omhoog kan gaan.
De slechtuitziende mannen kunt u als vrouw genadeloos afkraken. Plezier gegarandeerd. En de mensen die wel succesvol hun best hebben gedaan, kunt u lekker bekijken (maar let op: doe dit niet te ongegeneerd als u geen vuile blikken of rare opmerkingen terug wilt ontvangen…). U kunt natuurlijk ook een stapje verdergaan en flirten. Ook dit is goed voor u. Uw zelfvertrouwen schiet omhoog, nou ja, als ze terugflirten dan.
 
Althans zo was de situatie tot voor kort. Sommige gedeelten van dit verhaal gelden nog wel, maar mensen kijken wordt steeds minder amusant. Mijn mede-mensenkijkers is het natuurlijk allang opgevallen dat iedereen er tegenwoordig hetzelfde uitziet. Tijdens een avondje stappen werd dat voor mij nog eens dubbel en dwars bevestigd. Als je uitgaat doet normaal gesproken toch iedereen z’n best om er zo leuk en bijzonder mogelijk uit te zien. Maar deze keer was het gewoonweg vreselijk, vooral vreselijk saai. Bijna alle aanwezige meisjes zagen er nagenoeg identiek uit. Allemaal droegen ze een strakke toelopende spijkerbroek. Over die broek hadden ze laarzen aangetrokken (halloooo sooo yesterday, zeg ik met enige trots, aangezien ik hier vorige winter al mee liep, en dat voor een meisje uit een provinciestad…). En na die avond kon ik ook niet anders dan tot de conclusie komen dat de meeste winkels blijkbaar ook nog maar twee soorten laarzen verkopen. De eerste soort is een afzaklaars met een punt. Deze laars heeft een soort gesp aan beide kanten van de laars. Deze gesp komt uit de binnenkant van de laars over de bovenkant heen en is vervolgens ergens op het midden van de laars vastgemaakt. De andere soort laars is ook een puntlaars, maar bij deze loopt een naad midden over de voorkant en de schacht van de laars. Vanuit deze naad loopt het leer, of plastic, gerimpeld naar de zijkant. Beide soorten laarzen zijn zo te zien ook nog eens slechts in drie kleuren verkrijgbaar. En dat zijn dan ook nog de saaiste kleuren die er bestaan (volgens sommige mensen zijn het zelfs geen kleuren), namelijk zwart, wit en bruin.
 
Zo is de situatie dus bij de meisjes van Nederland, maar bij het mannelijke geslacht is het allemaal niet veel beter. Alhoewel de jongens nog wel in een paar verschillende groepen zijn te verdelen. Bij de meisjes is er eigenlijk nog maar één groep, namelijk de (wannabe)hippe meisjes. En dan zijn er nog enkele meisjes die niet onder die omschrijving vallen, maar dat zijn er te weinig om in een aparte groep onder te brengen (sorry, wij mensenkijkers denken nu eenmaal in hokjes). En zelfs de meeste meisjes die niet binnen de grote groep passen, zien er weer met z’n allen hetzelfde uit.
 
Maar goed, hoe zit het nu eigenlijk met mijzelf? Dat vraagt u zich nu vast af. Nou, die confrontatie durf ik dan ook nog wel aan. Kritisch voor anderen, dan ook kritisch voor mezelf. En eerlijk is eerlijk, als ik over straat loop, is het nou ook weer niet zo dat iedereen mij nakijkt omdat ik er zo bijzonder uitzie. Ik kom de laatste tijd ook niet veel verder dan een spijkerbroek, want zo lekker makkelijk en alles staat erbij. Bovendien zal een spijkerbroek nooit uit de mode gaan, tenminste als je de juiste hebt. Een wortel-spijkerbroek (wijd van boven, strak om de enkels) wordt hopelijk nooit meer hip.
 
Wat betreft T-shirts, truitjes, etc. doe ik in ieder geval mijn best. Daar probeer ik nog wat kleur in te brengen, maar ook hier is zwart wel weer een voor de hand liggende keus. Voor zwart geldt eigenlijk hetzelfde als voor spijkerstof: makkelijk, alles staat erbij en nooit uit de mode.
Maar bij het schoenengedeelte heb ik eigenlijk nog wel enig recht van spreken. Geen van mijn honderd paar schoenen (althans als je mijn vader moet geloven) is zwart. Mijn vorige favoriete schoenen waren crèmekleurig met afwisselend streepjes en bolletjes. Mijn favoriete paar van het moment is rood, en in de komende winter zullen waarschijnlijk mijn nieuwe aanwinst, lichtpaarse laarzen, bovenaan staan.
 
Bijna al mijn schoenen heb ik in de uitverkoop gekocht. Voor een arme studente als ik zijn een paar mooie schoenen nou eenmaal een flinke investering. De uitverkoop is dus een absolute uitkomst voor mij. Maar in de uitverkoop zijn eigenlijk alleen nog maar de schoenen en kleren over die niemand het waard vond om daar de volle prijs voor te betalen. Dit zijn dan vaak toch een beetje afwijkende dingen, zoals bijvoorbeeld mijn paarse laarzen. Als ik toch zat geld had, kocht ik misschien ook wel die bloedjemooie, maar o zo saaie zwarte laarzen. En dat brengt me dan weer bij winkels als H&M en Zara. Deze zijn doorgaans niet al te duur, dus dat kan bijna iedereen bijna altijd betalen. Dus kopen we allemaal maar daar. En daardoor ziet iedereen er dus altijd hetzelfde uit.
 
In de Elle van november worden de H&M’s en de Zara’s van deze wereld McFashion genoemd. U herinnert zich vast wel de documentaire van die Amerikaan die een maand lang bij McDonald’s at. Dit richtte bij hem behoorlijke schade aan. Ik zou graag een documentaire willen maken die aantoont dat ook de McFashion’s van deze wereld schadelijk zijn. Ze beperken de verscheidenheid aan mensen. En ze maken zo de wereld voor mensenkijkers een stuk minder leuk. Dan zit je alleen maar op zo'n muurtje te suffen. Daar is de stad niet voor.
© 2004 Cass Kamp
powered by CJ2