archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Troost Thomas van der Steen

1605BZ TroostHet jaar 2018 loopt op zijn end en de onvermijdelijke lijstjes duiken alweer op. Bijvoorbeeld de Top 2000 die al eeuwig lijkt te bestaan maar dat nog geen 20 jaar doet. Plichtsgetrouw heb ik mijn keuze ingeleverd en daar staat dit jaar voor het eerst Sweet Goodbyes van Krezip bij. Het liedje uit 2009 biedt mij drie minuten troost.

Het afgelopen jaar nam ik afscheid van een goede vriend, zo niet mijn beste. Dat hij ging sterven wisten we al langer, hij had kanker. In de tijd die hij nog had – gerekt door morfine en zijn bewonderenswaardige onverzettelijkheid – maakten we urenlange wandelingen door Amsterdam. Geïnteresseerd in geschiedenis en kunst dwaalden we door musea en bogen ons hoofd bij Joodse monumenten.

Sweet Goodbyes is zo simpel als een popliedje maar kan zijn. Op akoestische gitaar wordt de basis gelegd, je hoort de vingers over de snaren glijden en piepen. Zangeres Jacqueline Govaert valt in en zingt de openingsregels. Dat is het, een gitaar en een stem, beiden klinken helder als glas.

Onder het wandelen door het Ooster-, Wertheim- en Vondelpark spraken we over werkelijk alles, behalve over de dood want dat kon altijd nog. We eindigden steevast in een café of op een terras om daar te proosten op het leven. Het liefste bij ‘t Nieuwe Diep in het Flevopark, een aards paradijs. Om er te komen liepen we door een wijk met straatnamen als: Eldorado, Nirwana, Walhalla en Utopia.

Vlak voor Jacqueline het refrein inzet horen we de mooiste paukenslag ooit. Ik stel me voor dat de paukenist zich in de diepste crypte van de Sint-Servaas heeft opgesteld, over het vel van de trommel heeft hij een laken gedrapeerd. De doffe klappen, hij slaat maar acht keer, maken het nummer sacraal. Ik vergeef de zangeres haar ietwat rammelende Engels.

Opeens verliet de kracht zijn lichaam, onze laatste wandeling duurde maar een kwartier. Op het terras bestelde hij cola, de situatie werd echt zorgelijk.
Zonder dat we echt afscheid namen, dus niet zoals in films, hoorde ik van zijn overlijden. Niet veel later kwam Sweet Goodbyes voorbij op de radio en ik glimlachte. Onze wandelingen aan het eind van zijn leven waren onze Sweet Goodbyes.

https://www.youtube.com/watch?v=ONI8xlyZIyo

--------
Het plaatje is van Elène Klaren


© 2018 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Troost Thomas van der Steen
1605BZ TroostHet jaar 2018 loopt op zijn end en de onvermijdelijke lijstjes duiken alweer op. Bijvoorbeeld de Top 2000 die al eeuwig lijkt te bestaan maar dat nog geen 20 jaar doet. Plichtsgetrouw heb ik mijn keuze ingeleverd en daar staat dit jaar voor het eerst Sweet Goodbyes van Krezip bij. Het liedje uit 2009 biedt mij drie minuten troost.

Het afgelopen jaar nam ik afscheid van een goede vriend, zo niet mijn beste. Dat hij ging sterven wisten we al langer, hij had kanker. In de tijd die hij nog had – gerekt door morfine en zijn bewonderenswaardige onverzettelijkheid – maakten we urenlange wandelingen door Amsterdam. Geïnteresseerd in geschiedenis en kunst dwaalden we door musea en bogen ons hoofd bij Joodse monumenten.

Sweet Goodbyes is zo simpel als een popliedje maar kan zijn. Op akoestische gitaar wordt de basis gelegd, je hoort de vingers over de snaren glijden en piepen. Zangeres Jacqueline Govaert valt in en zingt de openingsregels. Dat is het, een gitaar en een stem, beiden klinken helder als glas.

Onder het wandelen door het Ooster-, Wertheim- en Vondelpark spraken we over werkelijk alles, behalve over de dood want dat kon altijd nog. We eindigden steevast in een café of op een terras om daar te proosten op het leven. Het liefste bij ‘t Nieuwe Diep in het Flevopark, een aards paradijs. Om er te komen liepen we door een wijk met straatnamen als: Eldorado, Nirwana, Walhalla en Utopia.

Vlak voor Jacqueline het refrein inzet horen we de mooiste paukenslag ooit. Ik stel me voor dat de paukenist zich in de diepste crypte van de Sint-Servaas heeft opgesteld, over het vel van de trommel heeft hij een laken gedrapeerd. De doffe klappen, hij slaat maar acht keer, maken het nummer sacraal. Ik vergeef de zangeres haar ietwat rammelende Engels.

Opeens verliet de kracht zijn lichaam, onze laatste wandeling duurde maar een kwartier. Op het terras bestelde hij cola, de situatie werd echt zorgelijk.
Zonder dat we echt afscheid namen, dus niet zoals in films, hoorde ik van zijn overlijden. Niet veel later kwam Sweet Goodbyes voorbij op de radio en ik glimlachte. Onze wandelingen aan het eind van zijn leven waren onze Sweet Goodbyes.

https://www.youtube.com/watch?v=ONI8xlyZIyo

--------
Het plaatje is van Elène Klaren
© 2018 Thomas van der Steen
powered by CJ2